Horta

A práctica de manter pequenos hortos urbanos estase estendendo entre as familias de escasos recursos, xeralmente habitantes de zonas urbano marxinais.

Moitas veces a finalidade destes hortos, propiciados por entidades gobernamentais e ONGs, non é a de suplir unha cantidade importante de alimento senón que máis ben a de promover unha diversificación dos hábitos alimentarios.

No horto orgánico frecuentemente aplícanse técnicas orgánicas, evitando o uso de herbicidas e insecticidas (biocidas), recreando un ecosistema que se sostén coa diversidade dos cultivos, a rotación dos mesmos e a achega de abonos orgánicos.

 

A agricultura urbana brinda un marco no cal a familia, veciños, ou grupos afíns poden aprender a observar e facilitar os procesos naturais (sementeira, crecemento, coidados, floración-reprodución, colleita, conservación, elaboración de alimentos...). Ademais de ter propósitos produtivos, ten un contido educativo e reconstrutivo, axuda a fortalecer a integración e o traballo en equipo e recuperar a estima, así tamén como promover hábitos nutricionais saudables. Téndese a lograr un sistema de produción continua no que se achega traballo e coñecemento todo o ano e se obteñen hortalizas frescas, froitas e herbas aromáticas para a inxestión diaria.

• A caste da horta sai da corte pola porta.
• A horta de outono mantén ó seu dono.
• Este ir e vir á horta traime morta.
• Horta de pasatempo, quer tempo.
• Horta de San Martiño, mantén ó seu dono e mais o veciño.
• Horta e torta, moza e poldra e muller que mira mal, quérense saber tratar.
• Horta sen auga, casa sen tellado e muller sen amor, non se sabe que é pior.
• Nace na horta o que non sementa o hortelán.
• Parvo é quen entra na horta e non come froita.

•  
  Horta de Valencia.

• RODRÍGUEZ GONZÁLEZ, Eladio: Diccionario enciclopédico gallego-castellano. Galaxia, Vigo 1958-1961.

• Hortaliza
• Horticultura