Հայերեն

ՄՀԱ՝ [zɑˈvɑk]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

Արտասանություն

վանկեր՝ զա•վակ

Ստուգաբանություն

Թերևս փոխառություն իրանական աղբյուրից. հմմտ. սողդերեն zwn «կենդանի արարած, երեխա»։

Գոյական

ծնունդ, որդի (տղա կամ աղջիկ) ◆ Մեր երկու սիրասուն զավակները որբ մնացին։ (Ավետիք Իսահակյան)
(հոգնակի)՝ զավակներ - սերունդ, հետնորդներ ◆ Մենք ավելի լավ ենք պայքարում, քան մեր հայրերը։ Մեր զավակներն է՛լ ավելի լավ կպայքարեն, քան մենք։ ՂԼ ◆ Մենք նրա (Նոյի) անբաժան զավակներ ենք, նրա տան բնակիչները։ (Ղազարոս Աղայան) ◆ Մենք մեր նախնիների արժանավոր զավակներն ենք։ ◆ Ով զավակ կըրքի, փայլի, խնջույքի։ (Ավետիք Իսահակյան) ◆ Նրա անդրանիկ որդի Երեմիան զավակ չունեցավ։ (Վահան Թոթովենց)
(փխբ․)մարդ, որպես որևէ վայրի բնակիչ ՝ բնիկ կամ որպես որևէ ժողովրդի՝ ազգի հարազատ ներկայացուցիչ ◆ Արևելքի զավակ, հայի զավակ: ◆ Մենք՝ զավակներդ օգոստոսափառ պիտի կերտենք նոր արշալույս։ (Դանիել Վարուժան) ◆ Հիշենք այն հերոսական ճիգերը, որ գործում էին մեր հասարակ ժողովրդի լավագույն զավակները։ (Վահան Տերյան) ◆ Ահ, ինչպես եք, տղերք:Աշխարհի աննշան զավակների պես։ Շեքսպիր
մարդ, որ հոգով ու մարմնով կապված՝ անձնուրացորեն նվիրված Է մի բանի
մարդ, որը կրում Է իր միջավայրի կամ ժամանակի բնորոշ գծերը ◆ Դարի զավակ։ ◆ Այս դարի զավակ է։
որևէ վայրի ծնունդ ◆ Անտառի՝ դաշտի՝ լեռների զավակ։ ◆ Այդ օդի զավակը, որ սովոր էր ծծել միայն լեռնագագաթների մաքուր օդը։ (Ղազարոս Աղայան) ◆ Ազատ էր երկու ծայրերից էլ, իբրև բնության անարատ զավակ: (Ղազարոս Աղայան)
(փխբ․) արդյունք, հետևանք, որևէ բանի առաջ բերած երևույթ ◆ Կրքի զավակ:
զավակս կամ (հնց․)՝ զավա՛կդ իմ որդուն, ինչպես և երիտասարդի դիմելու փաղաքշական ձև ◆ Ապրիս, զավակս, դե մեզ տար մի տերևախիտ ծառի տակ։ (Ղազարոս Աղայան)

Հոմանիշներ

որդի, երեխա, տղա, մանուկ, ուստր, աղջիկ, դուստր. ուրջու, խերո, ճուտ, մանչ, բալա
զարմ
տե՛ս ժառանգ
ծնունդ, բերք, ծնություն

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր
անզավակ անզավականալ անզավակացնել անզավակացում անզավակություն բազմազավակ բազմազավակություն շահազավակ նույնազավակ մերձազավակ

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ child գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ дитя (ru) ‎(ditja), ребёнок (ru) ‎(rebjónok), отпрыск (ru) ‎(otprysk), чадо (ru) ‎(čado), детище (ru) ‎(detišče), дитя (ru) ‎(ditja), детка (ru) ‎(detka) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Աղբյուրներ

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։