concours

vervoeging van
	concourir

Nederlands

Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘wedstrijd’ voor het eerst aangetroffen in 1791 ^[1]

het concours o

(sport) wedstrijd op een bepaald vakgebied, waarbij vaak een jury de prestatie beoordeelt.
- De later zo beroemde pianist heeft vroeger het Concours Reine Elisabeth gewonnen.

Het woord concours staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

98 %	van de Nederlanders;
94 %	van de Vlamingen.^[2]

concours

eerste en tweede persoon enkelvoud onvoltooid tegenwoordige tijd (indicatif présent) van concourir
tweede persoon enkelvoud gebiedende wijs (impératif présent) van concourir

concours m

(sport) concours, wedstrijd
samenwerking
spel
tentoonstelling
(formeel) bijeenkomst, samenkomst
deelname
(onderwijs) examen, toets
«Un concours scolaire.»
Een schoolexamen.
(wiskunde) snijpunt
«Le concours des bissectrices d'un triangle.»
Het snijpunt van de middelloodlijnen van een driehoek.
(juridisch) gelijkgerechtigheid

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	concours	concoursen
verkleinwoord	concoursje concourstje	concoursjes concourstjes

enkelvoud		meervoud
zonder lidwoord	met lidwoord	zonder lidwoord	met lidwoord
concours	le concours	concours	les concours