ruh

• IPA^(kilîd): /rʊħ/

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	ruh	ruh
Îzafe	ruha	ruhên
Çemandî	ruhê	ruhan
Nîşandera çemandî	wê ruhê	wan ruhan
Bangkirin	ruhê	ruhino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	ruhek	ruhin
Îzafe	ruheke	ruhine
Çemandî	ruhekê	ruhinan

ruh mê

1. can, giyan, rewan, firoher, saxî, jiyan

   Ew bêruh e. ― mirî ye

   Ruha xwe ji dest dan. ― mirin

   • Ew hebîbê rohniya heft asîman
     Herdu alem qalib ew ruh û rewan — (Mela Hesenê Bateyî, Mewlûda Kurdî, ~1720)

• kurdî-erebî: ڕوح‎

• rih (3)
• riḧ
• ruḧ

• reh
• rih (1)

Ji erebî روح‎ (rûḥ, “ruh; bêhna xweş”), hevreha aramî ܪܘܚܐ‎ / רוחא (rûxa: ruh) û ריהא (r-y-ḥa: bêhna xweş), îbranî רוח‎ (rûxe: ruh). Ji heman rehî rihan.

ruh

1. can, giyan, ruh
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Ev peyv ji wergerên can hatiye çêkirin. Dibe ku tê de xeletiya wergerê hebe.^{[rûpelên din]}

ruh

1. can, giyan, ruh
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Ev peyv ji wergerên can hatiye çêkirin. Dibe ku tê de xeletiya wergerê hebe.^{[rûpelên din]}

ruh

1. (anatomî) hestî
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

ruh

1. can, giyan, ruh
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Ev peyv ji wergerên can hatiye çêkirin. Dibe ku tê de xeletiya wergerê hebe.^{[rûpelên din]}

• Deng^ⓘ
• Deng^ⓘ

ruh

1. can, ruh, giyan, rewan, firoher
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. ruh

   Bu adamda ruh yok. ― Di vê mirovî de ruh nîn e.

3. puxte, noqtaya girîng, ruh

   Meselenin bütün ruhu burada. ― Hemî ruhê meseleyê di vir de ye.

4. esans

   Nane ruhu. ― Esansa nane.

ruh

1. can, giyan, ruh
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Ev peyv ji wergerên can hatiye çêkirin. Dibe ku tê de xeletiya wergerê hebe.^{[rûpelên din]}