har

• IPA^(kilîd): /hɑːɾ/
• Deng (Amed)^ⓘ
• Kîtekirin: har

har

1. tund, dijwar, hêç, hêrs, tore, qehirî, enirî, xezebî
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. biçûkê ku gelek şîm be
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
3. xwarina tûj
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
4. bo meyê: rêjeka zor ya kiholî di nav de
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
5. sehê,gurê har .
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

• Ev xuld û seqer biheşt û nîran
  Ev barid û har û retb û yabis
  Ev mîr û geda xenî û ba'is — (Ehmedê Xanî, Mem û Zîn, ~1692)

• kurdî-erebî: هار‎

Bi gengazî ji erebî حَارّ‎ (ḥārr, “sotî, şewitî, kel”), ji reha حَرَّ‎ (ḥarra, “sotin, şewitîn, germijîn, kelijîn”). Bo wekheviya wateyî binêre sotî. Lê herwiha carinan di heman têgiha hov û hor bi kar tê û bo dînîtiya lawiran berbelavtir e, anku dibe ku onomatopoetîk e ji dengikê ajelên dirrinde.

har

1. vir, vê derê
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Ev peyv ji wergerên vir hatiye çêkirin. Dibe ku tê de xeletiya wergerê hebe.^{[rûpelên din]} 

har

1. kirm, kurm
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Ev peyv ji wergerên kirm hatiye çêkirin. Dibe ku tê de xeletiya wergerê hebe.^{[rûpelên din]} 

har

1. li wir, li wê derê
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Ev peyv ji wergerên li wir hatiye çêkirin. Dibe ku tê de xeletiya wergerê hebe.^{[rûpelên din]} 

har

1. kirin
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

har

1. her (hemû)
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Ev peyv ji wergerên her hatiye çêkirin. Dibe ku tê de xeletiya wergerê hebe.^{[rûpelên din]} 

har

1. xirexir, guregur, gurmegurm

   su har har akıyor av gurmegurma wê ye diherîke gür xirecir hur teqereq, xirecir sor, har, dijwar''