kemal

kemal

1. têgihiştî, şareza, ne xeşîm, ne naşî, ne cahil
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

• kamil

• cemal
• hemal

Ez mame di hikmeta Xwedê da
Kurmanc di dewleta dinê da
Aya bi çi wechî mane mehrûm
Bilcumle ji bo çi bûne mehkûm
Kurmanc ne pir di bêkemal in
Ema yetîm û bêmecal in
Fîlcumle ne cahil û nezan in
Belkî sefîl û bêxudan in

(Ehmedê Xanî: Mem û Zîn, 1695)

Ji erebî [Peyv?]

• kemalî
• kemalîst
• kemalîtî
• kemaltî
• kemilandin
• kemilandî
• xemiliyayî
• kemilî
• kemlîn
• kemilîner
• kemalîzm

kemal

1. gehiştî
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. gihiştî, kemal
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
3. fiyeta herî zêde
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)