Interleucina 1
A interleucina-1 (ou interleuquina 1) é unha citocina producida por múltiples estirpes celulares, principalmente por macrófagos activados. Prodúcese en grandes cantidades como resposta a infeccións ou calquera tipo de lesión. É unha mediador fundamental na resposta inflamatoria ocasionando febre, neutrofilia e produción de proteínas de fase aguda. Codificada no cromosoma 2, historicamente foi unha das primeiras citocinas descubertas.
Interleucina 1 beta
| |
| Identificadores | |
| Símbolo | IL1B |
| Símbolos alt. | IL1F2 |
| Entrez | 3553 |
| HUGO | 5992 |
| OMIM | |
| PDB | 2MIB |
| RefSeq | NM_000576 |
| UniProt | P01584 |
| Outros datos | |
| Locus | Cr. 2 q13-q21 |
Características
A IL-1 é liberada polos macrófagos, monocitos e células dendríticas en resposta ao factor de necrose tumoral alfa (TNF?). Coñécense tres formas:
- IL-1α.National Cancer Institute - en castelán. [1] É maiormente intracelular e termina adherida á membrana celular con certos efectos paracrinos no contorno da célula secretora.
- IL-1ß. É secretada á circulación e interacciona con dous tipos de receptores.
- - Tipo I: atópanse sobre a maioría das células do corpo e parece ser o mediador das respostas clásicas da IL-1.
- - Tipo II: atópanse sobre linfocitos B, neutrófilos, monocitos e células da medula ósea.
- IL-1RA. É inhibitoria sobre as outras dous formas actuando como antagonista impedindo a unión de IL-1a e ß aos seus respectivos receptores.
A pesar das diferenzas estruturais entre a IL-1a e a IL-1ß, ambas se unen ao mesmo receptor. Por suposto, o antagonista IL-1RA ten afinidade por ese mesmo receptor. As tres moléculas, así como o seu receptor, se sintetizan a partir de xeneé localizados no mesmo cromosoma. IL-1α e IL-1ß son fragmentos de 17 kDa orixinados a partir de proteínas precursoras inactivas, duns 30 kDa, chamadas prol-IL-1a e prol-IL-1ß.
Funcións
A interleucina-1 ten accións estimuladoras, así como inhibitorias, sobre diversos tipos celulares e incluso promove a apoptose doutras. Entre as súas funcións principais están:
- Efectos proinflamatorios produto da liberación de histamina por mastocitos, causando vasodilatación e os signos de inflamación localizada.
- Ten actividade quimotáctica sobre os granulocitos.
- Causa febre por liberación de prostaglandinas, sobre todo por incrementar os niveis de prostaglandina-2 (PGE2)
- Xunto con IL-6 causa elevación das proteínas hepáticas de fase aguda (por ex., fibrinóxeno e proteína C reactiva).
- Actúa sobre o sistema nervioso central producindo sono e anorexia durante procesos infecciosos polo efecto do óxido nítrico. Ese mesmo efecto inhibe a contración da musculatura lisa das arterias e do músculo cardíaco.(Cabe dicir que o oxido nítrico é un mediador soluble das inflamacións, nestas produce vasodilatación)
- Estimula a liberación de hormonas da hipófise.
- Incrementa o número de células precursoras da medula ósea.
- Promove a expresión dos xenes que a producen, así como da síntese das prostaglandinas, leucotrienos, interleucina-8 e de certos protooncoxenes como c-fos.
- Incrementa a expresión cos complexos de histocompatibilidade. Isto podería provocar o rexeitamento dun transplante previo á administración de IL1.
Investigación
Ensaiouse o seu uso na estimulación da reación inflamatoria en doentes inmunodeprimidos. Así mesmo, o hipotético uso de antagonistas da IL-1 como antiinflamatorios.
Notouse que certos tumores medran máis lentamente do común, ou non se desenvolven, en ratos carentes de IL-1.
Disque IL-1 é un intermediario das hormonas gonadotropinas no ciclo da ovulación