Gran Premio de Suráfrica de 1985

A carreira estivo marcada porque algúns equipos intentaron boicotear o evento debido ao apartheid, a segregación de negros negros e brancos, e foi a última carreira de Fórmula Un en Suráfrica ata que terminou o apartheid en 1992. A carreira foi gañada por Nigel Mansell nun Williams, quen tamén logrou a pole position.

O evento foi boicoteado por varios equipos de Fórmula Un, a saber Ligier e Renault debido as crecentes presións internacionais contra tolerar o sistema de apartheid do país. Os equipos franceses Ligier e Renault estaban ombreiro con ombreiro co boicot do goberno francés ás sancións a Suráfrica,^[1] aparentemente fixerono baixo presión.^[2] A maior parte dos pilotos de Fórmula Un, incluíndo a Alain Prost, Niki Lauda e Nigel Mansell estaban persoalmente moi en contra das carreiras en Suráfrica, pero os pilotos sabían que foran contratados para pilotar en todos os Grandes Premios, e que tiñan que competir en Kyalami.^[3]

Algúns gobernos trataron de obrigar aos seus pilotos a non participar na carreira. As sancións do Brasil a Suráfrica case impediron a participación de Nelson Piquet e Ayrton Senna na carreira.^[4]

Finlandia e Suecia tiveron reservas similares con respecto ao finés Keke Rosberg e o sueco Stefan Johansson.^[4] A Federación Nacional do Automóbil de Suecia anunciou que Johansson non podía competir en Suráfrica antes do evento,^[4] pero disputou a carreira.

Ayrton Senna cambiou de opinión sobre o seu boicot persoal á carreira, dicindo que participaría na carreira se o seu equipo Lotus participaba.^[5] O equipo participou e el tamén, retirándose fóra dos puntos.

Este foi o final do Gran Premio de Suráfrica ata que terminou o apartheid, co presidente da FIA Jean-Marie Balestre anunciando días despois da carreira que o gran premio non regresaría ao país debido ao apartheid.

O Gran Premio de Suráfrica só volvería en 1992, despois de que terminara o apartheid, nunha nova configuración do circuíto de Kyalami. Nigel Mansell, pilotando un Williams - Renault V10, tamén gañou a carreira cando regresou o Gran Premio ao calendario en 1992.^[6]

Pole position went to Nigel Mansell, averaging 236´898 km/h.

Pos	Nº	Piloto	Construtor	Q1	Q2	diferenza
1	5	Nigel Mansell	Williams-Honda	1:03.188	1:02.366	—
2	7	Nelson Piquet	Brabham-BMW	1:03.844	1:02.490	+0.124
3	6	Keke Rosberg	Williams-Honda	1:03.073	1:02.504	+0.138
4	12	Ayrton Senna	Lotus-Renault	1:04.517	1:02.825	+0.459
5	8	Marc Surer	Brabham-BMW	1:05.411	1:04.088	+1.722
6	11	Elio de Angelis	Lotus-Renault	1:04.611	1:04.129	+1.763
7	19	Teo Fabi	Toleman-Hart	1:06.083	1:04.215	+1.849
8	1	Niki Lauda	McLaren-TAG	1:05.357	1:04.283	+1.917
9	2	Alain Prost	McLaren-TAG	1:05.757	1:04.376	+2.010
10	18	Thierry Boutsen	Arrows-BMW	1:05.079	1:04.518	+2.152
11	17	Gerhard Berger	Arrows-BMW	1:06.546	1:04.780	+2.414
12	22	Riccardo Patrese	Alfa Romeo	1:06.386	1:04.948	+2.582
13	20	Piercarlo Ghinzani	Toleman-Hart	1:07.800	1:05.114	+2.748
14	23	Eddie Cheever	Alfa Romeo	1:07.159	1:05.260	+2.894
15	27	Michele Alboreto	Ferrari	1:05.268	1:05.757	+2.902
16	28	Stefan Johansson	Ferrari	1:05.406	1:05.388	+3.022
17	3	Martin Brundle	Tyrrell-Renault	1:06.709	1:05.649	+3.283
18	4	Philippe Streiff	Tyrrell-Renault	1:07.935	1:06.205	+3.839
19	29	Pierluigi Martini	Minardi-Motori Moderni	1:10.025	1:08.658	+6.292
20	24	Huub Rothengatter	Osella-Alfa Romeo	1:09.904	1:09.873	+7.507
NTS	33	Alan Jones	Lola-Hart	1:07.144	1:05.731	+3.365

Pos	Nº	Piloto	Construtor	Voltas	Tempo/Retirada	Grella	Puntos
1	5	Nigel Mansell	Williams-Honda	75	1:28:22.866	1	9
2	6	Keke Rosberg	Williams-Honda	75	+ 7.572	3	6
3	2	Alain Prost	McLaren-TAG	74	+ 1 volta	9	4
4	28	Stefan Johansson	Ferrari	74	+ 1 volta	16	3
5	17	Gerhard Berger	Arrows-BMW	74	+ 1 volta	11	2
6	18	Thierry Boutsen	Arrows-BMW	74	+ 1 volta	10	1
7	3	Martin Brundle	Tyrrell-Renault	73	+ 2 voltas	17
Ret	11	Elio de Angelis	Lotus-Renault	52	Motor	6
Ret	29	Pierluigi Martini	Minardi-Motori Moderni	45	Radiador	20
Ret	1	Niki Lauda	McLaren-TAG	37	Turbo	8
Ret	4	Philippe Streiff	Tyrrell-Renault	16	Accidente	19
Ret	12	Ayrton Senna	Lotus-Renault	8	Motor	4
Ret	27	Michele Alboreto	Ferrari	8	Turbo	15
Ret	7	Nelson Piquet	Brabham-BMW	6	Motor	2
Ret	20	Piercarlo Ghinzani	Toleman-Hart	4	Motor	13
Ret	19	Teo Fabi	Toleman-Hart	3	Motor	7
Ret	8	Marc Surer	Brabham-BMW	3	Motor	5
Ret	24	Huub Rothengatter	Osella-Alfa Romeo	1	Eléctrico	21
Ret	22	Riccardo Patrese	Alfa Romeo	0	Colisión	12
Ret	23	Eddie Cheever	Alfa Romeo	0	Colisión	14
NTS	33	Alan Jones	Lola-Hart		Indisposto	18

Clasificación no campionato de piloto Pos Piloto Puntos 1   Alain Prost 73 (76) 2   Michele Alboreto 53 3   Ayrton Senna 38 4   Elio de Angelis 33 5   Nigel Mansell 31

Clasificación do campionato de construtores Pos Construtor Puntos 1   McLaren-TAG 90 2   Ferrari 80 3   Lotus-Renault 71 4   Williams-Honda 62 5   Brabham-BMW 26

• Nota: Só están incluídos os cinco primeiros postos en ambos os grupos de clasificación.

• Esta foi a última carreira dun Gran Premio de Fórmula Un que tivo lugar nun día que non fora domingo (a carreira disputouse o sábado).
• Primeiros puntos para Gerhard Berger (Berger terminou sexto no Gran Premio de Italia de 1984, pero non puido puntuar porque pilotaba o segundo coche do equipo ATS Team, que só inscribira un coche no campionato).
• Última carreira de F1 que tivo lugar no circuíto orixinal de 4´104 quilómetros de Kyalami, e o último Gran Premio de Suráfrica ata 1992.
• Philippe Streiff pilotou un Tyrrell en Kyalami substituíndo a Ivan Capelli. O equipo Ligier de Streiff boicoteara a carreira, pero o equipo 'prestoulle' o Tyrrell para o Gran Premio. Streiff ficharía por Tyrrell para 1986 e 1987.
• Ambos pilotos de Alfa Romeo quedaron fora en Crowthorne (a primeira curva) na primeira volta xusto despois de que na saída o Toleman de Piercarlo Ghinzani quedara entre ambos Alfas e logo de tocar a Riccardo Patrese no lado dereito saíse despedido contra Eddie Cheever no lado esquerdo de Ghinzani. O comportamento de Ghinzani na pista resultou ser un problema para os demais pilotos, o motor do seu Toleman Hart explotou espectacularmente e deixou un regueiro de aceite na trazada de algunhas curvas, sobre todo en Crowthorne, o piloto de Williams Keke Rosberg derrapou sobre o aceite deixado por Ghinzani e trompeou alí, o que deu ao seu compañeiro de equipo Nigel Mansell o liderado, aínda que Rosberg foi capaz de continuar e lograr finalmente o segundo posto.
• Alan Jones cualificara o seu Lola no posto 18º, pero non puido tomar a saída logo de enfermar de gripe. Malia que Jones xa mostrara síntomas de malestar durante a cualificación, non impediu que os rumores de que o equipo Lola Haas sacarao da carreira como parte do boicot político. Os rumores foron negados tanto polo equipo como por Jones.
• Carlos Reutemann pilotou o coche de apoio médico durante esta carreira. Sid Watkins afirma na súa autobiografía que o coche usado foi collido "prestado" dun aparcadoiro público xunto ao paddock xa que Reutemann rompera os dous coches destinados a esta tarefa polos organizadores da carreira. Os clips do vídeo do inicio da carreira mostran a pouca potencia que tiña a berlina prestada.

A menos que se indique o contrario, todos os resultados da carreira tómanse de "The Official Formula 1 website". Consultado o 2007-06-17.