Iodo

Iodo
; 53	I
	I
	At
	Telurio ← Iodo → Xenon
	Táboa periódica dos elementos
	[[Ficheiro:{{{espectro}}}\|300px\|center]]
	Liñas espectrais do Iodo
Información xeral
Nome, símbolo, número	Iodo, I, 53
Serie química	Halóxenos
Grupo, período, bloque	17, 5, p
Densidade	4930 kg/m3
Dureza	{{{dureza}}}
Aparencia	Gris violáceo;
N° CAS	7553-56-2
N° EINECS	231-442-4
Propiedades atómicas
Masa atómica	126,90447(3) u
Raio medio	140 pm
Raio atómico (calc)	115 pm
Raio covalente	133 pm
Raio de van der Waals	198 pm
Configuración electrónica	[Kr]4d105s25p5
Electróns por nivel de enerxía	2, 8, 18, 18, 7
Estado(s) de oxidación	-1, 1, 3, 5, 7
Óxido	Ácido forte
Estrutura cristalina	ortorrómbica
Propiedades físicas
Estado ordinario	Sólido
Punto de fusión	355,95 K
Punto de ebulición	457,4 K
Punto de inflamabilidade	{{{P_inflamabilidade}}} K
Entalpía de vaporización	20,752 kJ/mol
Entalpía de fusión	7,824 kJ/mol
Presión de vapor
Temperatura crítica	K
Presión crítica	Pa
Volume molar	m3/mol
Velocidade do son	m/s a 293.15 K (20 °C)
Varios
Electronegatividade (Pauling)	2,66
Calor específica	145 J/(K·kg)
Condutividade eléctrica	8,0 × 10-8 S/m
Condutividade térmica	0,449 W/(K·m)
1.ª Enerxía de ionización	1008,4 kJ/mol
2.ª Enerxía de ionización	1845,9 kJ/mol
3.ª Enerxía de ionización	3180 kJ/mol
4.ª Enerxía de ionización	{{{E_ionización4}}} kJ/mol
5.ª Enerxía de ionización	{{{E_ionización5}}} kJ/mol
6.ª Enerxía de ionización	{{{E_ionización6}}} kJ/mol
7.ª Enerxía de ionización	{{{E_ionización7}}} kJ/mol
8.ª enerxía de ionización	{{{E_ionización8}}} kJ/mol
9.ª Enerxía de ionización	{{{E_ionización9}}} kJ/mol
10.ª Enerxía de ionización	{{{E_ionización10}}} kJ/mol
Isótopos máis estables
	MeV
	Unidades segundo o SI e en condicións normais de presión e temperatura, salvo indicación contraria.

O iodo é un elemento químico de número atómico 53 situado no grupo dos halóxenos (grupo 17) da táboa periódica dos elementos. O seu símbolo é I. É un oligoelemento empregado fundamentalmente en medicina, fotografía e como colorante. Quimicamente, o iodo é o halóxeno menos reactivo e electronegativo.

Ao igual có resto de elementos halóxenos (membros do grupo VII na táboa periódica), o iodo forma moléculas diatómicas, dando así lugar ao composto di-iodo de fórmula molecular I₂.

Historia

O iodo foi descuberto en 1811, polo químico francés Bernard Courtois^[2] e feito público polo profesor de química Nicolas Clement o 27 de novembro de 1811^[3]

Notas

↑ CIAAW
↑ Swan 2005
↑ Ramón Nuñez (2013). Muy Interesante. novembro (GyJ publicaciones España) 390: 122. Falta o |title= (Axuda)

Véxase tamén

Bibliografía

"Táboa periódica dos elementos" (PDF). Consello da Cultura Galega, Xunta de Galicia, Real Academia Galega de Ciencias, Real Academia Galega e Ciencia Nosa. 2019.
Bermejo, M. R.; González, A.; Vázquez, M. (2006). O nome e o símbolo dos elementos químicos (PDF). Xunta, Secretaría Xeral de Política Lingüística e CRPIH. ISBN 978-84-453-4325-8.
Bermejo, M. R.; González, A.; Maneiro, M. (2018). Guía dos elementos químicos. Historia, propiedades e aplicacións. Xunta de Galicia e CRPIH. ISBN 978-84-453-5297-7.
Swain, Patricia A. (2005). American Chemical Society, ed. "Bernard Courtois (1777–1838) famed for discovering iodine (1811), and his life in Paris from 1798" (PDF). Bulletin for the History of Chemistry (en inglés) 30 (2): 103–111. Archived from the original on 14 de xullo de 2010. Consultado o 25 de abril de 2023.

[1] CIAAW

[2] Swan 2005

[3] Ramón Nuñez (2013). Muy Interesante. novembro (GyJ publicaciones España) 390: 122. Falta o |title= (Axuda)

[1]

[2]

[3]