[go: up one dir, main page]

Gran Premio de Austria de 1985

O Gran Premio de Austria de 1985 foi unha carreira do Campionato do Mundo Fórmula 1 celebrada no Circuíto de Österreichring o 18 de agosto de 1985. Foi a décima carreira da tempada de Fórmula Un de 1985, o 18º Gran Premio de Austria e o décimo sexto que se celebrou en Österreichring. A carreira levouse a cabo sobre 52 voltas ao circuíto de 5´942 quilómetros para unha distancia total de carreira de 309 quilómetros.

Modelo:Competición deportivaGran Premio de Austria de 1985
Nome oficialXVIII Holiday Austrian Grand Prix Editar o valor en Wikidata
TipoGran Premio de Austria Editar o valor en Wikidata
Deporteautomobilismo Editar o valor en Wikidata
Parte deCampionato Mundial de Fórmula 1 de 1985 Editar o valor en Wikidata
Localización  e  Datas
LocalizaciónA1-Ring (Spielberg) 47°13′11″N 14°45′53″L / 47.219722222222, 14.764722222222 Editar o valor en Wikidata
Lonxitude4,318 km Editar o valor en Wikidata
PaísAustria Editar o valor en Wikidata
Data18 de agosto de 1985 Editar o valor en Wikidata
Competición
Primeiro postoAlain Prost Editar o valor en Wikidata
Pole positionAlain Prost Editar o valor en Wikidata
Volta máis rápidaAlain Prost Editar o valor en Wikidata

A carreira foi gañada polo piloto francés Alain Prost pilotando un McLaren MP4/2 B. Foi a cuarta vitoria de Prost na tempada. Prost gañou por 30 segundos sobre o piloto brasileiro Ayrton Senna que pilotaba un Lotus 97T. O piloto italiano Michele Alboreto que pilotaba un Ferrari 156/85 terminou en terceiro lugar, empatando Alboreto e Prost no campionato.

No que ía ser a última carreira do venerable motor Cosworth DFV V8 ata 1987 o Tyrrell de Martin Brundle fracasou para cualificar dando a carreira a distinción de ser o primeiro Gran Premio de Fórmula 1 no que todos os coches eran turbo, foi o primeiro dunha serie de 22 carreiras nas que todos os coches serían impulsados por motores turbo.

Resumo da carreira

editar

Ausente da grella o piloto Manfred Winkelhock de RAM que morrera nunha carreira de coches deportivos no Canadá xusto unha semana antes. O seu lugar no equipo foi ocupado por Kenny Acheson na súa primeira carreira de Fórmula Un desde o Gran Premio de Suráfrica de 1983.

Antes da práctica sábado pola mañá o defensor e triplo campión do mundo (e gañador do Gran Premio de Austria de 1984) Niki Lauda, flanqueado por un moi enfadado xefe do equipo McLaren Ron Dennis, anunciou aos medios de comunicación que se retiraría para sempre da Fórmula Un logo de que terminara a tempada en Australia para concentrarse no funcionamento da súa liña aérea Lauda Air. Dennis estaba enfadado porque pagara a Lauda unha cantidade considerable de diñeiro para que regresara á F1 en 1982 e intentara sen éxito que Lauda continuara competindo na tempada 1986.

Un Lauda agora relaxado deu a súa afección algo que celebrar cando cualificouse terceiro. O compañeiro de equipo de Lauda Alain Prost logrou a pole, cunha media de 250´219 km/h, seguido de Nigel Mansell ( Williams - Honda), Lauda, Keke Rosberg (Williams) e Nelson Piquet ( Brabham - BMW). Logo dunha fase de cualificación con problemas, Senna soamente cualificouse 14º na grella no seu Lotus - Renault.

A carreira reiniciouse logo dunha volta (Niki Lauda fixera unha gran saída desde a terceira posición da grella para liderar diante de Prost cando se detivo a carreira). Mansell saíra moi lentamente no seu Williams, pero detrás del Teo Fabi no Toleman - Hart apenas movérase. Elio de Angelis (Lotus) botouse á esquerda para evitar a Fabi que foi golpeado polo Ferrari de Alboreto. Fabi sufriu danos do mesmo xeito que o Arrows - BMW do outro piloto austríaco na carreira Gerhard Berger. Por sorte para os pilotos cos coches danados (especialmente o líder do campionato Alboreto) a primeira volta foi declarada nula e a carreira foi reiniciada, aqueles cos coches danados permitíuselles comezar nos coches de reposto do equipo. Prost tamén resultou afortunado xa que puido cambiar de coche logo de que o seu McLaren desenvolvera un fallo de encendido. Piercarlo Ghinzani non puido comezar a carreira no seu Toleman logo de que o seu compañeiro de equipo Fabi fixérase cargo do TG185 de reposto para a carreira como sexto clasificado, mentres Ghinzani comezaba 19º. Isto deixou a Ghinzani sen coche.

Na volta 13 Andrea de Cesaris sobreviviu un dos maiores accidentes que víronse na Fórmula Un cando o seu Ligier - Renault derrapou na curva á man esquerda Panorama e pisou na herba a alta velocidade. A herba, mollada pola choiva durante a noite causou que o Ligier derrapase inicialmente dando bandazos antes de que a parte posterior dereita batera nun pequeno desnivel que lanzou o coche nunha serie de voltas de campá coa cabeza de de Cesaris rebotando libremente na cabina. Dalgún xeito, cando o Ligier detívose (por sorte na posición correcta), de Cesaris desabrochou o cinto de seguridade e afastouse con nada máis nada que o casco e o traxe de condución salpicado de barro. O accidente foi o final de de Cesaris en Ligier, co dono do equipo Guy Ligier acusando ao italiano logo de ver unha repetición do accidente afirmando que "eu xa non podo darme o luxo de manter o emprego deste home", referíndose aos constantes gastos de reparacións polos accidentes de de Cesaris desde que se unira ao equipo en 1984[1] Cando regresou aos boxes, de Cesaris dixo ao equipo que a razón do seu abandono foi que o coche parara e non arrincaba. Informouse nese momento que o equipo Ligier non vira a repetición do accidente.

Coa súa 20ª vitoria na carreira, Prost liderou o Campionato do Mundo de Pilotos empatado a puntos con Alboreto, cada un con 50 puntos. Tras unha serie de retiradas desde a súa vitoria na segunda carreira da tempada en Portugal, Senna fixo unha gran carreira quedando segundo logo de saír dun humilde (para el) décimo cuarto posto na grella, Alboreto terminou terceiro no Ferrari de reposto conservando o liderado no campionato do mundo (agora compartido con Prost). Stefan Johansson (Ferrari), Elio de Angelis e Marc Surer (Brabham), completaron os puntos.

Clasificación

editar

Cualificación

editar
Pos Piloto Construtor Q1 Q2 Diferenza
1 2 Francia  Alain Prost McLaren-TAG 1:25.490
2 5   Nigel Mansell Williams-Honda 1:26.453 1:26.052 +0.562
3 1 Austria  Niki Lauda McLaren-TAG 1:26.250 1:26.727 +1.237
4 6 Finlandia  Keke Rosberg Williams-Honda 1:26.333 1:26.762 +0.843
5 7   Nelson Piquet Brabham-BMW 1:26.568 1:26.404 +0.914
6 19 Italia  Teo Fabi Toleman-Hart 1:26.664 11:12.639 +1.174
7 11 Italia  Elio de Angelis Lotus-Renault 1:26.799 +1.309
8 15 Francia  Patrick Tambay Renault 1:27.722 1:27.502 +2.012
9 27 Italia  Michele Alboreto Ferrari 1:29.774 1:27.516 +2.026
10 22 Italia  Riccardo Patrese Alfa Romeo 1:29.485 1:27.851 +2.361
11 8 Suíza  Marc Surer Brabham-BMW 1:27.954 1:50.796 +2.464
12 28   Stefan Johansson Ferrari 1:28.134 1:27.961 +2.471
13 16   Derek Warwick Renault 1:30.602 1:28.006 +2.516
14 12   Ayrton Senna Lotus-Renault 1:28.123 3:04.856 +2.633
15 26 Francia  Jacques Laffite Ligier-Renault 1:29.181 1:28.249 +2.759
16 18 Bélxica  Thierry Boutsen Arrows-BMW 1:28.617 1:28.262 +2.772
17 17 Austria  Gerhard Berger Arrows-BMW 1:28.566 1:28.762 +3.076
18 25 Italia  Andrea de Cesaris Ligier-Renault 1:28.666 +3.176
19 20 Italia  Piercarlo Ghinzani Toleman-Hart 1:28.894 +3.404
20 23   Eddie Cheever Alfa Romeo 1:29.031 1:29.608 +3.541
21 10 Francia  Philippe Alliot RAM-Hart 1:32.766 1:29.827 +4.337
22 3 Alemaña  Stefan Bellof Tyrrell-Renault 1:31.022 1:30.514 +5.024
23 9   Kenny Acheson RAM-Hart 1:35.072 +9.582
24 24 Países Baixos  Huub Rothengatter Osella-Alfa Romeo 1:35.329 1:58.090 +9.839
25 30   Jonathan Palmer Zakspeed 1:36.060 1:35.787 +10.297
26 29 Italia  Pierluigi Martini Minardi-Motori Moderni 10:36.417 1:36.765 +11.275
DNQ 4   Martin Brundle Tyrrell-Ford 1:39.247 1:37.317 +11.827

Carreira

editar
Pos Piloto Construtor Voltas Tempo/Retirada Grella Puntos
1 2 Francia  Alain Prost McLaren-TAG 52 1:20:12.583 1 9
2 12   Ayrton Senna Lotus-Renault 52 + 30.002 14 6
3 27 Italia  Michele Alboreto Ferrari 52 + 34.356 9 4
4 28   Stefan Johansson Ferrari 52 + 39.073 12 3
5 11 Italia  Elio de Angelis Lotus-Renault 52 + 1:22.092 7 2
6 8 Suíza  Marc Surer Brabham-BMW 51 +1 volta 11 1
7 3 Alemaña  Stefan Bellof Tyrrell-Renault 49 Sen combustible 22
8 18 Bélxica  Thierry Boutsen Arrows-BMW 49 +3 voltas 16
9 24 Países Baixos  Huub Rothengatter Osella-Alfa Romeo 48 +4 voltas 24
10 15 Francia  Patrick Tambay Renault 46 Motor 8
Ret 26 Francia  Jacques Laffite Ligier-Renault 43 Accidente 15
Ret 29 Italia  Pierluigi Martini Minardi-Motori Moderni 40 Suspensión 26
Ret 1 Austria  Niki Lauda McLaren-TAG 39 Motor 3
Ret 17 Austria  Gerhard Berger Arrows-BMW 33 Turbo 17
Ret 19 Italia  Teo Fabi Toleman-Hart 31 Eléctrico 6
Ret 16   Derek Warwick Renault 29 Motor 13
Ret 10   Kenny Acheson RAM-Hart 28 Motor 23
Ret 7   Nelson Piquet Brabham-BMW 26 Escape 5
Ret 5   Nigel Mansell Williams-Honda 25 Motor 2 ;
Ret 22 Italia  Riccardo Patrese Alfa Romeo 25 Motor 10
Ret 30   Jonathan Palmer Zakspeed 17 Motor 25
Ret 9 Francia  Philippe Alliot RAM-Hart 16 Turbo 21
Ret 25 Italia  Andrea de Cesaris Ligier-Renault 13 Accidente 18
Ret 23   Eddie Cheever Alfa Romeo 6 Turbo 20
Ret 6 Finlandia  Keke Rosberg Williams-Honda 4 Presión aceite 4
NTS 20 Italia  Piercarlo Ghinzani Toleman-Hart 0 Non arrincou 19
NSc 4   Martin Brundle Tyrrell-Ford

Líderes por volta

editar

Posicións logo da carreira

editar
  • Nota:Só están incluídos os cinco primeiros postos en ambos os grupos de clasificación.


Carreira anterior:
Gran Premio de Alemaña de 1985
Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA
Temporada 1985
Carreira seguinte:
Gran Premio dos Países Baixos de 1985
Carreira anterior:
Gran Premio de Austria de 1984
Gran Premio de Austria Carreira seguinte:
Gran Premio de Austria de 1986

A menos que se indique o contrario, todos os resultados da carreira tomáronse de "The Official Formula 1 website". Consultado o 2007-06-17. 

Ligazóns externas

editar