-sor

• -·sor

-sor

1. vormt (mannelijke) zelfstandige naamwoorden van werkwoorden, hiervan de handelend persoon of dader gevend,
   -er, -aar.
   Ontstaat na klankverandering van de werkwoordstam met het achtervoegsel -tor:
   • Kan ontstaat na klankverandering, assimilatie genoemd.

   «censēre → cens + tor → censŏr»

   schatten, oordelen → censor, toezichthouder van de staat

   • Kan ontstaat na klankverandering, assibilatie genoemd.

   «dēfendere → defend + tor → dēfēnsor»

   verdedigen → verdediger

• -tor

• -trix