şa

• IPA^(kilîd): /ʃɑː/
• Deng (Bidlîs)^ⓘ
• Kîtekirin: şa

şa

1. Kesa/ê di dilê xwe hest bi xweşiyê dike.

   Hevmane: kêfxweş, dilxweş, dilşad, bextiyar, bextxweş, bextewer

   • Heye carek di salê da
     Dilo mizgîn e min şa be
     Ko sultanê me dê bêtin — (Melayê Cizîrî, Dîwana Melayê Cizirî, ~1640)

• kurdî-erebî: شا‎

• şad

• proto-hindûewropî *kwe- / *kʷyeh₁- ("bêhn vedan, vehesîn, tebitîn")

proto-îranî *çwe- ("bêhn vedan, vehesîn, tebitîn")

avestayî: şîya- ("bêhn vedan, vehesîn, tebitîn")

farisiya kevn: şiyate- ("şad")

partî: ş'd ("şad")

pehlewî: ş'd ("şad")

so: ş't'x'w ("şad")

farisî: şad ("şad") ...

partî: şad

kurmancî: şa, şad ("şad")

soranî: şad ("şad")

zazakî: şa, şay) ("şad")

latînî: quies ("bêhn vedan, vehesîn, tebitîn")

rusî: покой (po-koy: aram, rehet, tena)

almanî: weile ("dema ku, di navbera ... de")

îngilîzî: while ("dema ku, di navbera ... de") ...

Çavkanî:

şa nêr

1. (kişik) Guhartoyeke şah.
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

şa

1. Gava ku tezahürat tê kirin di cihê 'bijî' û 'aferin'de tê bikaranîn.
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

şa

1. paşa, padîşa, şah, melik, qral
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Ev peyv ji wergerên paşa hatiye çêkirin. Dibe ku tê de xeletiya wergerê hebe.^{[rûpelên din]}