bóm

bóm v (Nederlands: bom, springtuig, grote hoeveelheid, veel)

• Mofers: bó\m (bó\mme, bu\mke)

Verbuging

bómme, bumke

bóm v /bʊ̀m/

1. e veurwerp mit 'n ómplófbaar lajing
2. (euverdrechtelik) get det groeat en diek is (meis negatief)

Aafbraeking

• bóm

Aafleijinge

• bómbardere, bómbardement
• bómmegaat, bómmevleger
• atoeambóm, brandjbóm, kakebóm, stinkbóm, waterstófbóm

Verwantje wäörd

• bómbarie, bómme
• grenaat

Zagswies

• Hie/dao kós waal 'n bóm ómplóf zeen: Hie/dao is 't einen óngerein.

Vermeljing

• Bakkes, Pierre: Mofers Waordebook, Stichting Mofers Waordebook (2007); p. 87.

		inkelvaad		mieëvaad
		radikaal	liaison	radikaal	liaison
nom.	sjrif	bóm		bómme	bómmen
	IPA	/bʊ̀m/		/bʊ́mə/	/bʊ́mən/
dim.	sjrif	bumke	bumken	bumkes
	IPA	/bø̀m̥kə/	/bø̀m̥kən/	/bø̀m̥kəs/	/bø̀m̥kəz/

[1]

bewirk

• Algemein Gesjreve Limbörgs: bóm

Frans: bombe v Grieks (nuuj): βόμβα(el:) v Ieslandjs: sprengja(is:) v, bomba(is:) v Ingels: bomb Nederlandjs: bom(nl:) g Portegees: bomba(pt:) v

Pruus: Bombe v Russisch: бомба(ru:) v Spaans: bomba(es:) v Viëtnamees: bom(vi:) Zweeds: bomb g

bóm /bʊ̀m/

1. (neet-lemma) inkelveljigen ieëste-persoeansvorm (ich) innen hujigen tied van bómme
2. (neet-lemma) inkelveljige gebi-jjendje wies van bómme

Aafbraeking

• bóm