paf

• Geluid:  paf    (hulp, bestand)

• paf

• In de betekenis van ‘tussenwerpsel: nabootsing van geluid’ voor het eerst aangetroffen in 1717 ^[1]
• tw, zn: klanknabootsing ^[2]
• bn: ^[3]

paf! ^[4]

1. het geluid van een korte knal, bijvoorbeeld van een pistool

   • En, paf! Er klonk een schot en hij lag gewond op de grond. 

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	paf	paffen
verkleinwoord	pafje	pafjes

de paf m

1. het roken, met name van tabak

   • De jeugd in dat land is nog aardig aan de paf. 

2. het geluid van een afgeschoten vuurwapen ^[5]

	stellend	vergrotend	overtreffend
onverbogen	paf	paffer	pafst
verbogen	paffe	paffere	pafste
partitief	pafs	paffers	-

paf

1. verbaasd staand ^[6]
2. opgeblazen ^[7]

   • Ik loop voor het Mariabeeld om de gang in, en opeens wordt de paffe stilte gespleten door een schreeuw.^[8] 

• paffen, paffer, pafferig, pafpaal, pafzak

• Paf staan

vervoeging van
paffen

paf

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van paffen
   

   • Ik paf. 

2. gebiedende wijs van paffen
   

   • Paf! 

3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van paffen
   

   • Paf je? 

• Het woord paf staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "paf" herkend door:

93 %	van de Nederlanders;
95 %	van de Vlamingen.[9]

• Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?

paf

1. (spreektaal) bezopen, lazarus

   «Vers la fin de la soirée, tout le monde était paf.»

   Tegen het eind van het feest was iedereen lazarus. ^[1]