Клење

Клење Klenjë
село
Клење
Координати: 41°22′04″N 20°28′11″E / 41.36778° СГШ; 20.46972° ИГД / 41.36778; 20.46972
Земја	Албанија
Област	Дебар
Општина	Булчица
Општ. един.	Требишта
Надм. вис.	&100000000000012100000001.210 м
Час. појас	CET (UTC+1)
• Лето (ЛСВ)	CEST (UTC+2)
Рег. таб.	BZ

Клење (албански: Klenjë или Klenja) — село во општината Булчица на Дебарската област, источна Албанија. Населено е со Македонци од мешана вероисповед и развиена национална свест.

Клење е село во македонската област Голо Брдо. Лежи во северозападните пазуви на планината Радуч, по чиј срт минува државната граница, на околу 5 км југоисточно од селото по воздушна линија. Јужно од селото минува рекичката Кленски Дол кој продолжува југозападно кон Борово, каде го добива името Боровски Дол.

Во „Етнографија на вилаетите Адријанопол, Монастир и Салоника“ се вели дека во 1873 г. Клење (Cléné) било село со 100 домаќинства со 196 жители Македонци-христијани и 120 жители Македонци-муслимани.^[1][2] Според статистиката на Васил К’нчов („Македонија. Етнографија и статистика“) во 1900 г. Клење (Кленье) живееле 240 Македонци-христијани и 230 Македонци-муслимани.^[1][3] Второспоменатите биле во процес на албанизација:

По податоци на Бугарската егзархија на крајот од XIX век во Клење (Кленье) имало 40 православни куќи сочинети од 286 Македонци. На почетокот на XX век во селото се наметнала бугарската пропаганда. Според егзархискиот секретар Димитар Мишев („La Macédoine et sa Population Chrétienne“) во 1905 г. во Клење (Клене) имало 632 Македонци под егзархијата и во селото работело бугарско училиште.^[1][5]

На 24 мај 1909 г. разбојничка чета предводена од Синан Веш приграбила 1.100 овци од Клење.^[6]

Во 1910 г. во селото се наметнала и српската пропаганда. Српскиот митрополит Варнава Дебарски (подоцна патријарх) успеал да ги придобие на своја страна Васил Младенов Пљаушки, свештеникот Спасе Иванов Бушкоски, кој одамна имал србомански погледи и месниот учител Илија Нелков кој завршил основно образование во бугарското училиште во Солун; со нивна поддршка, во селото е отворено српско училиште.^[7] Во другите голобрдски села пропагандата била неуспешна.^[8]

Во весникот „Дебарски глас“ од 1911 г. се вели:

Според статистика на „Дебарски глас“ во 1911 г. во Клење (Кление) имало 56 македонски куќи под Бугарската егзархија и 6 куќи под Цариградската патријаршија, т.е. српската црква (1 од 1903 и 5 од 1910 г.), како и 82 торбешки куќи.^[1][10] Според Георги Трајчев во 1911/12 г. во Клење имало 40 македонски куќи со 286 жители, и во него работеле црква и училиште.^[1][11]

По Првата балканска војна селото влегло во состав на Албанија. Поради албанските немири од септември 1913 г. во Македонија пребегале 50 куќи, кои заедно со други бегалци од Албанија се сместени во селата Бомово, Коњари и Селокуќи. Српската бојска запалила 20 македонски куќи, сите турски и убиле двајца Македонци во Клење.^[12]

Во извештајот на Сребрен Поп Петров, главен инспектор-организатор на бугарската црковно-училишна дејност во Албанија, во 1930 г. Клење (Кленйе) се води како село со 80 куќи, од кои дел се православни Македонци, а дел се торбешки.^[13]

Во 1964 г. во Клење имало бугарска црква со свешеник Тодор Христов.

Сè до 2015 г. селото било во состав на тогашната Општина Требишта.

Клење е македонско село.

Како православни родови од ова село се спомнуваат: Ниновци, Мазниковци, Пљаушковци, Мирчевци, Будиновци, Филоќовци, Огненовци, Бошковци (Бушковци),

Како муслимански родови во селото се спомнуваат: Касовци, Ниновци (гранка од православниот род) и Димовци.^[14]

• Црква „Св. Петка“
• Кленска џамија

Православни иселеници од ова село има во кичевските села Попоец, Кленоец, Малкоец и Подвис. Потоа во струшките села Лакаица, Брчево (Милошевци или Кленковци), Лабуништа (Пајковци), Луково (Долчевци), Јабланица (Марковци или Терзијовци и Цаповци), во битолското село Жабени (Гавриловци и Неделкоски).

Од муслиманите иселеници има во струшките села Бороец (Црневци или Кленковци), Подгорци (Исаковци, Агушовци и Муслиовци), Корошишта (Алут), потоа во дебарското село Коњари (Зенга и Бајре).

• Мирче Г. Радевски (1882 – ?) — ѕидар и учесник во Балканските војни^[15]
• Цветан Мазнику, т.е. Мазниковски (1938 – 2015) — деец на Македонците во Албанија, прв претседател на Македонската заедница

• Голо Брдо
• Требишта

п р у Населени места во областа Голо Брдо Општина Булчица Вичишта Владимирица Врбница Гиновец Голејца Големо Окштун Големо Острени Големо Трново Горна Горица 1 Горен Чернец 1 Долна Горица 1 Долен Чернец 1 Извор Клење Којовец Косовец Лешничани Љуболеш Мало Окштун Мало Острени Мало Трново Миреши Орешња Оржаново Пасинки Радоешта (со Тропчаништа) Смолник Српетово Трбач Требишта 2 Тучепи Општина Либражд Борово Забзун Моглица 1 Продан 1 Себишта Стеблево Општина Дебар Отишани Џепиште Општина Струга Дренок 1 Историски Заборје На Камен Сребреново 1 Понекогаш се вбројува во областа.  • 2 Се состои од три маала кои се водат како посебни населени места.

п р у Населени места во Општина Булчица ОЕ Булчица Булчица Вајкал 1 Вајкал 2 ОЕ Булчичко Поле Булчичко Поле Драгун Душани Кочани ОЕ Зрклени Великардо Годивје Големо Трново Зрклени Крајка Мало Трново Пеладеј Смолник Сопот Сопотско Крајречје Софрачани Стригичани Стригичанско Крајречје ОЕ Горица Вичишта Горна Горица Горен Чернец Долна Горица Долен Чернец Љуболеш ОЕ Мартанеш Вал Ѓон Краста Лена Мелсу Ндерфушас Пешк Ставец ОЕ Острени Владимирица Големо Окштун Големо Острени Заборје Којовец Лешничани Мало Окштун Мало Острени Орешња Оржаново Пасинки Радоешта (со Тропчаништа) Трбач Тучепи ОЕ Требишта Врбница Гиновец Клење Требишта 1 ОЕ Шупенци Блаца Бочево Вјашај Ѓурас Зоѓај Ковачица Мажица Окшатина Стошани Топојани Хомеш Шупенци Поранешни села: Заборје  • На Камен  • Сребреново 1 Се состои од три маала кои се водат како посебни населени места.