tijgen

• Geluid:  tijgen    (hulp, bestand)

• tij·gen

• In de betekenis van ‘trekken, beginnen’ voor het eerst aangetroffen in 1477 ^[1][2]
• Weiland (1810) onderscheidt twee werkwoorden. "Tiegen" ging later op in "tijgen".
  • tijgen-teeg-getegen (Middelnederlands: tiën): beschuldigen
    • vgl. tuigen (getuigen, overtuigen)
  • tiegen-toog-getogen: erop uit trekken, iem. ergens naartoe leiden

tijgen

1. (verouderd) beschuldigen

1. tijgen: aantijgen, aantijging, beticht worden
2. tijgen (tiegen): tocht, teugel

tijgen

1. (verouderd) ergens naartoe gaan

   • Zij tijgen 's zondags tweemaal ter kerke. 

2. (verouderd) aan iets beginnen

   • Wij tijgen aan het werk. 

• [1] trekken, gaan, heentijgen, overtijgen, uittijgen

• Het woord tijgen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "tijgen" herkend door: