bijten

• Geluid:  bijten    (hulp, bestand)
• IPA: / ˈbɛitə(n) / (2 lettergrepen); /ˈbɛi̯tə(n)/

• bij·ten

• In de betekenis van ‘de tanden in iets zetten’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1240 ^[1]

bijten

1. overgankelijk iets afsnijden of afscheuren door tanden tegen elkaar te duwen tijdens vechten of om te eten

   • De hond beet de arrestant in de benen. 
   • Ik bijt in een appel 

   ▸ Met een doorrookte stem vertelde hij me dat zijn paarden in deze hitte vijftig liter per dag nodig hadden. ‘Ze hebben een temperamentje, net als mijn vrouw!’ Hij aaide de schimmel over zijn neus, die in de handschoen van de man probeerde te bijten.^[2]

   ▸ ‘Wij willen naar Alaska,’ zei hij op heldere toon. ‘Op zalm vissen,’ vulde Dennis aan. ‘Wilde zalm. ’Chantal beet op haar lip om niet in lachen uit te barsten.^[3]

• bijter, bijtgaar, bijtkracht, bijtmiddel, bijtring, bijtschildpad, bijtwond, gebijt

• Blaffende honden bijten niet

  iemand die een grote mond opzet, zal meestal niets doen

  iemand die een grote mond opzet, is meestal niet gevaarlijk

bijten

1. een bijt maken (in het ijs)

de bijten mv

1. meervoud van het zelfstandig naamwoord bijt

• Het woord bijten staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "bijten" herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.