ik

	enkelvoud		meervoud
	onderwerp	voorwerp	onderwerp	voorwerp
1e persoon	ik 'k	mij me	wij we	ons
2e persoon (informeel)	jij je	jou je	jullie	jullie
2e persoon (formeel)	u	u	u	u
2e persoon (regionaal)	gij ge	u	gij ge	u
3e persoon (mannelijk)	hij ie	hem 'm	zij ze	(dat.) hun (acc.) hen ze
3e persoon (vrouwelijk)	zij ze	haar 'r, d'r
3e persoon (onzijdig)	het 't	het 't
	Boven: benadrukte vorm. Onder: onbenadrukte vorm

• Geluid:  ik    (hulp, bestand)
• IPA: / ɪk / (1 lettergreep)

• erfwoord in de betekenis van ‘persoonlijk voornaamwoord’ voor het eerst aangetroffen in 776 ^{[1] [2] [3]}

afkomstig van: Middelnederlands: ic Oudnederlands: ik Germaans: *ek, *ik Indo-Europees: *éǵh₂-

Verwant in Germaans: West: Engels: I (Angelsaksisch: ih, ic, iċ), Duits: ich, (Oudhoogduits: ih), Fries: ik (Oudfries: ik) Noord: Zweeds: jag, Deens/Noors: jeg (Nynorsk: eg, Oudnoords: ek, jak), IJslands: eg, ég, Faeröers: eg, jeg Oost: Gotisch: ik [4]

ik eerste persoon enkelvoud

1. nominatief (onderwerp), verwijst naar de spreker of schrijver met uitsluiting van anderen

   • Ik zing dit lied voor jou. 

• als ik van u was
• ik ben ermee weg
• ik ben weg

• Ik denk, dus ik ben. (bron: Descartes )
• Ik kwam, ik zag, ik overwon / Ik kwam, zag en overwon

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	ik	ikken
verkleinwoord	ikje	ikjes

_{Niet in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Taalunie als zelfstandig naamwoord}

het ik o

1. ego, de eigenlijke zelfstandige persoon

• ik-figuur, ik-roman, ik-tijdperk, ik-verteller, ik-vorm, ik-zucht, ikheid, ikzelf

• Het woord ik staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "ik" herkend door:

100 %	van de Nederlanders;
99 %	van de Vlamingen.[5]

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

• ik

ik

1. ik; eerste persoon enkelvoud nominatief

• iej / i'j / (verouderd) du
• hee / hie / hi'j
• i'j / i'jleu

	enkelvoud		meervoud
	onderwerp	voorwerp	onderwerp	voorwerp
1e persoon	ik	my	wy	ús
2e persoon fam.	do	dy	jimme	jimme
2e persoon beleefd	jo	jo
3e persoon (mannelijk)	hy	him	hja, sy	har, harren
3e persoon (vrouwelijk)	hja, sy	har
3e persoon (onzijdig)	it	it

• IPA: /ɪk/

• ik

• Afgeleid van het Oudfriese ik

ik

1. ik; 1e persoon enkelvoud onderwerpsvorm

• Wurdboek fan de Fryske taal - Instituut voor de Nederlandse taal

	enkelvoud	tweevoud	meervoud
nominatief	ik	wit	weis
accusatief	mik	ugkis	uns/unsis
genitief	meina	ugkis	unsara
datief	mis	*ugkara	uns/unsis

• IPA: ɪk/

• ik

ik

1. ik; 1e persoon nominatief enkelvoud

• 𐌹̈𐌺

ik

1. zon

• Afgeleid van het Angelsaksische ic

ik

1. ik; 1e persoon nominatief enkelvoud

a hi hic hich hij

i I ic icche ich

ichc iche ichs ick

ics ig ih ihc

ike j jch y

• Engels: I, ich, ik
• Schots: A, I, ik

• IPA: /ɪk/

• ik

• Afgeleid van het Oudsaksische ic / ik

ik

1. ik; 1e persoon nominatief enkelvoud

• ek

• Nedersaksisch: 'ck, eck, ek, ick, icke, ik, ikk, ikə, 'k, -'k, öck
• Plautdietsch: ekj, etj

• IPA: /ɪk/

• ik

• Afgeleid van het Middelnederduits ik

ik

1. ik; 1e persoon enkelvoud nominatief, verwijst naar de spreker of schrijver.

'ck eck ek ick icke

ikk ikə 'k -'k öck

mien (bezittelijk: mijn, m'n); mey, mi, mik, my (meewerkend of lijdend voorwerp: mij, me); wi (meervoud: wij, we). dow / du / iej / i'j hee / hie / hi'j, um

zee ons i'j / i'jleu

Ik keem, ik keek, ik wun

Ik keem, ik keek, ik wun

• IPA: /ɪk/

• ik

• Afgeleid van het Oudfriese ik

ik

1. ik; 1e persoon nominatief enkelvoud

• ick

ik

1. ik; 1e persoon nominatief enkelvoud

• Afgeleid van het Proto-Germaanse *ek / *ik

ik

1. ik; 1e persoon nominatief enkelvoud

• Fries: ik
• Noord-Fries: ick, ik
• Saterfries: iek

• Afgeleid van het Proto-Germaanse *ek / *ik

ik

1. ik; 1e persoon nominatief enkelvoud

• ic

• Middelnederlands: ic
  • Nederlands: ik
    • Afrikaans: ek

• - Oudnederlands woordenboek - Instituut voor de Nederlandse taal

• ik

• Afgeleid van het Proto-Germaanse *ek / *ik

ik

1. ik; 1e persoon nominatief enkelvoud

• ic

• Middelnederduits: ek, ik
  • Nedersaksisch: 'ck, eck, ek, ick, icke, ik, ikk, ikə, 'k, -'k, öck
  • Plautdietsch: ekj, etj

• ik

• Afgeleid van het Middelengelse ik

ik

1. ik; 1e persoon nominatief enkelvoud

   «Wha did that? – Ik!»

   Wie heeft dat gedaan?! – Ikke!

• A
• I

• ma
• mei
• mine

ik

1. vis

• ik

ik

1. ik; 1e persoon nominatief enkelvoud, verwijst naar de spreker of schrijver.

• iej
• hee, um
• zee
• ons

• IPA: /ɪk/

• ik

ik

1. ik; 1e persoon nominatief enkelvoud, verwijst naar de spreker of schrijver.

• ik

ik

1. (Münsterlands) ik; 1e persoon nominatief enkelvoud

• eck
• ek
• ick

• Afgeleid van het Middelnederlandse ic

ik

1. ik; 1e persoon nominatief enkelvoud

• ki