Imperio Seléucida

O Imperio Seléucida (312 a.C.-63 a.C.) foi un imperio helenístico, é dicir, un estado sucesor do Imperio de Alexandre Magno. Despois da morte de Alexandre Magno, os seus xenerais repartíronse o imperio, sendo protagonistas durante vinte anos de grandes loitas e pelexas por obter o poder. Foron os chamados diádocos, (διαδοχος) ou sucesores ou herdeiros. Despois destes antigos xenerais gobernaron os chamados epígonos (επιγονος, 'os nados despois ou sucesores'). A loita entre eles para obteren o poder e a hexemonía durou case cincuenta anos, ata o 281 a.C. en que morreu o último dos diádocos, Seleuco I Nicátor.

Imperio Seléucida

Localización
33°05′40″N 44°31′20″L / 33.0944, 44.5222
Capital	Antioquía do Orontes (240 a. C.–64 a. C.) Selêucia do Tigre (pt) (305 a. C.–240 a. C.) Babilonia (312 a. C.–305 a. C.)
Poboación
Poboación	35.000.000 (8,75 hab./km²)
Lingua oficial	Grego antigo
Relixión	Relixión da Grecia antiga
Xeografía
Superficie	4.000.000 km²
Comparte fronteira con	Reino asmoneo (140 a. C.–63 a. C.)
Datos históricos
Creación	312 a. C.
Disolución	63 a. C.
Sucedido por	Partos
Organización política
Forma de goberno	monarquía

O vasto imperio de Alexandre Magno quedou dividido á súa morte da seguinte maneira:

• Asia para Antígono Monóftalmos. Era o que tiña máis poder e máis extensión de terras.
• Exipto para Tolomeo, cuxa dinastía foi a máis estábel de todas, (dinastía tolemaica).
• Tracia e Asia Menor para Lisímaco.
• Babilonia e Siria para Seleuco, (dinastía seleúcida). Estendíase por Siria a unha enorme extensión de terras que chegaban ata as fronteiras coa India.
• Grecia, e Macedonia para Casandro, (dinastía antigónida).

A Dinastía seléucida foi fundada por Seleuco I Nicátor, trala derrota e morte do xeneral Antígono Monoftalmos. Esta dinastía gobernou ata o ano 69 a.C.. O seu territorio comprendía Babilonia e Siria e gran parte de Asia Menor. Este vasto territorio estendíase para o leste, para o que hoxe é Paquistán e comprendía toda a gran meseta de Irán ata chegar ás montañas da India e polo norte ata os desertos do mar de Aral. Estaba constituído por 20 pobos de distintas razas, lingua e relixión, cun total de máis de 30 millóns de habitantes. Tivo dúas capitais: Antioquía en Siria (actualmente chamada "Antakya" en turco) e Seleucia do Tigris en Mesopotamia.

Esta dinastía foi herdeira da cultura helenística que procuraron difundir, pero gobernaron ao modo dos seus antecesores os reis sirios, mesopotámicos e persas, facéndose os seus reis adorar como deuses. Frecuentemente estiveron en guerra coa dinastía tolemaica de Exipto.

Pero foi un reino demasiado cumprido, demasiado plural e os seléucidas foron perdendo aos poucos o goberno das terras do leste do río Éufrates e máis tarde foron expulsados de Asia Menor. Os pobos de Irán eran persas, medos e bactrianos e souberan conservar seu antiga relixión e a súa lingua, así que os gobernadores destes territorios aproveitaron a decadencia dos seléucidas para ser independentes. O gobernador grego da Bactriana, Diódoto, tomou o título de rei no 254 a.C., comezando desta maneira o reino de Bactriana (hoxe país de Balkh), conservando o grego como idioma, reino que durou ata o ano 126.

No ano 64 a.C. o romano Pompeio destituíu aos dous pretendentes ao trono seléucida e Roma anexionouse todos os territorios.

Os reis desta dinastía foron:

• Seleuco I Nicátor, sátrapa (-311 - -305), rei (-305 - -281).
• Antíoco I Sóter (-281 - -261).
• Antíoco II Teos (-261 - -246).
• Seleuco II Calinico (-246 - -225).
• Seleuco III Sóter Cerauno (-225 - -223).
• Antíoco III Megas (-223 - -187).
• Seleuco IV Filopátor (-187 - -175).
• Antíoco IV Epífanes (-175 - -164).
• Antíoco V Eupátor (-164 - -162).
• Demetrio I Sóter (-162 - -150).
• Alexandre Balas (-154 - -145).
• Demetrio II Nicátor (-145 - -138) e (-129 - -126).
• Antíoco VI Dioniso (-145 - -140?).
• Antíoco VII Everxetes (-138 - -129).
• Seleuco V Filométor (-126 - -125).
• Antíoco VIII Gripo (-125 - -96).
• Antíoco IX Eusebio (-114 - -96).
• Seleuco VI Epífanes (-96 - -95).
• Antíoco X Eusebio (-95 - -83).
• Demetrio III Eucarios (-95 - -88).
• Antíoco XI Epífanes (-95 - -92).
• Filipo I Filadelfo (-95 - -83).
• Antíoco XII Dioniso (-87 - -84).
• Antíoco XIII Asiático (-69 - -64).
• Filipo II Filorromano (-65 - -63).