mij

• Geluid:  mij    (hulp, bestand)
• IPA: / mɛi / (1 lettergreep)

• mij

• In de betekenis van ‘persoonlijk voornaamwoord’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 901 ^{[1] [2]}

mij

1. accusatief en datief van ik, eerste persoon enkelvoud.

   • Hij ontsloeg mij. 
   • Hij gaf mij een baan. 

2. vorm van ik na een voorzetsel.

   • Van mij hoef je niets te vrezen. 
   • Ze kocht een mooi cadeautje speciaal voor mij. 

   ▸ Ik kon niet alles goed volgen, maar het monotone geluid van stemmen om mij heen voelde veilig en vertrouwd.^[3]

mij

1. (afkorting) maatschappij

• mei

• leesmij

• balkanvergeet-mij-niet, kruidje-roer-mij-niet, mijzelf, moerasvergeet-mij-niet, vergeet-mij-niet, vergeet-mij-nietje, zo waarlijk helpe mij God Almachtig

• Mij een zorg ( of kopzorg)!

• Dat is gesneden koek voor mij

• De vingers jeuken mij

• Dit steekt ( of zit) mij in de krop

• Een licht gaat mij op

• Het ligt mij op de leden

• Jij haalt mij de woorden uit mijn mond

• Na mij de zondvloed

• Ze maken mij de pis niet lauw

• Zo waarlijk helpe mij God almachtig!

1. eerste persoon enkelvoud.

   zich vergissen: ik vergiste mij.

• Het woord mij staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "mij" herkend door:

mij

1. wij