Еребица
| Еребица | |
|---|---|
| |
| Научна класификација |
| Еребица | |
|---|---|
| (Rollulus rouloul) | |
| Научна класификација | |
| Царство: | |
| Колено: | |
| Класа: | |
| Ред: | |
| Семејство: | Horsfield, 1821
|
| Потсемејство: |
|
| Genus | |
|
Alectoris Ammoperdix Arborophila Bambusicola Haematortyx Lerwa Margaroperdix Melanoperdix Perdix Rhizothera Rollulus Tetraophasis Xenoperdix | |
Еребица е колективен термин кој се однесува на различни видови во повеќе родови на галиформни птици со широка домашна дистрибуција низ делови од Европа, Азија и Африка. Тие понекогаш се групирани во подфамилијата Perdicinae на Phasianidae (фазани, потполошки итн). Сепак, молекуларните истражувања сугерираат дека еребиците не се посебен таксон во фамилијата Phasianidae, туку дека некои видови се поблиску до фазаните, додека други се поблиску до џунглата.[1]
Опис
[уреди | уреди извор]Еребиците се дивеч со средна големина. Тие се птици кои живеат на земја и имаат променлива боја на пердувите кај видовите, при што повеќето имаат тенденција кон сива и кафена боја.
Опсег и живеалиште
[уреди | уреди извор]Еребиците потекнуваат од Европа, Азија, Африка и Блискиот Исток. Некои видови живеат на степи или земјоделско земјиште, додека други видови претпочитаат повеќе пошумени области. Тие живеат на земја и имаат исхрана составена од семиња и инсекти.
Лов
[уреди | уреди извор]Видовите како сивата еребица и црвеноногата еребица се популарни како дивеч и често се одгледуваат во заробеништво и се ослободуваат заради лов.
Културни референци
[уреди | уреди извор]Според грчката легенда, првата еребица се појавила кога Дедал го фрлил својот внук Пердикс од светиот рид Атина во напад на љубоморен бес. Наводно внимавајќи на својот пад, птицата не го гради своето гнездо на дрвјата, ниту пак практикува високи летови и ги избегнува високите места.[2]
Како што е опишано од средновековниот научник Медлин Пелнер Косман, лекарите во средниот век ја препорачувале еребицата како храна на љубовта: Тие сугерирале дека „еребицата била супериорна во будење затапени страсти и зголемување на моќта на предизвикување. Нежна кон човечкиот стомак, еребицата ги стимулира телесните течности, го подигнува духот и ги зацврстува мускулите.“[3]
Веројатно најпознатата референца за еребицата е во Божиќната песна, „ Дванаесетте дена на Божиќ“.[4] Првиот подарок наведен е „еребица во круша“, а овие зборови го завршуваат секој стих. Бидејќи еребиците веројатно нема да се видат кај крушите (тие се птици што живеат на земја)[5]
Еребицата се користела и како симбол што го претставува курдскиот национализам. Се вика Кју . Шерко Курмањ зборува за парадоксот на симболите во Ирак како обид да се направи разлика меѓу Курдите и Арапите. Тој вели дека додека Ирачаните генерално ги сметаат палмата, соколот и мечот за нивни национални симболи, Курдите ги сметаат дабот, еребицата и камата за нивни.[6]
Наводи
[уреди | уреди извор]- ↑ Kimball, R. T.; Braun, E. L.; Zwartjes, P. W.; Crowe, T. M.; Ligon, J. D. (1999). „Molecular phylogenetics and evolution: A molecular phylogeny of the pheasants and partridges“. Molecular Phylogenetics and Evolution. 11 (1): 38–54. doi:10.1006/mpev.1998.0562. PMID 10082609.
- ↑ Holmes, Richard (2013). Falling Upwards: How We Took to the Air. HarperCollins. стр. 1760. ISBN 9780007467259. Посетено на 16 April 2013.
- ↑ Cosman, Madeleine Pelner (1 July 1983). „A Feast for Aesculapius: Historical Diets for Asthma and Sexual Pleasure“. Annual Review of Nutrition. 3 (1): 1–34. doi:10.1146/annurev.nu.03.070183.000245. ISSN 0199-9885. Посетено на 24 December 2021.
- ↑ The Associated Press (November 26, 2012). „'12 days of Christmas' cost: How much is a partridge in a pear tree?“. The Christian Science Monitor. Посетено на 8 May 2014.
- ↑ „Do partridges occur in pear trees?“. All About Birds. 20 December 2009. Посетено на 24 December 2021.
- ↑ Kurmanj, Sherko (2014). „The Roots of Modern Kurdish Nationalism“. Во Bengio, Ofra (уред.). Kurdish Awakening: Nation Building in a Fragmented Homeland. University of Texas Press. стр. 96. ISBN 978-0-292-75813-1.