Speerwerpen

Speerwerpen
Wolfgang Hanisch tijdens de DDR-Leichtathletik-Meisterschaften in 1977
Algemene gegevens
Organisatie	België: KBAB  Nederland: Atletiekunie  Suriname: SAB Mondiaal: IAAF
Start	18e eeuw (Scandinavië)
Type	Ind. sport
Categorie	Krachtsport
Locatie	Atletiekbaan
Olympisch	1908
Competities / Kampioenschappen
Kampioenschappen	BK / NK / EK / WK Olympische Spelen Diamond League World Challenge
Kampioenen
Belgisch kampioen	78,19 Timothy Herman 50,52 Pauline Smal
Nederlands kampioen	80,36 Tom Egbers 54,71 Dewi Lafontaine
Wereldkampioen	88,17 Neeraj Chopra 66,73 Haruka Kitaguchi
Olympisch kampioen	92,97 Arshad Nadeem 65,80 Haruka Kitaguchi
Records
Belgisch record	87,35 Timothy Herman 59,32 Nafissatou Thiam
Nederlands record	80,70 Thomas van Ophem 60,92 Lisanne Schol
Europees record	98,48 Jan Železný 72,28 Barbora Špotáková
Wereldrecord	98,48 Jan Železný 72,28 Barbora Špotáková
Verwante sporten
Verwante sporten	Discuswerpen Kogelslingeren Meerkamp Kogelstoten
Laatst bijgewerkt op: 3 september 2024
Portaal    Sport Atletiek

Speerwerpen is een onderdeel in de atletiek waarbij men probeert om, na een aanloop, een speer zo ver mogelijk te werpen. De speer dient te landen in een vrij smalle sector, waarbij de punt van de speer het eerst de grond moet raken. De speer mag dus niet plat op de grond terechtkomen.

Eind 19e eeuw werd de huidige speerwerpsport in Scandinavië al beoefend, er zijn records bekend vanaf 1883.^[1] Er werd geworpen met berkenhouten speren van een aantal Zweedse ponden, hetgeen neerkwam op iets minder of iets meer dan 800 gram. Op het IAAF-congres van 1913 is het gewicht definitief vastgelegd op 800 gram.^[2] Daarbij werd met terugwerkende kracht een prestatie uit 1912 als eerste officiële wereldrecord erkend. Bij dat congres is een Zweeds voorstel verworpen om de uitslag van een wedstrijd te laten bestaan uit de som van de beste worpen met beide armen, wat tot die tijd in Scandinavië gebruikelijk was in werpwedstrijden.

Het gewicht van de speer voor vrouwen is eind 1921 vastgelegd op 600 gram door de Fédération Sportive Féminine Internationale (FSFI). Vrouwen wierpen voordien met de mannenspeer, al is er een prestatie uit 1916 bekend met 600 gram.^[1]

Speerwerpen werd voor het eerst in officiële kampioenschappen opgenomen in 1906 in Engeland. Het werd een officiële Olympische atletiekdiscipline voor mannen in 1908 in Londen en in 1932 in Los Angeles voor vrouwen. Ook is het onderdeel van verschillende meerkampen.

De speer wordt geworpen na een aanloop, waarbij de aanloopbaan 4 meter breed is en minimaal 30 meter lang, of bij grotere wedstrijden minimaal 33,50 meter lang. Als de omstandigheden het toelaten, wordt een lengte van 36,50 m of meer aanbevolen. Daarbij gelden de volgende regels:^[3]

• De speer dient in het midden te worden vastgehouden, de punt moet bij de aanloop en afworp voortdurend ongeveer in de werprichting wijzen.
• De atleet mag de aanloop pas verlaten nadat de speer geland is.
• De atleet mag de gebogen, witte lijn aan het eind van de aanloop, of het zijdelings verlengde daarvan, niet aanraken of overschrijden. Ook niet bij het verlaten van de aanloop nadat de speer geland is.
• De speer dient met de punt het eerst de grond te raken. De speer hoeft echter niet in de grond te blijven steken.
• De speer moet binnen de sectorlijnen landen. Dit zijn lijnen die hun oorsprong hebben in het zogenaamde 'achtmeterpunt', acht meter voor het einde van de aanloopbaan. Vanaf daar maken ze een hoek van 28,65° met elkaar.
• Nadat de speer geland is dient de werper de aanloop te verlaten, dit is het geval zodra hij/zij de aanloop aan de zijkant heeft verlaten, of meer dan 4 meter van de afworplijn is weggelopen. De jury kan dan gaan meten.
• Tijdens een wedstrijd mag iedere atleet over het algemeen drie keer werpen, waarna de beste acht atleten nog drie worpen mogen maken. In sommige gevallen zijn vier pogingen toegestaan.

De speren werden eerst van hout gemaakt, maar tegenwoordig van staal, aluminium of carbon, in elk geval hebben zij altijd een metalen punt en is de doorsnede rond. Rond het zwaartepunt is een handvat van koord aangebracht. Een herenspeer is 2,6 tot 2,7 meter lang en weegt 800 gram. Een damesspeer weegt 600 gram en is 2,2 tot 2,3 meter lang. Bij jeugd- en mastersatletiek worden ook andere gewichten gebruikt: speren van 400, 500 en 700 gram.

In oktober 1956 veroorzaakte een 49-jarige Spaanse speerwerper, Felix Erausquin, opschudding met een soort discusdraai bij de afworp. Hij gebruikte zeep om het wegschieten van de speer te vergemakkelijken. De techniek werd snel overgenomen en de Fin Pentti Saarikoski wierp er bijna honderd meter mee: 99,52. Dat was aanzienlijk verder dan het toenmalige wereldrecord met de gewone techniek. Omdat deze slingertechniek het karakter van het speerwerpen veranderde en het voor omstanders veel onveiliger werd, werd een nieuwe regel opgesteld: de speerpunt moet tijdens de aanloop steeds in de werprichting wijzen.^[4]

Maar ook zonder de draaitechniek ging men steeds verder werpen. Vanaf de jaren vijftig kregen de speren steeds betere aerodynamische eigenschappen, waardoor ze én verder gingen én vaker plat landden. Om discussie over wel of niet geldig werpen te voorkomen bestudeerde men mogelijkheden om door verlegging van het zwaartepunt de speer altijd met de punt te laten landen. Deze studie was bijna afgerond toen in 1984 Uwe Hohn een uitschieter had van 104,80 m, waarmee ook veiligheidsoverwegingen om een veranderde speer vroegen. In 1986 is de nieuwe speer ingevoerd. In 1991 werden de reglementen opnieuw aangepast, om een nieuw type speer met een ruw oppervlak uit te sluiten.^[5] Bij de vrouwen is het model in 1999 gewijzigd. De oude modellen, zowel bij de mannen als bij de vrouwen, hadden steeds betere aerodynamische eigenschappen, waardoor ze verder vlogen, maar waardoor het ook steeds vaker gebeurde dat er onenigheid ontstond over de geldigheid van de worp: raakte de punt nu wel of niet als eerste de grond?

• De andere drie werponderdelen binnen de atletiek (kogelstoten, discuswerpen en kogelslingeren) zijn rotatieworpen: de werp(st)er staat in een ring van beperkte doorsnee en al draaiend wordt snelheid aan het werptuig gegeven. Bij speerwerpen daarentegen wordt in een rechte lijn aangelopen. De speer moet vóór het eind van de aanloop afgeworpen worden en bovendien mag de werper zelf de afwerplijn niet passeren. Dit maakt dat de techniek van het speerwerpen totaal anders is dan bij de andere werponderdelen. De kunst is om de krachtigst mogelijke afworp te combineren met de snelst mogelijke aanloop waarbij ook nog in zo kort mogelijke tijd tot stilstand gekomen moet worden – een biomechanisch interessante puzzel. Er komt dan nog bij dat de speer nauwkeurig onder de goede hoek geworpen moet worden omdat dan de vluchteigenschappen van de speer het best benut worden.
• Bij het eerste deel van de aanloop wordt de speer meestal horizontaal gehouden met de hand naast het hoofd. De manier van lopen is erg persoonlijk en is niet wezenlijk voor de prestatie, van belang is slechts dat precies die snelheid bereikt wordt waar de beste afworp mee gedaan kan worden. Een pas of vijf vóór de afworp wordt de speer naar achteren gebracht: de schoudergordel komt nu evenwijdig aan de looprichting te staan en het bekken ook bijna, de speer wordt op ongeveer kruinhoogte met gestrekte arm vastgehouden, waarbij de speer vlak langs het hoofd naar voren wijst. Door de dwarse houding van schouders en bekken worden de laatste passen tot 'kruispassen': als het rechterbeen (bij rechtshandigen) naar voren beweegt passeert het het linkerbeen en zijn de benen gekruist; de actie van het linkerbeen lijkt op 'pootje-over' bij schaatsen, de voet staat vrijwel dwars op de looprichting. De voet van het rechterbeen wordt soms ook bijna dwars op de looprichting geplaatst maar de voet in de looprichting plaatsen komt ook voor (Jan Železný) zodat de rechtervoet juist dwars op de normale looppositie staat.
• De laatste maal dat het linkerbeen afzet ontstaat de 'banaan'. Het bovenste fotootje toont zowel het kruisen van de benen als de banaan: de linkerheup leidt de beweging, het linkerbeen wijst met een krachtige afzet naar achteren en de romp helt ook een tikkeltje naar achteren (bij oude technieken veel meer). Deze 'banaan' van hoofd naar heup naar afzetvoet leidt tot spanning op de linkerzij waardoor het linkerbeen na de afzet des te sneller naar voren kan gaan. (Het voorspanningsprincipe komt in alle technieken van de atletiek naar voren: een spier eerst rekken (de verkeerde kant op), leidt ertoe dat hij vervolgens sneller kan bewegen.) Het linkerbeen passeert dan snel het rechterbeen en landt kort nadat het rechterbeen voor de laatste maal geland is. Het rechterbeen landt ongeveer recht onder het zwaartepunt terwijl het linkerbeen een stuk vóór het lichaam geplaatst wordt. Bij een goede techniek is dat been geheel gestrekt, waardoor de linkerheup gefixeerd wordt. Die heup kan alleen nog maar als een polsstok schuin omhoog gaan.
• De plaatsing van het linkerbeen voor het lichaam leidt ertoe dat de werper sterk geremd wordt, maar er moet voor gezorgd worden dat de bewegingsenergie van de werper overgedragen wordt op de speer. Dit wordt bereikt door de rechterkant van de romp snel naar voren te bewegen, of beter gezegd: te laten bewegen, want het lijf had al snelheid van de aanloop. Na plaatsing van het linkerbeen kan de rechterkant van de romp de linkerkant inhalen; de draaias van deze beweging loopt van linkerheup naar linkerschouder (die schouder beweegt nauwelijks ten opzichte van de heup, zie de foto's). Intussen blijft de werparm zo lang mogelijk naar achteren wijzen, waardoor de 'spanboog' kan ontstaan: de lijn van linkerheup naar rechterschouder naar hand vormt een boog die zo gekromd mogelijk moet zijn. Deze spanboog bevat veel voorspanning. Bovendien is er spanning/torsie in de romp: de rechterheup is naar voren gebracht terwijl de schoudergordel zo lang mogelijk haaks op de looprichting blijft. Zie het tweede fotootje. Al deze voorspanning wordt gebruikt om ten slotte de speer echt af te werpen. De werparm is daarbij zo gestrekt mogelijk en de speer wordt losgelaten als de arm de schouder passeert, zoals het derde fotootje laat zien, waar de speer net de hand van de werper heeft verlaten. De afwerpsnelheid van de speer is bij goede werpers iets boven de 30 m/sec, bij goede werpsters iets eronder.
• Ten slotte moet nog geremd worden. Als het linkerbeen goed geplaatst was, is veel voorwaartse snelheid al verdwenen en wat overblijft is een beetje verticale snelheid (en de grote snelheid van de speer natuurlijk). Sommige werpers schieten daardoor voorwaarts omhoog en landen op beide handen, vlak vóór de afwerplijn. De meeste werp(st)ers maken een heel grote pas en eventueel nog een of twee kleine pasjes om tot stilstand te komen.
• Techniekvarianten. Werparm: bij aanvang van de afworp kan de werparm recht naar achteren wijzen of naar linksachter, in dat laatste geval is de romp sterker geroteerd en wordt het speerwerpen meer een rotatieworp (wereldrecordhouder Jan Železný deed dat). Elleboog: bij het inzetten van de worp buigt de elleboog bij sommigen slechts licht, bij anderen tot ongeveer haaks; dat laatste leidt eerder tot elleboogblessures. Schouderas: op het moment van afwerpen kan de werparm geheel in het verlengde van de schouderas liggen, iets daarboven (Steffi Nerius bijvoorbeeld) of er net iets onder (Železný).

Het wereldrecord voor mannen werd op 25 mei 1996 geworpen door Jan Železný. Hij wierp een afstand van 98,48 meter in Jena (Duitsland). Het wereldrecord voor de vrouwen werd op 13 september 2008 geworpen door Barbora Špotáková. Ze wierp een afstand van 72,28 meter in Stuttgart (Duitsland).

• uitgaande van het model dat vanaf 1986 voorgeschreven is

Rang	Afstand	Naam	Land	Geboren	Datum	Plaats
1	98,48 m	Jan Železný	CZE	16 juni 1966	25 mei 1996	Jena
2	97,76 m	Johannes Vetter	GER	26 maart 1993	6 september 2020	Chorzów
3	93,90 m	Thomas Röhler	GER	30 september 1991	5 mei 2017	Doha
4	93,09 m	Aki Parviainen	FIN	26 oktober 1974	26 juni 1999	Kuortane
5	93,07 m	Anderson Peters	GRN	21 oktober 1997	13 mei 2022	Doha
6	92,97 m	Arshad Nadeem	PAK	2 januari 1997	8 augustus 2024	Parijs
7	92,72 m	Julius Yego	KEN	4 januari 1989	26 augustus 2015	Peking
8	92,61 m	Sergej Makarov	RUS	19 maart 1973	30 juni 2002	Sheffield
9	92,60 m	Raymond Hecht	GER	11 november 1968	21 juli 1995	Oslo
10	92,06 m	Andreas Hofmann	GER	16 december 1991	2 juni 2018	Offenburg

Bijgewerkt: 8 augustus 2024

• uitgaande van het model dat vanaf 1999 voorgeschreven is

Rang	Afstand	Naam	Land	Geboren	Datum	Plaats
1	72,28 m	Barbora Špotáková	CZE	30 juni 1981	13 september 2008	Stuttgart
2	71,70 m	Osleidys Menéndez	CUB	14 november 1979	14 augustus 2005	Helsinki
3	71,40 m	Maria Andrejczyk	POL	9 maart 1996	9 mei 2021	Split
4	70,53 m	Maria Abakoemova	RUS	15 januari 1986	1 september 2013	Berlijn
5	70,20 m	Christina Obergföll	GER	22 augustus 1981	23 juni 2007	München
6	69,48 m	Trine Hattestad	NOR	18 april 1966	28 juli 2000	Oslo
7	69,35 m	Sunette Viljoen	RSA	6 oktober 1983	9 juni 2012	New York
8	69,19 m	Christin Hussong	GER	17 maart 1994	30 mei 2021	Chorzów
9	68,92 m	Kathryn Mitchell	AUS	10 juli 1982	11 april 2018	Gold Coast
10	68,43 m	Sara Kolak	CRO	22 juni 1995	6 juli 2017	Lausanne

Bijgewerkt: 30 augustus 2022

Continent	Geslacht	Prestatie	Atleet	Land	Datum	Plaats
Afrika	M	92,72	Julius Yego	KEN	26 augustus 2015	Peking
	V	69,35	Sunette Viljoen	RSA	9 juni 2012	New York
Noord- en Midden-Amerika	M	93,07	Anderson Peters	GRN	13 mei 2022	Doha
	V	71,70	Osleidys Menéndez	CUB	14 augustus 2005	Helsinki
Zuid-Amerika	M	84,70	Edgar Baumann	PAR	17 oktober 1999	San Marcos
	V	66,70	Flor Ruiz	COL	12 mei 2024	Cuiabá
Azië	M	92,97	Arshad Nadeem	PAK	8 augustus 2024	Parijs
	V	67,98	Lyu Huihui	CHN	2 augustus 2019	Shenyang
Europa	M	98,48 (WR)	Jan Železný	CZE	25 mei 1996	Jena
	V	72,28 (WR)	Barbora Špotáková	CZE	13 september 2008	Stuttgart
Oceanië	M	89,02	Jarrod Bannister	AUS	29 februari 2008	Brisbane
	V	68,92	Kathryn Mitchell	AUS	11 april 2018	Gold Coast

Bijgewerkt: 14 augustus 2024

Afstand (m)	Naam	Land	Datum	Plaats
Oude speer (voor 1986)
62,32	Eric Lemming	SWE	29.09.1912	Stockholm
66,10	Jonni Myyrä	FIN	24.08.1919	Stockholm
66,62	Gunnar Lindström	SWE	12.12.1924	Eksjö
69,88	Eino Penttilä	FIN	01.10.1927	Vyborg
71,01	Erik Lundqvist	SWE	15.08.1928	Stockholm
71,57	Matti Järvinen	FIN	08.08.1930	Vyborg
71,70	Matti Järvinen	FIN	17.08.1930	Tampere
71,88	Matti Järvinen	FIN	31.08.1930	Vaasa
72,93	Matti Järvinen	FIN	14.09.1930	Vyborg
74,02	Matti Järvinen	FIN	27.06.1932	Turku
74,28	Matti Järvinen	FIN	25.05.1933	Mikkeli
74,61	Matti Järvinen	FIN	07.06.1933	Vaasa
76,10	Matti Järvinen	FIN	15.07.1933	Helsinki
76,66	Matti Järvinen	FIN	07.09.1933	Turijn
77,23	Matti Järvinen	FIN	18.06.1934	Helsinki
77,87	Yrjö Nikkanen	FIN	25.08.1938	Karhula
78,70	Yrjö Nikkanen	FIN	16.10.1938	Kotka
80,41	Bud Held	USA	08.08.1953	Pasadena
81,75	Bud Held	USA	21.05.1955	Modesto
83,56	Soini Nikkinen	FIN	24.06.1956	Kuhmoinen
83,66	Janusz Sidlo	POL	30.06.1956	Milaan
85,71	Egil Danielsen	NOR	26.11.1956	Melbourne
86,04	Al Cantello	USA	05.06.1959	Compton
86,74	Carlo Lievore	ITA	01.06.1961	Milaan
87,12	Terje Pedersen	NOR	01.07.1964	Oslo
91,72	Terje Pedersen	NOR	02.09.1964	Oslo
91,98	Jānis Lūsis	URS	23.07.1968	Saarijärvi
92,70	Jorma Kinnunen	FIN	18.06.1969	Tampere
93,80	Jānis Lūsis	URS	06.07.1972	Stockholm
94,08	Klaus Wolfermann	FRG	05.05.1973	Leverkusen
94,58	Miklós Németh	HUN	26.07.1976	Montreal
96,72	Ferenc Paragi	HUN	23.04.1980	Tata
99,72	Tom Petranoff	USA	15.05.1983	Los Angeles
104,80	Uwe Hohn	GDR	20.07.1984	Berlijn
Nieuwe speer (vanaf 1986)
85,74	Klaus Tafelmeier	FRG	20.09.1986	Como
87,66	Jan Železný	TCH	31.05.1987	Nitra
89,10	Patrik Bodén	SWE	24.03.1990	Austin
89,58	Steve Backley	GBR	02.07.1990	Stockholm
91,46	Steve Backley	GBR	25.01.1992	Auckland
95,54	Jan Železný	CZE	06.04.1993	Sint-Petersburg
95,66	Jan Železný	CZE	29.08.1993	Sheffield
98,48	Jan Železný	CZE	25.05.1996	Jena

Afstand (m)	Naam	Land	Datum	Plaats
Oude speer (voor 1999)
25,01[6]	Božena Šrámková	TCH	06.08.1922	Praag
25,325[6]	Božena Šrámková	TCH	13.08.1922	Praag
27,24[6]	Marie Janderová	TCH	25.05.1924	Ostrava
37,575[6]	Guschi Hargus	GER	12.06.1927	Berlijn
38,39[6]	Guschi Hargus	GER	18.08.1928	Berlijn
40,27[6]	Ellen Braumüller	GER	12.07.1930	Berlijn
42,28[6]	Elisabeth Schumann	GER	02.08.1931	Maagdenburg
44,64[6]	Elisabeth Schumann	GER	12.06.1932	Berlijn
46,745	Nan Gindele	USA	18.06.1932	Chicago
47,24	Annelie Steinheuer	GER	21.06.1942	Frankfurt am Main
48,21	Herma Bauma	AUT	29.06.1947	Wenen
48,63	Herma Bauma	AUT	12.09.1948	Wenen
49,59	Natalja Smirnizkaja	URS	25.07.1949	Moskou
53,41	Natalja Smirnizkaja	URS	05.08.1949	Moskou
53,56	Nadeschda Konjajeva	URS	05.02.1954	Leningrad
55,11	Nadeschda Konjajeva	URS	22.05.1954	Kiev
55,48	Nadeschda Konjajeva	URS	06.08.1954	Kiev
55,73	Dana Zátopková	TCH	01.06.1958	Praag
57,40	Anna Pazera	AUS	24.07.1958	Cardiff
57,49	Birute Zalogaityte-Kalediene	URS	30.10.1958	Tbilisi
57,92	Elvīra Ozoliŋa	URS	03.05.1960	Leselidze
59,55	Elvīra Ozoliŋa	URS	04.06.1960	Boekarest
59,78	Elvīra Ozoliŋa	URS	03.07.1963	Moskou
62,40	Jelena Gortsjakova	URS	16.10.1964	Tokio
62,70	Ewa Gryziecka	POL	11.06.1972	Boekarest
65,06	Ruth Fuchs	GDR	11.06.1972	Potsdam
66,11	Ruth Fuchs	GDR	07.09.1973	Edinburgh
67,22	Ruth Fuchs	GDR	03.10.1974	Rome
69,12	Ruth Fuchs	GDR	10.07.1976	Berlijn
69,32	Kate Schmidt	USA	11.09.1977	Fürth
69,52	Ruth Fuchs	GDR	13.06.1979	Dresden
69,96	Ruth Fuchs	GDR	29.04.1980	Split
70,80	Tatjana Birjulina	URS	12.07.1980	Podolsk
71,88	Antoaneta Todorova	BUL	15.08.1981	Zagreb
72,40	Tiina Lillak	FIN	29.07.1982	Helsinki
74,20	Sofia Sakorafa	GRE	26.09.1982	Chania
74,76	Tiina Lillak	FIN	13.06.1983	Tampere
75,26	Petra Felke	GDR	04.06.1985	Schwerin
75,40	Petra Felke	GDR	04.06.1985	Schwerin
77,44	Fatima Whitbread	GBR	28.08.1986	Stuttgart
78,90	Petra Felke	GDR	29.07.1987	Leipzig
80,00	Petra Felke-Meier	GDR	09.09.1988	Potsdam
Nieuwe speer (vanaf 1999)
68,19[7]	Trine Hattestad	NOR	28.07.1999	Fana
68,22	Trine Hattestad	NOR	30.06.2000	Rome
69,48	Trine Hattestad	NOR	28.07.2000	Oslo
71,54	Osleidys Menéndez	CUB	01.07.2001	Rethimnon
71,70	Osleidys Menéndez	CUB	14.08.2005	Helsinki
72,28	Barbora Špotáková	CZE	13.09.2008	Stuttgart

Speerwerpen staat al sinds 1908 op de kalender van de Olympische Zomerspelen. Op die spelen van Londen werd er nog een onderscheid gemaakt tussen de middengroep en de vrije stijl. In 1912, Stockholm was er een algemene competitie en daarnaast een gecombineerde wedstrijd waar zowel links als rechtshandig moest worden geworpen. Vanaf de Spelen van 1920 in Antwerpen werd dit echter afgeschaft. In 1932 werd er ook voor het eerst een Olympische competitie voor vrouwen georganiseerd.

Jaar	Goud	Zilver	Brons
1908	SWE Eric Lemming	NOR Arne Halse	SWE Otto Nilsson
1912	SWE Eric Lemming	FIN Juho Saaristo	HUN Mór Kóczán
1920	FIN Jonni Myyrä	FIN Urho Peltonen	FIN Pekka Johansson
1924	FIN Jonni Myyrä	SWE Gunnar Lindström	USA Eugene Oberst
1928	SWE Erik Lundqvist	HUN Béla Szepes	NOR Olav Sunde
1932	FIN Matti Järvinen	FIN Matti Sippala	FIN Eino Penttilä
1936	GER Gerhard Stöck	FIN Yrjö Nikkanen	FIN Kalervo Toivonen
1948	FIN Tapio Rautavaara	USA Steve Seymour	HUN József Várszegi
1952	USA Cyrus Young	USA Bill Miller	FIN Toivo Hyytiäinen
1956	NOR Egil Danielsen	POL Janusz Sidło	URS Viktor Tsyboelenko
1960	URS Viktor Tsyboelenko	GER Walter Krüger	HUN Gergely Kulcsár
1964	FIN Pauli Nevala	HUN Gergely Kulcsár	URS Jānis Lūsis
1968	URS Jānis Lūsis	FIN Jorma Kinnunen	HUN Gergely Kulcsár
1972	FRG Klaus Wolfermann	URS Jānis Lūsis	USA Bill Schmidt
1976	HUN Miklós Németh	FIN Hannu Siitonen	ROU Gheorghe Megelea
1980	URS Dainis Kūla	URS Alexander Makarov	GDR Wolfgang Hanisch
1984	FIN Arto Härkönen	GBR Dave Ottley	SWE Kenth Eldebrink
1988	FIN Tapio Korjus	TCH Jan Železný	FIN Seppo Räty
1992	CZE Jan Železný	FIN Seppo Räty	GBR Steve Backley
1996	CZE Jan Železný	GBR Steve Backley	FIN Seppo Räty
2000	CZE Jan Železný	GBR Steve Backley	RUS Sergej Makarov
2004	NOR Andreas Thorkildsen	LAT Vadims Vasiļevskis	RUS Sergej Makarov
2008	NOR Andreas Thorkildsen	LAT Ainars Kovals	FIN Tero Pitkämäki
2012	TRI Keshorn Walcott	FIN Antti Ruuskanen	CZE Vítězslav Veselý
2016	GER Thomas Röhler	KEN Julius Yego	TRI Keshorn Walcott
2020	IND Neeraj Chopra	CZE Jakub Vadlejch	CZE Vítězslav Veselý
2024	PAK Arshad Nadeem	IND Neeraj Chopra	GRN Anderson Peters

Olympia	Goud	Zilver	Brons
1932	USA Babe Zaharias	GER Ellen Braumüller	GER Tilly Fleischer
1936	GER Tilly Fleischer	GER Luise Krüger	POL Maria Kwaśniewska
1948	AUT Herma Bauma	FIN Kaisa Parviainen	DEN Lily Carlstedt
1952	TCH Dana Zátopková	URS Aleksandra Tsjoedina	URS Jelena Gortsjakova
1956	URS Inese Jaunzeme	CHI Marlene Ahrens	URS Nadesjda Konjajeva
1960	URS Elvīra Ozoliŋa	TCH Dana Zátopková	URS Birutė Zalogaitytė-Kaledienė
1964	ROU Mihaela Peneş	HUN Márta Rudas	URS Jelena Gortsjakova
1968	HUN Angéla Németh	ROU Mihaela Peneş	AUT Eva Janko
1972	GDR Ruth Fuchs	GDR Jacqueline Todten	USA Kate Schmidt
1976	GDR Ruth Fuchs	FRG Marion Becker	USA Kate Schmidt
1980	CUB María Colón	URS Saida Gunb	GDR Ute Hommola
1984	GBR Tessa Sanderson	FIN Tiina Lillak	GBR Fatima Whitbread
1988	GDR Petra Felke	GBR Fatima Whitbread	GDR Beate Koch
1992	GER Silke Renk	EUN Natalja Sjikolenko	GER Karen Forkel
1996	FIN Heli Rantanen	AUS Louise McPaul	NOR Trine Hattestad
2000	NOR Trine Hattestad	GRE Mirela Maniani	CUB Osleidys Menéndez
2004	CUB Osleidys Menéndez	GER Steffi Nerius	GRE Mirela Maniani
2008	CZE Barbora Špotáková	RUS Maria Abakoemova	GER Christina Obergföll
2012	CZE Barbora Špotáková	GER Christina Obergföll	GER Linda Stahl
2016	CRO Sara Kolak	RSA Sunette Viljoen	CZE Barbora Špotáková
2020	CHN Liu Shiying	POL Maria Andrejczyk	AUS Kelsey-Lee Barber
2024	JPN Haruka Kitaguchi	RSA Jo-Ane van Dyk	CZE Nikola Ogrodníková

Zie de categorie Javelin throw van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.