Imperio Alemán

A historia alemá do século XIX, ata a formación do Estado-nación, caracterizouse por múltiples cambios políticos e territoriais que se produciron tralo colapso do Sacro Imperio Romano Xermánico en 1806. O antigo Imperio caracterízase cada vez máis polos intereses conflitivos das súas dúas grandes potencias: Austria e a potencia ascendente Prusia. Durante as guerras napoleónicas, o Sacro Imperio é disolto e substituído pola Confederación do Rin, tutelada por Francia.

Logo da derrota da Francia napoleónica ante os reinos de Europa (que eran en especial os do Reino Unido, Prusia, Rusia e Austria), os príncipes alemáns, con todo, non se interesaron nun poder central que erosionase a súa autonomía. No Congreso de Viena de 1815 foi creada a Confederación Xermánica, unha confederación das zonas que pertenceran antes de 1806 ao Sacro Imperio Romano Xermánico; a partir dela tomará corpo a nación alemá. Logo do Congreso de Viena, que máis adiante se describe na historia como o Vormärz, Alemaña estivo marcada por unha política de restauración, dominada polo chanceler austríaco, o príncipe Klemens Wenzel von Metternich. Como parte da chamada Santa Alianza entre Austria, Prusia e Rusia, a restauración tiña por obxectivo restablecer as relacións de poder entre os Estados nacionais do Antigo Réxime, é dicir, as existentes antes da Revolución Francesa en 1789.

Esta política de opoñerse á nación e aos movementos democrático-burgueses levou a numerosas protestas en moitas partes da Europa Central, que finalmente derivaron na Revolución de Marzo de 1848 nos estados alemáns. Os membros da revolución pola recentemente formada Alemaña crearon o primeiro parlamento democrático, a Asemblea Nacional de Frankfurt. Ao rei prusiano Frederico Guillerme IV entregóuselle a coroa imperial alemá. Este, con todo, apelando ao seu "dereito divino", negouse ao intento errado, e a maioría dos estados alemáns decidiron unirse nunha base constitucional.

O goberno federal alemán seguiu existindo logo da supresión violenta do movemento revolucionario de 1848-1849 baixo a dirección do bando austríaco. Suprimiuse unha década da reacción política (Reaktionsära), na que as aspiracións democráticas e liberais foron recreadas de novo. Desde o comezo da década de 1860, nos Estados alemáns formáronse os primeiros partidos políticos no sentido moderno.

En 1864, o goberno federal chegara a unha alianza unificada de grande importancia con Austria, como na cuestión de Schleswig-Holstein da guerra xermano-dinamarquesa, na que Prusia e Austria, por mor dunha cláusula federal, estaban unha á beira doutra. Con todo, este consenso entre as dúas potencias durou pouco. Na disputa sobre Schleswig-Holstein en 1866 foron os alemáns os que iniciaron a guerra austro-prusiana, na que os austríacos loitaron contra os exércitos de Prusia e algúns Estados do norte de Alemaña, xunto a Italia e os Estados do sur, incluíndo Gran Ducado de Baden, o Reino de Baviera, o Gran Ducado de Hesse e o Reino de Württemberg. Logo da derrota de Austria, creouse a Confederación Alemá do Norte baixo o liderado de Prusia.

Accionada por unha disputa entre Prusia e Francia por mor da sucesión española, en 1870 comezou a guerra franco-prusiana. A declaración de guerra chegou desde o lado francés, despois de que Bismarck, o primeiro ministro de Prusia, publicase unha versión editada do Telegrama de Ems, que comprometía politicamente a Francia. Os Estados do sur de Alemaña adheríronse a Prusia. Bismarck utilizou este acto para levar a cabo a coroación do rei de Prusia como emperador de Alemaña e, polo tanto, a integración dos Estados do sur como parte dunha "pequena solución alemá" nun reino unificado. As tres guerras, que duraron desde 1864 ata 1871, tamén se coñeceron como as guerras da unificación alemá.

Coa chegada do Imperio, iníciase un período de gran desenvolvemento de Alemaña en todos os campos: científico, económico, xeográfico, político e militar. A partir dese momento, Alemaña transfórmase xunto ao Imperio Británico nunha das dúas grandes potencias mundiais.

 

Desde entón e durante as seguintes dúas décadas establécense os chamados "sistemas bismarckianos", que dominan a política europea nese período. Entre 1884 e 1885 Bismarck convoca a conferencia de Berlín, na que as potencias establecen as pautas para o repartimento de África.

Coa coroación de Guillerme II como Káiser, comeza un enfrontamento entre este e Bismarck, que provoca a caída do chanceler. O emperador será incapaz de continuar coas políticas implantadas por Bismarck e Alemaña vese cada vez máis incapaz de manter o equilibrio europeo, que para entón era máis que nunca a base do equilibrio mundial.

En 1914 estala a primeira guerra mundial que, ao provocar a derrota de Alemaña en 1918, marca o fin da dinastía Hohenzollern. As nacións vencedoras impoñen o Tratado de Versalles e con iso iníciase a República de Weimar. O territorio alemán vese novamente dividido.

En novembro de 1918, coa revolución interna, unha guerra estancada, Austria-Hungría caendo a pedazos desde múltiples tensións étnicas, e a presión do alto mando alemán, o emperador Guillerme II, quen era naquel tempo unha "sombra", abdicou, xunto co xefe do alto mando alemán, deixando a situación desastrosa para o novo goberno liderado polos socialdemócratas alemáns, que pediron e se lles concedeu un armisticio o 11 de novembro de 1918 e marcou o final da primeira guerra mundial e do Imperio alemán, con grandes perdas territoriais para este último, como o corredor polaco (actuais voivodato de Pomerania e voivodato de Pomerania Occidental), o Territorio Imperial de Alsacia e Lorena ou a Cidade Libre de Danzig. O Imperio foi seguido pola democrática e inestabilizada República de Weimar.

Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  Imperio Alemán

• Sacro Imperio Romano Xermánico
• Proclamación do Imperio Alemán
• República de Weimar
• Terceiro Reich

Este artigo sobre historia é, polo de agora, só un bosquexo. Traballa nel para axudar a contribuír a que a Galipedia mellore e medre.  Existen igualmente outros artigos relacionados con este tema nos que tamén podes contribuír.