Iveco

IVECO Group N.V.
IVECO hoofdkantoor in Turijn, Italië
Beurs	Euronext: IVG
Oprichting	1975
Oprichter(s)	Fiat Group Automobiles
Eigenaar	Exor heeft 27% van de aandelen en 42,5% van het stemrecht) (28 febr. 2022
Sleutelfiguren	Gerrit Marx (CEO)
Land	Italië
Hoofdkantoor	Via Puglia 35, Turijn,  Italië
Werknemers	35.611 (31 dec. 2022)
Producten	vrachtwagens, bussen
Industrie	auto-industrie
Omzet/jaar	€ 14,4 miljard (2022)
Winst/jaar	€ 159 miljoen (2022)
Markt­kapitalisatie	€ 2,4 miljard (14 aug. 2023)
Website	(en) Iveco Group
Portaal    Economie

IVECO (van Industrial VEhicle COrporation) is een internationale producent van vrachtauto's en autobussen met het hoofdkantoor in Turijn. Het bedrijf was tot 3 januari 2022 onderdeel van CNH Industrial en is vanaf die dag als zelfstandig beursgenoteerd bedrijf verdergegaan.

Ontstaan uit een fusie tussen een aantal Europese vrachtautofabrikanten, is het bedrijf, met een productie van ongeveer 200.000 voertuigen per jaar, een van de grootste fabrikanten van vrachtauto's, autobussen en dieselmotoren in Europa. Iveco Group telt zo'n 34.000 medewerkers verdeeld over 28 fabrieken en 29 onderzoekscentra. Het zwaartepunt van de activiteiten ligt in Europa. In de Volksrepubliek China heeft Iveco al sinds 1986 een joint venture met SAIC. Naveco produceert en verkoopt zo'n 30.000 bestelwagens op jaarbasis. Naveco wordt niet geconsolideerd in de cijfers van Iveco Group.

Het bedrijf ontstond in 1975 uit een fusie tussen vijf bedrijven die in Italië, Frankrijk en Duitsland gezeteld waren, te weten: FIAT Veicoli Industriali, Officine Meccaniche, Lancia Veicoli Speciali, Unic en Magirus-Deutz.

In de eerste jaren concentreerde het bedrijf zich op het integreren van de verschillende fusiepartners. In 1978 werd de eerste bestelwagen, de Iveco Daily geïntroduceerd. De vrachtauto Turbo volgde in 1981, en de Turbostar in 1984.

In 1986 nam het bedrijf de Europese vrachtautodivisie van Ford over en in 1991 volgde het Spaanse Pegaso.

Net als andere fabrikanten had IVECO het zwaar in het begin van de jaren '90, toen bleek dat het niet snel genoeg inspeelde op veranderingen in de markt. Daarom brak IVECO het bedrijf op in gespecialiseerde segmenten die specifieke producttypen ontwikkelden, zoals brandweervoertuigen (EuroFire), kiepauto's en trekkers.

In 1992 kocht het Ital (International Trucks Australië Limited) op, dat een belangrijke rol speelt in het Pacifische gebied. In deze jaren won IVECO ook tweemaal achtereen de verkiezing truck van het jaar. In 1997 zette het een tak op in Brazilië, IVECO Mercosul, die de activiteiten verzorgde voor IVECO in Zuid-Amerika. In hetzelfde jaar zette het Transolver op, een financiële dienstverlener.

In 1992 werd de EuroCargo geïntroduceerd, die marktleider werd in onder meer Italië en Groot-Brittannië. De IVECO Daily werd in 2000 bestelauto van het jaar. De Iveco Stralis werd truck van het jaar 2003.

IVECO ging deel uitmaken van CNH Industrial dat in november 2012 werd opgericht. Het duurde tot september 2013 voor de fusie van Fiat Industrial SpA en CNH Global NV werd afgerond. Andere onderdelen van CNH Industrial zijn Case IH en New Holland. Deze maken allebei machines voor de agrarische sector en de bouw. In 2013 behaalde CNH een omzet van € 26 miljard, waarvan een derde afkomstig van IVECO. CNH Industrial telde ruim 75.000 personeelsleden.

Per jaarultimo 2013 had IVECO zeventien fabrieken in tien landen en ruim 27.000 werknemers. Het heeft verder nog twaalf fabrieken met lokale partners. Deze joint ventures staan vooral in Rusland en China. Het is daarmee een van de belangrijkste fabrikanten van bedrijfsvoertuigen, brandweerauto's en bussen. Het had in 2013 bijna 3000 verkooppunten in zo'n 160 landen.

In juli 2016 kreeg IVECO samen met vier andere Europese vrachtwagenbouwers een boete van € 2,9 miljard.^[2] Het aandeel van Iveco was €495 miljoen.^[2] De Europese Commissie oordeelde dat de fabrikanten verboden prijsafspraken hebben gemaakt.^[2] Het onderzoek naar de vijf begon in januari 2011 en samen produceerden zij 90% van alle middelgrote en zware vrachtwagens in Europa.^[2]

In september 2019 maakte het moederbedrijf CHN Industrial bekend de activiteiten te gaan opsplitsen.^[3] De vrachtwagen-, bus- en aandrijflijnbedrijfsonderdelen gaan separaat verder als Iveco Group. Hieronder vallen de merken Iveco, Iveco Bus, Heuliez Bus, Magirus en FPT Industrial. Zou deze tweedeling in 2018 al hebben bestaan dan had Iveco Group een jaaromzet van € 13,1 miljard behaald.^[3] Op 3 januari 2022 werd de splitsing van de twee bedrijven afgerond. De twee bedrijven gaan zelfstandig verder als CNH Industrial N.V. en Iveco Group N.V.. Iveco Group kreeg een eigen beursnotering aan de Borsa Italiana.

IVECO is sinds de jaren 80 bezig geweest met de ontwikkeling van vrachtwagens, van licht tot zwaar. Er worden zo'n 35.000 vrachtwagens in het middelzware en zware segment verkocht, en het overgrote deel betreft bestel- en lichte vrachtwagens. In Europa heeft Iveco een marktaandeel van bijna 10% in het segment vrachtwagens met een bruto totaal gewicht van 3,5 ton en meer.
Mede door deze ontwikkelingen heeft IVECO voortdurend vooruitgang geboekt. Dit kwam uiteindelijk tot uiting toen IVECO in 2003, met de IVECO Stralis, de prijs ‘Truck van het jaar’ won. Het laatste succes dat IVECO boekte op het gebied van vrachtwagens was de Iveco Strator; in 2012 won de Nederlander Gerard de Rooy de Dakar-rally 2012 met deze vrachtwagen.^[4]

Iveco Bus produceert zo'n 10.000 autobussen op jaarbasis.
In 1995 werd de EuroClass tot bus van het jaar gekozen. In 1999 besloten Renault VI en IVECO de krachten te bundelen op het gebied van bussen en fuseerden de bedrijven. Hierbij werden bedrijven als Heuliez, Karosa samengevoegd tot Irisbus, een belangrijke speler op de Europese busmarkt. Door overname van het Hongaarse Ikarus werd dit bedrijf nog verder versterkt.

Iveco verkoopt vooral brandweerwagens en Magirus is hiervoor de specialist binnen de groep. Verder maakt het voertuigen voor het leger en andere veiligheidsdiensten. De productie van deze voertuigen ligt rond de 3000 eenheden op jaarbasis.
Op 15 augustus 2019 bestelde het Nederlandse ministerie van Defensie 1275 voertuigen van het type Iveco Medium Tactical Vehicle.^[5] De voertuigen worden in vijf versies geleverd, twee gevechtsvarianten (hard- en softtop), een logistieke variant (pick-up), een variant voor gewondentransport en als laatste voor de militaire politie. Ze gaan de voertuigen van de Mercedes-Benz G-klasse vervangen.

In 2022 werd de defensietak omgenoemd in Iveco Defense Vehicles. Diens voertuigen zullen voorzien worden van de merknaam IDV.In 2023 werd de brandweertak Magirus verzelfstandigd en door Mutares overgenomen. Hierdoor zal de merknaam Magirus weer verschijnen.

Dit bedrijfsonderdeel met de naam FPT maakt motoren, versnellingsbakken en assen voor diverse voertuigen. De productie wordt deels verwerkt in Iveco voertuigen, maar worden ook door andere fabrikanten gebruikt. Dit bedrijfsonderdeel heeft een aandeel van ongeveer 20% in de totale omzet van de Group.

• IVECO, met de navolgende types:
  • Daily/TurboDaily
  • Turbostar
  • EuroStar
  • EuroTech
  • Eurocargo
  • Stralis
  • Trakker
  • Strator AN (torpedo, bouwer van deze trucks is eigen merk begonnen, Strator trucks)
  • S-Way

Bedrijven en merken:

• IVECO Motors (industriële motoren)
• IVECO Magirus (brandweer)
  • Lohr Magirus
  • IVECO Mezzi Speciali
  • Camiva
• Astra (kiepauto's), overgenomen in 1986
  • Sivi, merk van Astra, kwam in IVECO's handen na de overname van Astra.
• Seddon Atkinson (speciale voertuigen)
• Santana, overgenomen in 2007
• Iveco Bus, het voormalige Irisbus, bestaat sinds 1999 als samenvoeging van de busafdelingen van IVECO en Renault V.I. en Heuliez Bus, Karosa en Ikarus.
• International, IVECO nam het Australische vrachtwagengedeelte over van International in 1993.
• Pegaso, overgenomen in 1990
• Ford Trucks Europa, IVECO nam het Europese vrachtwagengedeelte van Ford over in 1986.
• Lancia Veicoli Speciali, overgenomen in 1975
• OM, overgenomen in 1975
• Saurer, overgenomen in 1975
• Unic, overgenomen in 1975

Zie de categorie Iveco van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.