participium

participium ó /par̥ti̽'sipi̽jəm/

1. (spraoklieër) de waordvorm van e wirkwaord dae kan waere gebroek es e taengewuuerdig biewäördelik deilwaord

Aafbraeking

• par-ti-ci-pi-um

Verwantje wäörd

• ge-, -e
• infinitief, gerundium, supinum
• taengewuuerdig deilwaord, voltoeadj deilwaord

't Participium wuuert veural gebroek in samespeel mit hulpwirkwäörd van bewaeging, wie renne, kómme, loupe. Me maak 't participium mit 't veurveugsel ge- + infinitief. Bakkes guuef in zien dissertaasje de veurbeeldjer in zatsverbandj:

• en kome die van hie oet 't dörrep [sic] aangevoetballe
• vreuger kwaam det water gedrieve van 't Zweeltje
• det kwaam zoea van Postert aafgedrieve
• dan kome die miensen oet 't dörp pas aangebottele
• dan [leep] lepe v'r altied op die gesjrieëve

Daoboete kómmen onna de losse wäörd aangestappe, aangezeivere, gespringe en gezinge veur. In 't waordebook kump nag de volgendje zin veur:

• Die lepen op häör gemaak geweistere dore gelei.

Allewiel waere dees vörm lansaamaan vervange door vörm van "stam + -endj" of dore ganse zin óm te goeaje.

't Participium is nej-verwantj aan 't supinum op -ent(a)ere(ndj), det meugelikerwies neet van oearsprónk veurkump in Mofert.

• Frans: participe m
• Ingels: participle
• Nederlandjs: participium ó
• Pruus: Partizip ó
• Spaans: participio m
• Zweeds: particip ó