erven

• Geluid:  erven    (hulp, bestand)
• IPA: / ˈɛrvə(n) / (2 lettergrepen); /ˈʔɛr.və(n)

• er·ven

• In de betekenis van ‘door erfenis verkrijgen’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1263 ^[1]

erven

1. overgankelijk de eigendommen van een overledene, meestal een familielid, rechtens verkrijgen

   • Zij erfde een prachtig schilderij van haar oma. 

2. door opvoeding of erfelijkheid verkrijgen

   ▸ Het is natuurlijk een zonde om op kerstavond te applaudisseren, gelukkig dat ik niet de moraal van mijn grootmoeder heb geërfd.^[2]

• In informeel taalgebruik wordt 'erven' voor een komisch effect soms verbogen als werven: orf, georven.^[3]

• aanerven, onterven, overerven, vererven

de erven mv

1. meervoud van het zelfstandig naamwoord erf
2. meervoud van het zelfstandig naamwoord erve, boerderij met grond eromheen

de erven mv

1. alleen meervoud erfgenamen (meervoud van erve in een sinds de 19e eeuw niet meer gangbare betekenis)

• Het woord erven staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "erven" herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.