Paul Weller

John William "Paul" Weller, Jr. (25ma mayo 1958) esas angla kantisto, kansonifero e muzikisto, qua divenis famoza kun la bando The Jam.

Il pluse sucesis per la soul-atra muziko di The Style Council (1983–89), ante establisar su kom solo-artisto en 1991.

Malgre kritikal agnosko kom kantisto, lirikisto e gitaristo, Weller restas nacional, ne internaciona stelo, e multa lua kansonifo havas radiki en britana kulturo.  Il esis anke la precipua figuro dil "mod"-rivivo di la 1970a e 1980a yari , ed ofte referesas kom "The Modfather".

The Daily Telegraph dicis pri Weller: "Ecepte David Bowie, nula britana solo-artisto havis tam diversa, longe-duranta e progresema kariero."  La BBC deskriptis Weller en 2007 kom "un ek la maxim respektata muzikiferi e pleeri di la pasinta 30 yari".

En 2012, il esis inter la britana kultural ikoni selektita dal artisto Sir Peter Blake por aparar en nova versiono di lua famoza artoverko, la album-kovrilo di Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band da le Beatles, por celebrar britana kulturala figuri.

Il recevis quar Brit-premii: la premio Best British Male dufoye, ed en 2006 la premio Outstanding Contribution to Music.

Weller naskis ye 25ma mayo 1958 en Woking, Surrey, Anglia, a John ed Ann Weller (n. Craddock).  Malgre ke lu naskis John William Weller, il konocesis kom Paul da sua genitori.  Lua patro laboris kom taxi-duktisto e lua matro kom netigisto.

Weller entamis sua edukeso che Maybury County First School en 1963.  Lua amo a muziko komencis per The Beatles, pose The Who e Small Faces.  Kande Weller evis dek-e-un e movis a Sheerwater County Secondary School, muziko esis la granda parto di lua vivo, ed il komencis plear gitaro.

Lua kariero en muziko konfirmesis pos spektar koncerto da Status Quo en 1972.   Il formacis la unesma inkarnaco di The Jam sama-yare, pleinta bas-gitaro kun amiki Steve Brookes e Dave Waller.

Lua patro, kom lia jeranto, aranjis koncerti che lokala laboristo-klubi.  Kun tamburisto Rick Buckler, e Bruce Foxton vice Waller kom gitaristo, la quarteto ganis lokala reputeso, pleinta mixuro de Beatles-kansoni e kompozuri da Weller e Brookes.  Brookes livis la bando en 1976, e Weller e Foxton decidis ke li interkambiez gitaro-roli, kun Weller nun la gitaristo.

Malgre ke The Jam emersis samatempe kam punk-bandi quala The Clash, The Damned, e The Sex Pistols, The Jam esis plu afina kun la new wave-bandi, e nam li venis de exter London, li ne vere esis parto dil punk-klubo.  Tamen, esis The Clash qui frue suportis The Jam, e tante impresesis ke li pregis The Jam plear che sua White Riot-turo en 1977.

L'unesma disketo da The Jam, "In the City" atingis la supra 40 dil britana rangi en mayo 1977.  Pluse disketi atingis la supra 40, ma erste la politikala kansono "The Eton Rifles" li atingis la supra 10, atinginta No. 3 en novembro 1979.  Kreskanta populareso di lia fuzo de la acerba liriki da Weller kun pop-melodii fine duktis a lia unesma numero un-disketo, "Going Underground", en marto 1980.

Li divenis la unika bando, ecepte le Beatles qui pleis amba facii dil sama disketo ("Town Called Malice" e "Precious") dum un programo di Top of the Pops.  The Jam mem havis du disketi, "That's Entertainment" e "Just Who Is the 5 O'Clock Hero?", qui atingis No. 21 e No. 8 risp. en la britana rangi, malgre ne editesir en Britania - li sucesis pure per vendi di importacita diski de Germania e Nederlando.

Weller fine divenis desquieta e volis explorar plu anmoza, melodioza stilo de muziko kun larja instrumentaro, e konseque en 1982 il anuncis ke The Jam dissolvos su ye la fino di ta yaro.  To surprizis Foxton e Buckler, qui amba sentis ke la bando ankore esis kreiva, kun posibleso pluse developar profesionale, ma Weller deziregis finar la bando e departar.  Lia lasta disketo, "Beat Surrender", iris quik a No. 1.  Lia adio-koncerti che Wembley-Areno esis parvendita; la finala koncerto eventis che Brighton Centre ye 11ma decembro 1982.

Komence di 1983, Weller kunlaboris kun klavaristo Mick Talbot por formacar nova grupo The Style Council.  Weller enduktis Steve White kom tamburisto, plus kantisto Dee C. Lee, elqua olim kantis kun Wham!.

En 1984 Weller aparis en la Band Aid-disketo "Do They Know It's Christmas?" e mimis la liriki dil absenta Bono che Top of the Pops.  The Style Council aparis en la britana duimo di Live Aid che Wembley-Stadio en 1985.

En 1989, Weller trovis su sen bando e kontrato unesmafoye depos ke il evis 17.   Pos vakancar tra 1990, il retrovenis a turo en 1991, turinta kom 'The Paul Weller Movement' kun tamburisto Steve White e basisto Paul Francis.

Pos lenta komenco pleinta che mikra klubi mixuro de The Jam/Style Council-kansoni e nova materio quala "Into Tomorrow", lor la edito di lua albumo di 1992, Paul Weller, il komencis ri-establisar su kom kantisto e kansonifero.

Pos la pozitiva komercal e kritikal suceso di lua unesma solo-albumo, Weller retroiris a la registreyo en 1993 kun nova su-fido.  Kun Steve White, gitaristo Steve Cradock e basisto Damon Minchella, la rezulto di ta sesioni esis la triumfanta albumo Wild Wood.

Lua albumo di 1995 Stanley Road sucesis en la britana rangi e divenis la maxim vendita albumo di lua kariero.  La albumo, nomizita pro la strado en Woking ube il kreskis, retroiris a la gitarala stilo di lua frua yari.  La kansono, "The Changingman", esis enorma suceso, atinginta No. 7 en Britania.  Plusa disketo, "You Do Something To Me", atingis No. 9.

Per Heavy Soul, la albumo pos Stanley Road, Weller ri-chanjis sua sono.  La albumo esis plu kruda; Weller registragis ol tam rapide kam posibla.  La unesma disketo  "Peacock Suit" atingis No. 5 en Britania, e l'albumo atingis No. 2.

En 2000, dum habitar Send, Surrey, il editis sua kinesma solo-albumo, Heliocentric.  Itere sen kontrato, lua Days of Speed-turo provizis l'okaziono vidar lua verki kom un katalogo, inkluzanta kansoni de lua solo-kariero, e kansoni da The Jam e The Style Council.

• Paul Weller (1992)
• Wild Wood (1993)
• Stanley Road (1995)
• Heavy Soul (1997)
• Heliocentric (2000)
• Illumination (2002)
• Studio 150 (2004)
• As Is Now (2005)
• 22 Dreams (2008)
• Wake Up the Nation (2010)
• Sonik Kicks (2012)
• Saturns Pattern (2015)
• A Kind Revolution (2017)
• True Meanings (2018)
• On Sunset (2020)
• Fat Pop (Volume 1) (2021)