miz

 Binêre herwiha: mîz

• IPA^(kilîd): /mɪz/
• Kîtekirin: miz

miz nêr

1. Tiştê qanûnên dewletekê yan jî rêbazên navneteweyî rê didin ku bêt kirin.

   Hevmane: maf

2. Nirx, biha, qîmet, giranî.
3. Pareyê kesekî maf heye wergire, ji ber ku xizmetek ji kesekî re kiriye.

   Hevmane: destheq, meaş

Hevreha farisî مزد‎ (mozd), pehlewî 𐫖𐫏𐫉𐫅‎ (mizd), partî 𐫖𐫇𐫋𐫅‎ (mujd), avestayî 𐬨𐬍𐬲𐬛𐬀‎ (mîjde), osetî мызд (myzd)... sanskrîtî मीढ (mīḍhá)... bulgarî мъзда́ (mǎzdá), rusî мзда (mzda)... yûnanî μισθός (misthós)... gotî 𐌼𐌹𐌶𐌳𐍉 (mizdō), îngilîzî meed, holendî miede, almanî Miete... ji proto-hindûewropî *misdʰós ji *mey-s- (veguhastin) + *dʰeh₁- (dan, dayîn).

miz

2. meyxweş, tirşeşîrîn, tişta/ê ku hem tirş e û hem jî şîrîn e

   Pirteqal û kîwî miz in.

• mîz

Hevreha farisî مزه‎ (mezê), pehlewî mizeg, ji zimanên îranî. Heman peyv wek meze (xwarinên biçûk) ji zimanên îranî ketiye gelek zimanên ewropî jî.

miz mê

1. Guhartoyeke mêze.