separate

separate (third-person singular simple present -, present participle -, simple past -, past participle -)

1. വേർതിരിക്കുക
2. വിഭിന്നമാക്കുക
3. വ്യതിരിക്തമാക്കുക
4. വിഭാഗിക്കുക
5. പ്രത്യേകമാക്കുക
6. അകറ്റുക
7. വേറിട്ടെടുക്കുക
8. ഭിന്നവർഗ്ഗത്തിൽ ഗമിക്കുക
9. വേർപെടുക
10. മധ്യേ സ്‌തിഥി ചെയ്യുക
11. വിടർത്തുക
12. വേർപെടുത്തുക
13. പിരിയുക
14. വിഘടിക്കുക
15. പിരിഞ്ഞുപോകുക

separate ({{{1}}})

1. വേർതിരിഞ്ഞ
2. വെവ്വേറെയുള്ള
3. സംബന്ധമില്ലാത്ത
4. വിശ്ലിഷ്‌ടമായ
5. വേറെയാക്കപ്പെട്ട
6. ചേർച്ചയില്ലാത്ത
7. വേറിട്ടു നിൽക്കുന്ന
8. വ്യതിരിക്തമായ
9. വ്യത്യസ്‌തമായ
10. യാതൊരുബന്ധവുമില്ലാത്ത
11. വേർതിരിച്ച
12. വേർപെട്ട
13. വേർപിരിഞ്ഞ
14. വേർപെടുത്തിയ
15. മാറ്റപ്പെട്ട
16. വേറിട്ട
17. വേർപിരിക്കാവുന്ന
18. വിശ്ലേഷ്യമായ
19. വേർപെടുത്താവുന്ന
20. വേർതിരിച്ചെടുക്കാവുന്ന
21. വേർതിരിക്കാനാവും വിധം
22. വെവ്വേറെ
23. ഒന്നൊന്നായി
24. പ്രത്യേകം പ്രത്യേകമായി
25. ഒരോന്നായി
26. വിഭിന്നമായി
27. വേർതിരിച്ച
28. ഒറ്റപ്പെട്ടിട്ടുള്ള
29. വ്യത്യസ്‌തമായി
30. വേർപാട്‌
31. ഭിന്നത
32. വേർപെട്ട അവസ്ഥ
33. അകൽച്ച
34. വിഭജനം
35. വിച്ഛേദം
36. വേർപിരിക്കൽ
37. ഭർതൃത്യാഗം
38. വേർപാട്‌
39. വിശ്ലേഷം
40. വിരഹം
41. ഉപേക്ഷണം
42. ഭാര്യത്യാഗം
43. നിസ്സംഗത്വം
44. ഏകാന്തവാസം
45. വിയോഗം
46. വ്യതിരേകം
47. വേർതിരിക്കൽ
48. വിവാഹമോചനം