şad

şad

1. Kesa/ê di dilê xwe hest bi xweşiyê dike.
   • Tacdîn û Sitî ko bûn bi hev şad
     Tacdîn û Sitî ko bûn bi hev şad — (Ehmedê Xanî, Mem û Zîn, ~1692)

• dilşa
• dilşad
• şa (1)

• kêfxweş, dilxweş, bextiyar, bextxweş, bextewer

• proto-hindûewropî *kwe- / *kʷyeh₁- ("bêhn vedan, vehesîn, tebitîn")

proto-îranî *çwe- ("bêhn vedan, vehesîn, tebitîn")

avestayî: şîya- ("bêhn vedan, vehesîn, tebitîn")

farisiya kevn: şiyate- ("şad")

partî: ş'd ("şad")

pehlewî: ş'd ("şad")

so: ş't'x'w ("şad")

farisî: şad ("şad") ...

kurmancî: şa, şad ("şad")

soranî: şad ("şad")

zazakî: şa, şay) ("şad")

latînî: quies ("bêhn vedan, vehesîn, tebitîn")

almanî: weile ("dema ku, di navbera ... de")

îngilîzî: while ("dema ku, di navbera ... de") ...

Çavkanî: Horn p.169, Cheung p.37, Watkins p., Etymonline

şad

1. şad, şah, şa, bikêf
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)