Talavera de la Reina

Trátase da primeira cidade da provincia de Toledo en número de habitantes, a segunda cidade de Castela-A Mancha e a 71ª de España, cunha poboación de 88.856 habitantes (INE 2009).

 

Limita ao norte cos municipios de Mejorada, Segurilla e Pepino, ao nórdes co municipio de Cazalegas, ao leste cos municipios de Lucillos e Montearagón, ao sueste co municipio de La Pueblanueva, ao sur co municipio de Las Herencias, ao suroeste co municipio de Calera y Chozas, ao noroeste co municipio de Velada e atópase a 79 km de Toledo, 114 km de Madrid e de Ávila e 120 km de Plasencia e a 64 km de Navalmoral de la Mata.

Xeograficamente asentase na marxe dereita do río Texo nun ensanche do mesmo debido á desembocadura no seu territorio de varias afluentes como o Alberche, o Papacochinos, ou o arroio da Portiña. O río forma un esteiro no que hai dúas illas principais a do Chamelo e a Illa Grande, estando a primeira protexida como espazo natural pola súa riqueza faunística e vexetal. A cidade está flanqueada polo sur polo Cerro Negro, e polo norte pola serra de Mejorada. Á parte do núcleo central, Talavera de la Reina ten dous EATIM denominadas Talavera la Nueva e Gamonal e outros barrios fóra do núcleo urbano tales como o Chaparral Bajo e El Casar de Talavera.

A cidade está partida en dous polo río Texo sendo a zona norte a máis poboada e unida aos barrios do sur por tres pontes dos cales un é de orixe romano (malia que disque, os restos que se conservan son de orixe árabe).

O clima é continental suavizado polo influxo do río. Os invernos adoitan ser fríos e moi húmidos con frecuentes bancos de néboa e os veráns extremadamente calorosos. A veiga talaverana é moi fértil e a vexetación está composta por bosque mediterráneo ao norte con sabinas, aciñeiras e sobreiras e bosque fluvial. Na lomba negro hai gran variedade de coníferas froito de repoboación.

 

Existen indicios de restos neolíticos no val do Texo, aínda que o primeiro asentamento parece ser de orixe celtas na zona situada entre o arroio da Portiña e os ríos Alberche e Texo. Zona de gran valor ecolóxico e agrícola que os romanos souberon explotar, dotando á zona de cultivos como a vide e o cereal. Existen restos de varias culturas prerromanas, salientando os celtas, como varios verracos situádevos no casco da actual cidade e en Talavera la Nueva.

Durante o Imperio Romano o nome da cidade era Caesarobriga no ano -182 Quinto Fulvio Flaco conquistou a cidade, enclavándoa na provincia de Lusitania como cidade estipendiaria como capital dun extenso territorio, incluído no convento xurídico de Emerita Augusta. Na época romana Talavera desenvólvese como cidade de mercados e intercambios comerciais. Cuñou moeda propia e contou con templos, anfiteatro, circo e un gran foro do que quedan restos na Praza do Pan. A cidade pasou a denominarse posteriormente Aibura ou Ebora. O cristianismo chegou pronto á Talavera romana e é coa caída do imperio e a chegada dos Visigodos cando se asinta na cidade.

Créase en Talavera, a sede do bispado Aquense (Aküis) Eborense, e no ano 602 o rei Liuva II, regala a estatua da Virxe do Prado á cidade, co fin de cristianizar os últimos redutos pagáns, convertendo a festa pagá da deusa Ceres na festa primaveral dedicada á Virxe e denominada Mondas.

 

Os musulmáns chegaron a Talavera no ano 712 xuntándose preto da cidade os caudillos Tariq ibn Ziyad e Musa ibn Nusayr. Os musulmáns dotaron a esta cidade cunha muralla, o alcázar de Abderramán III, regadíos, fontes e muíños de auga a cidade que non deixara de cultivar cereais e vide principalmente seguiu coa súa tradición comercial e comezouse a afianzar a tradición alfareira principalmente pola poboación feixón, que convivía con islámicos e cristiáns. Medina Al Talavayra, participou activamente nas numerosas guerras civís entre reinos e taifas, principalmente polo seu enfrontamento con Toledo aliándose indistintamente con Córdoba e Badaxoz segundo a conveniencia. Talavera foi capital dun efémero reino de Taifa antes de caer definitivamente baixo poder do reino de Toledo. Trala conquista da cidade no século XI en 1083 por Afonso VI, a cidade pasaría a denominarse Talavayra, nome que co paso dos tempos converteuse en Talavera. A partir desta época Talavera foi medrando, converténdose nun dos principais centros económicos da zona central da península, sobre todo en agricultura e gandería. Proba diso son os mercados de gando que se celebraban na localidade.

O rei Sancho IV outorgou a Talavera o privilexio real da organización de dúas feiras agrícolas ao ano, o que por aquel entón era un grandísimo privilexio do que poucas localidades podían presumir, é o que hoxe derivou nas feiras de san Sidro en maio e de san Mateo o Apóstolo en setembro.

 

Durante os séculos XV e XVI, Talavera acadou gran fama grazas á súa cerámica. Filipe II soubo apreciala e proba diso é que no Mosteiro de San Lorenzo de El Escorial existe cerámica de Talavera en forma de azulexos utilizádevos como zócolos nas paredes do mosteiro, e vajillas desta localidade.

Na Catedral Vella de Salamanca (século XIII) consérvase un curioso altar realizado con esta cerámica.

Outra mostra da súa importancia atópase na azulexaría presente en parte dos solos da Igrexa do Real Mosteiro de Santa María la Real de Las Huelgas en Burgos (século XIII), construída durante o reinado de Fernando III de Castela.

Talavera e os seus fillos ilustres participaron activamente na Conquista de América. Personaxes como Francisco de Aguirre, Juan de Orellana ou Jofrén de Loaisa, participaron en diversas xestas no novo continente.

Outros talaveranos influíron notablemente en política como Frei Hernando de Talavera, confesor de Isabel I a Católica ou o Almirante Francisco Verdugo polas súas xestas en Flandres. Outros feitos importantes foron o outorgamento a Guadalupe de carta de xurisdición. E o asentamento do grande alfoz de Talavera, coñecido como Antigas Terras de Talavera que abarcaba en 1455 os territorios que ían desde Castilblanco, Guadalupe, Alía e o Val do Ibor en Estremadura ata o norte de Toledo. Hoxe día a identidade rexional talaverana é aínda sensible en todos eses territorios. A comezos do século XVI publícase a máis importante obra de teatro da literatura castelá, A Tragicomedia de Calixto e Melibea, ou A Celestina. Escrita polo veciño e Alcalde de Talavera, aínda que nado en La Puebla de Montalbán, Fernando de Rojas.

Durante este século a cidade vive unha época de ouro cultural que comeza co pai da Historia española, Juan de Mariana, que cos seus estudos políticos influíu notablemente e adiantouse ás teses da Revolución Francesa.

Morto o rei Carlos II de España en novembro de 1700 dúas poderosas nacións dispútanse a coroa de España. Talavera abrazou desde un comezo a causa de Filipe V entrando os rexementos franceses na cidade o 23 de setembro de 1703. Filipe V visitou Talavera. Non sería esta a única vez, xa que o Rei agradeceu moito á cidade o seu soporte fronte a Toledo quen apoiou a causa comuneira.

Pero será a partir do ano 1750 cando esta localidade acade o seu pleno apoxeo, coa chegada á cidade das Reais Fábricas de Seda nas que había empregádevos máis de 4.000 traballadores, o que para a época era algo inmenso e que funcionarían durante aproximadamente un século.

 

A Guerra da Independencia ten grandes consecuencias sobre Talavera de la Reina, o 27 e 28 de xullo de 1809 prodúcese a Batalla de Talavera entre tropas angloespañolas e francesas, sobre a lomba de Medellín, ao norte da cidade. Ao final as tropas ao mando do xeral Arthur Wellesley logran expulsar aos franceses á outra beira do río Alberche. En 1833 prodúcese a mans de Javier de Burgos, o repartimento provincial de España, Talavera, depauperada por mor da guerra, perde a oportunidade de converterse en Provincia e pasa a pertencer á provincia de Toledo, se ben o sentimento comarcal é amplo nas súas antigas terras.

Durante o século XIX, prodúcese unha nova revolución en Talavera de la Reina, coa aparición de grandes mestres artesáns ceramistas na localidade co que se recuperaba a tradición oleira, e a chegada do ferrocarril á cidade a finais do século XIX, supuxo un avance impresionante para esta localidade, que foi das primeiras cidades españolas en contar cunha estación de ferrocarril. A cidade experimentará a partir de entón un aumento de poboación, procedentes sobre todo dos pobos das periferia, convertendo a Talavera nunha das cidades máis poboadas do centro da península.

Tamén se orixina na cidade de Talavera de la Reina unha das famosas Guerras Carlistas.

O século XX continua como unha época de expansión para esta cidade, a poboación segue aumentando e xa que logo é necesario proceder á ampliación da localidade, con barrios de nova creación. Talavera vai gañando prestixio como centro comercial importante da zona centro.

Tamén aparece un ceramista moi coñecido, Juan Ruiz de Luna, en honor do cal hoxe existe na localidade un museo, o Museo de Cerámica Juan Ruiz de Luna. A cerámica deste oleiro pode verse na Basílica da Nosa Dona do Prado, na Praza do Pan, e na fonte de placa vibratoria da Escola Juan Ramon Jiménez. Durante a II República a cidade verá aparecer aínda que só fóra en planos a posibilidade de converter unha zona ata agora de secaño nunha zona de regadío. Talavera de la Reina, permanece fiel á República ao producirse o golpe de Estado do 18 de xullo de 1936, durante ese período produciuse un represión contra relixiosos e partidarios do exército sublevado. O 3 de setembro as tropas rebeldes entran en Talavera ao mando do tenente coronel Yagüe e o comandante Castejón, quen continuaron co represión neste caso contra o bando derrotado, así pois Talavera de la Reina queda baixo o mando das tropas nacionais.

Durante o Franquismo recupérase o proxecto republicano de converter en regadíos a zona de Talavera; para iso créase o Canle Baixo do Alberche, que pon en regadío unha extensa zona, e créanse na zona novos pobos: Talavera la Nueva e Alberche del Caudillo.

Tras isto prodúcese unha explosión demográfica en Talavera de la Reina. A poboación comeza a medrar con xentes vidas de todos os pobos da provincia, do sur de Ávila e do leste de Cáceres. A finais da ditadura, a poboación era aproximadamente de 55.000 habitantes, superando a Toledo en número de habitantes.

 

A restauración democrática iniciouse en Talavera coas primeiras eleccións municipais, que deron a vitoria a Jesús García de Castro, cuxo legado máis salientado foi a súa reivindicación de crear a provincia de Talavera, debido á súa singularidade dentro de Toledo e á necesidade de relanzar a minguada economía comarcal, reivindicación que foi perdendo peso co paso dos anos -non obstante, o seu sucesor na alcaldía, o socialista Pablo Tello, chegou incluso a solicitar a separación da comunidade sur-castelá-. Estes anos coinciden cos cambios político-sociais da Transición en España, que tivo o seu repercusión a nivel local na creación dos partidos políticos, movementos sindicais e asociacións veciñais e outras de moi diversa índole.

Antonio González Madrid foi o seguinte mandatario talaverano, escollido polo partido centrista CDS, cuxa contribución foi decisiva para impulsar a cooperación do concello coas asociacións de veciños nos asuntos municipais.

No 1989 volveu ao goberno o PSOE da man de Javier Corrochano, e continuou o seu legado o tamén socialista Isidro Flores. Foron os anos do movemento social NOSOTROS TALAVERA, creado co obxectivo de loitar contra a marxinación da comarca talaverana nas institucións castellanomanchegas,trala decisión do goberno rexional de trasladar a sede da UNED a Toledo. Este movemento, tras a exitosa folga xeral e manifestación do 27 de febreiro de 1992, conseguiu que o entón presidente José Bono asinase o coñecido como "Documento Bono", no que se incluían históricas reivindicacións dos talaveranos como a creación dunha universidade, melloras no abastecemento de auga e creación de cintos industriais, melloras que en parte quedaron sobre o papel ou non foron resoltas como se demandaba -no 1994 a Universidade de Castela-A Mancha abriu un campus residual dependente do de Toledo, sen edificio propio e con só 3 diplomaturas-.

Tras un goberno do PP presidido por Florentino Carriches que tivo como maior logro o afianzamento do campus universitario e unha política de infraestruturas, promoción de industria e medio ambiente, no 1999 o Partido Socialista volveu ao poder da man de José Francisco Rivas, que na actualidade continúa como primeira autoridade gobernativa local ao haber gando as eleccións de maio de 2007, nas que conseguiu 14 concelleiras, fronte aos 11 do Partido Popular, encabezado por Gonzalo Lago.

Talavera da raíña é desde hai varias décadas a cidade máis poboada da provincia de Toledo e a segunda da comunidade Autónoma de Castela-A Mancha, despois de Albacete, e ocupa o posto 71º no ránking de poboación das cidades de España-. A cidade centra hoxe súas esforzos en reforzar a súa intensa actividade comercial, cun moderno pavillón de feiras e eventos (Talavera Ferial), o Centro Comercial "Los Alfares", o centro comercial de "El Corte Inglés" en Castela-A Mancha , estación subterránea de autobuses incluída no proxecto do centro comercial xunto a un hotel e un edificio de oficinas, e o desenvolvemento no predio Palomarejos dun gran conxunto formado por un campo de golf de 18 buratos (xa finalizado), un hotel de 5 estrelas, edificio de spa, 500 vivendas unifamiliares de luxo e un parque comercial, fronte ao centro "Los Alfares", na entrada á cidade desde a antiga N-V.

Outras expectativas salientadas en fase de licitación é a denominada Circunvalación Sur, unha moderna autovía que bordeará a cidade de oeste a leste, na que se incluirán dous novas pontes sobre o río Texo -un dos cales elevará o seu mastro a 180 metros de altura e contará cun solaina panorámico-. Esta rolda de circunvalación está prevista dentro do Plan de Ordenación Municipal (POM) pendente de aprobarse nos próximos meses, que prevé a construción de 50.000 novas vivendas, amplas avenidas, grandes parques e extensas áreas industriais e de comercio, que triplicaría en superficie ao actual núcleo urbano e duplicaría a poboación nuns 20 anos. Este plan tamén inclúe a creación dunha estación para a nova liña de alta velocidade Madrid-Lisboa, con paradas en Talavera, Cáceres, Mérida e Badaxoz, que se ben estaba prevista para 2008 foi atrasada ata 2015.

En setembro de 2006 o motociclista talaverano Álvaro Bautista gañou o Mundial de de 125cc, feito que lle fixo merecedor de ser nomeado Fillo Predilecto da Cidade, título que unicamente ostentaba ata a data o poeta Joaquín Benito de Lucas. Outra distinción que outorga a cidade é o Título de Fillo Adoptivo, que posúen na o historiador Fernando Jiménez de Gregorio, o profesor Ángel Ballesteros, o sacerdote Aurelio de León e a actriz Gwyneth Paltrow.

 

 

 

• Antigo Concello. De estilo renacentista, data do século XVI e no exerceu as súas funcións de alcalde da cidade o Bacharel Fernando de Rojas.
• Concello actual. Complexo palaciano do século XVII, con patio porticado.
• Basílica da Nosa Dona do Prado. Construída entre os séculos XVI e XVII, é de estilo renacentista e barroco e alberga unha magnífica colección de cerámicas dos séculos XVI-XX. A capela maior é obra de Frei Lorenzo de San Nicolás.
• Capela do Cárcere da Santa Irmandade. Estilo gótico do século XV.
• Capela do Cristo das Comerciantes. Aberta no século XVIII nunha torre-forte. Retablo rococó.
• Casa-Palacio da Rúa do Sol. Barroca do século XVII.
• Casa da Panadería. Exemplo de arquitectura tradicional talaverana.
• Casa de Frei Hernando de Talavera. Século XV.
• Casa dos Muíños Novos. Un dos principais edificios da antiga Real Fábrica de Sedas, do século XVIII.
• Casa do Arcipreste. Casa-patio do século XVII.
• Casa do Deán. Construída no século XVI en estilo renacentista.
• Colexiata de Santa María. De estilo gótico-mudéxar, data esencialmente dos séculos XIV e XV e é posible obra de Rodrigo Alonso. Salientan o seu rosetón gótico flamíxero, o seu claustro gótico, varios monumentos funerarios do século XV e o lenzo da Anunciación de Mariano Salvador Maella entre outras magníficas obras artísticas.
• Convento-Alfar do Carmen. Construído a principios do século XVIII baixo trazas de Frei Lorenzo de San Nicolás.
• Convento cisterciense de San Benito. O máis antigo da cidade, conserva un claustro renacentista.
• Convento da Encarnación das Nais Bernardas. Obra de Frei Lorenzo do século XVII, no seu característico barroco de ladrillo.
• Convento das Nais Carmelitas. Século XVII. Conserva imaxes obra de Juan Pascual de Mena.
• Convento de San Agustín o Vello. Posiblemente a obra máis característica do barroco de ladrillo de Frei Lorenzo de San Nicolás na cidade. Actualmente alberga o Museo de Cerámica Ruiz de Luna.
• Convento de Santo Domingo. Fundado por Frei García de Loaysa no século XVI, a súa igrexa mostra a transición do gótico ao renacemento. Son notables os sepulcros platerescos do fundador e os seus pais.
• Hospital da Misericordia. Fundado en 1475, o edificio actual data do século XVII. No seu interior descubríronse restos de templos do antigo foro romano e mosaicos dos séculos I-IV.
• Horto de San Agustín, antiga Fortaleza árabe construída por Abderramán III e posterior alcázar cristián onde foi executada Leonor de Guzmán, nai de Henrique II de Castela. Actualmente está sendo obxecto de escavación arqueolóxica.
• Igrexa do Salvador. Ábsida mudéxar (século XIII) e elementos góticos e platerescos.
• Igrexa de San Andrés. Con artesoado mudéxar e cerámicas do século XVII.
• Igrexa de San Francisco. Salienta o seu viacrucis de cerámica de Francisco Arroyo.
• Igrexa de Santiago o Novo. Magnífica constucción mudéxar do século XIV. Salienta a súa decoración de ladrillo exterior, incluído o excelente rosetón, así como o seu retablo renacentista e a capela gótica do Santo Sepulcro, do século XV.
• Igrexa do Hospital da Orde de Santiago ou "Santiaguito". Consérvase a súa ábsida mudéxar do século XIII.
• Xardíns do Prado. O seu deseño actual data de principios do século XX, e están decorádevos con bancos, fontes e outros elementos da tradicional cerámica talaverana.
• Mosteiro xerónimo de Santa Catalina e Colexio de San Prudencio. Fundado a finais do século XIV, época da que se conservan algúns restos gótico-mudéxares. A igrexa actual é renacentista, con elementos herrerianos e barrocos. Na súa construción interviñeron Alonso de Covarrubias e, segundo a tradición, Juan de Herrera.
• Muralla e torres albarranas do primeiro recinto amurallado, nas rúas Carnicerías, Corrediza do Cristo, Charcón, Entretorres e Ronda do Cañillo. De orixe posiblemente romano, a súa construción actual é musulmá e cristiá, dos séculos X-XIII. Encerra o barrio máis antigo da cidade, o Hotel.
• Muralla do segundo recinto. Encerraba os Arrabales Novos, pero dela só quedan algúns restos: a Porta de Sevilla, o Poste do Polvorín, un torreón da Porta de Zamora e outro torreón na praza de San Miguel.
• Museo Etnográfico. Ten a súa sede no antigo lagar dos xerónimos.
• Palacio dos Marqueses de Villatoya. Construído no século XV, é de estilo gótico.
• Palacio dos Condes da Oliva. Século XVII, con patio porticado.
• Praza de Touros "A Caprichosa", na que morreu José Gómez Ortega, "Joselito".
• Ponte de Ferro, realizado polo Enxeñeiro Luis Barber e inaugurado en 1908.
• Ponte Vella. De orixe romano, aínda que a construción actual é medieval, do século XV, con reconstrucións posteriores.
• Teatro Palenque. Construído sobre os restos da antiga igrexa dos xesuítas, do século XVIII.
• Teatro Victoria. Construído en 1912 sobre o antigo curral de comedias, é un edificio modernista decorado con azulexaría de Juan Ruiz de Luna.
• Vila Romana de Saucedo, de entre os séculos I e VI.

Talavera da raíña foi coñecida tradicionalmente pola súa actividade ceramista, coa famosa cerámica de Talavera.

É moi importante a súa actividade téxtil,e o Mercado Nacional de Gandos, sendo unha das maiores zonas produtoras de gando de porca e meiriño de toda Castela, salientando a ovella autóctona talaverana.

Talavera atópase situada como punto central da zona de regadíos do Alberche, polo que a súa horta é rica e dunha gran calidade, cultivándose principalmente verduras, froitas de tempada (sandía, melón, tomates), orxo, forraxe para animais.

Actualmente a cidade derivou ao sector terciario converténdose na cidade comercial máis importante da rexión. Outros produtos que salientan son os derivádevos do coiro, ferro, artigos de caza.

Nos últimos anos produciuse unha explosión no sector da construción, debido á situación estratéxica da cidade entre Madrid e Lisboa. A conexión coa capital a través de autovía e a futura liña de Tren de Alta Velocidade que lle conectará con Madrid en media hora e con Lisboa en dúas horas fixo medrar as expectativas da cidade.

O campus da Universidade de Castela-A Mancha, contribuíu a dotar á cidade dun potencial educativo importante.

No referente a clubs, o principal equipo^{[Cómpre referencia]} é o Azulejos Ramos Talavera militante da división de prata da LNFS do fútbol sala español (segunda categoría). O seu antecesor o Castilla-La Mancha Talavera foi campión de Europa. Tamén hai que destacar ao Talavera Club de Fútbol, que competeu en todos os grupos da Segunda División B Española e xoga no Estadio El Prado. Tamén conta Talavera de la Reina coa Unión Deportiva Talavera, que xoga no Estadio Diego Mateo Zarra e compite na Primeira Autonómica Preferente Grupo II. Actualmente, o equipo máis laureado da cidade, a nivel nacional, como club, e a nivel internacional polos seus deportistas, como seleccionádevos nacionais, é o Club de Piragüismo Talavera-Talak^[1].

No que se refire a deportistas, os principais son:

• Álvaro Bautista. Campión do mundo de motociclismo de 125 c.c. no 2006
• Héctor Cubelos. Campión do mundo de piragüismo xuvenil no 2005
• Enrique Peces. Campión do mundo de piragüismo xuvenil no 2005
• Corona. Xogador do Almería, equipo da Primeira división española.
• José María Mena García. Xogador do Deportivo Alavés, equipo da Segunda división española
• Javier Casquero. Xogador do Getafe Club de Fútbol, equipo da Primeira división española
• Francisco Cubelos e Rodrigo Cubelos. Terceiros do mundo de piraguismo xuvenil 2007
• David Arroyo. Ciclista profesional.2008
• Héctor Nacimiento. Campión de España de Jiu Jitsu 2008
• Genaro Gil de la Morena. Arbitro de Fútbol, medalla de ouro do colexio de Arbitros de Fútbol.
• Moisés Alvarado Cámara Campión de España de Cros por Clubs anos 1997 e 1998

•   Bron (Francia)
•   Santiago del Estero (Arxentina)
•   Faenza (Italia)
•   Puebla de Zaragoza (México)
•   Plasencia (España)
•   Talavera de la Reyna (Perú)

•   Talavera la Nueva (Toledo)
•   Talavera la Real (Badaxoz)
•   Talavera la Vieja (Cáceres)
•   Talavera (Lleida)
•   Talavera de la Reyna (Perú)
•   Talavera (Estados Unidos)
•   Talavera (Filipinas)

 

A gastronomía talaverana é moi apreciada, e isto recoñécese polas múltiples restaurantes da cidade e toda a súa comarca. A gastronomía ten unha certa achega árabe aínda que é en definitiva a propia da terra castelá. Se fundamenta nos produtos de seu fértil horta e nos pratos de caza.

Nas carnes salienta o veado, a perdiz e paspallás escabechada, o zorzal, o coello con tomate, ao romeu, o arroz con lebre, e os pombiños á talaverana guisados con manteiga, cebola, perexil e chícharos. É interesante a galiña en pepitoria, o cabuxo en cochifrito, o año asado os pratos do matanza.

O río Texo deu durante séculos pratos tan exquisitos como exóticos, algúns deles son as anguías en salsa de tomate,a carpa, as ancas de placa vibratoria, ou os peixes escabechados que se fan en tortilla para a romaría de Santa Apolonia, cada nove de febreiro.

Un prato por antonomasia da gastronomía talaverana son as caras, uns pequenos feixóns guisados con verduras crúas e chourizo. Antigamente foron moi recoñecidos os caldos talaveranos se ben, nos últimos tempos algunhas bodegas comezan a recuperar aquela memoria de bos viños acadando algúns deles fama internacional como o Solaz de Osborne, o Señorío Malpica ou o Dominio de Valdepusa.

No que fai a sobremesas salientan os mazapáns, as flores doces ou as caridades, pequenos bollos de fariña e anís.

• La Tribuna de Talavera (xornal)
• La Voz de Talavera Arquivado 16 de maio de 2008 en Wayback Machine. (semanal)
• La Voz del Tajo (semanal)
• Diario de Talavera (xornal dixital)
• Revista ECOS (revista semanal)
• Tele 7 (television local) Frecuencia 44
• TalaSport (Deporte rexional)
• Web oficial UD Talavera* Web UD TalaveraArquivado 11 de febreiro de 2009 en Wayback Machine.
• Talavera CF Arquivado 25 de decembro de 2021 en Wayback Machine.

• Web oficial do Concello de Talavera de la Reina
• Talavera Histórica
• Web oficial Turismo Talavera de la Reina
• Talavera e Extremadura