bakir
Binêre herwiha: bakırRengdêr
[biguhêre]| Pozîtîv | Komparatîv | Sûperlatîv |
|---|---|---|
| bakir | herî bakir |
bakir
- kesê ku hê têkiliyên zayendî nekirine
- (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
- (mecazî) nû, taze
- Xasma 'ezeb û keçê di bakir
Elqisse cewahirê di nadir — (Ehmedê Xanî, Mem û Zîn, ~1692)
- Xasma 'ezeb û keçê di bakir
Herwiha
[biguhêre]Hevmane
[biguhêre]Etîmolojî
[biguhêre]Ji erebî بكر (bikr), hevreha akadî bukru, îbranî bikûr, aramî bekara.
Jê
[biguhêre]Werger
[biguhêre]- Farisî: مرد مجرد, نوعی پرنده
- Îngilîzî: unmarried → en
Rengdêr
[biguhêre]bakir