S/2003 J 9
 S/2003 J 9 | |
|---|---|
| Հիմնական տվյալներ | |
| Հայտնաբերվել է | 7 մարտ 2003[1][2] թ. (Սքոթ Շեփարդի կողմից) |
| Բացարձակ մեծություն (H) | 23,7[3] |
| Հեռավորությունը Յուպիտեր | 23 858 000 կմ[3] |
| Ուղեծրային տվյալներ | |
| Էքսցենտրիսիտետ | 0,276[3] |
| Սիդերիկ պարբերություն | 752,839 օր[3] |
| Թեքվածություն | 165° (խավարածրի հարթության նկատմամբ) 165° (Յուպիտերի հասարակածի նկատմամբ)[3] |
| Ֆիզիկական հատկանիշներ | |
| Շառավիղ | ~0,5 կմ (ենթադրված) |
| Զանգված | ~1,4×1012 կգ (ենթադրված) |
| Միջին խտություն | 2,6 գ/սմ3 (ենթադրված) |
| Ալբեդո | 0,04 (ենթադրություն) |
| Մթնոլորտային տվյալներ | |
S/2003 J 9, Յուպիտերի անկանոն բնական արբանյակներից է, ունի հակադարձ շարժում։ Հայտնաբերվել է Հավայան համալսարանի աստղագետների խմբի կողմից, որը ղեկավարում են Սքոթ Շեփարդը և Դևիդ Ջուիտը, հայտնաբերման մասին հայտնվել է 2003 թվականի մարտի 7-ին[1][2]։
S/2003 J 9 ունի մոտ 1 կմ տրամագիծ, և պտտվում է Յուպիտերի շուրջ միջինում 23 858 000 կմ հեռավորության վրա, 752,839 օրվա ընթացքում[3]։ Արբանյակի ուղեծրի թեքումը կազմում է 164,980° խավարածրի հարթության նկատմամբ (164,809° Յուպիտերի հասարակածի նկատմամբ), իսկ էքսցենտրիսիտետը 0,276 է[3]։
Արբանյակը կարող է պատկանել Կարմեի խմբին, որի արբանյակները ունեն հակադարձ շարժում, հեռավորությունը մոլորակից ընկնում է 23 - 24 գիգամետր միջակայքում, իսկ ուղեծրի թեքումը մոտ 165° է։
S/2003 J 9 արբանյակը այլևս չի դիտարկվել հայտնաբերման պահից, և այժմ համարվում է կորսված[4][5][6][7]։
Տես նաև
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Ծանոթագրություններ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- ↑ 1,0 1,1 IAUC 8089: Satellites of Jupiter(չաշխատող հղում) 7 March 2003 (discovery)
- ↑ 2,0 2,1 MPEC 2003-E29: S/2003 J 9, 2003 J 10, 2003 J 11, 2003 J 12; S/2003 J 1, 2003 J 6 3 April 2003 (discovery and ephemeris)
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 Scott S. Sheppard's Moons of Jupiter page on Carnegie Science website
- ↑ Beatty, Kelly (2012 թ․ ապրիլի 4). «Outer-Planet Moons Found — and Lost». www.skyandtelescope.com. Sky & Telescope. Վերցված է 2017 թ․ հունիսի 27-ին.
- ↑ Brozović, Marina; Jacobson, Robert A. (2017 թ․ մարտի 9). «The Orbits of Jupiter's Irregular Satellites». The Astronomical Journal. 153 (4). Bibcode:2017AJ....153..147B. doi:10.3847/1538-3881/aa5e4d.
{{cite journal}}: CS1 սպաս․ չպիտակված ազատ DOI (link) - ↑ Jacobson, B.; Brozović, M.; Gladman, B.; Alexandersen, M.; Nicholson, P. D.; Veillet, C. (2012 թ․ սեպտեմբերի 28). «Irregular Satellites of the Outer Planets: Orbital Uncertainties and Astrometric Recoveries in 2009–2011». The Astronomical Journal. 144 (5). Bibcode:2012AJ....144..132J. doi:10.1088/0004-6256/144/5/132. Վերցված է 2017 թ․ հունիսի 27-ին.
- ↑ Sheppard, Scott S. (2017). «New Moons of Jupiter Announced in 2017». home.dtm.ciw.edu. Վերցված է 2017 թ․ հունիսի 27-ին. «We likely have all of the lost moons in our new observations from 2017, but to link them back to the remaining lost 2003 objects requires more observations a year later to confirm the linkages, which will not happen until early 2018. ... There are likely a few more new moons as well in our 2017 observations, but we need to reobserve them in 2018 to determine which of the discoveries are new and which are lost 2003 moons.»
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||