Bronquite

Unha bronquite aguda aparece como consecuencia dunha infección respiratoria, como un arrefriado ou unha farinxite, cando os mesmos virus estenden a infección cara aos condutos aéreos dos pulmóns (bronquios e bronquíolos). Esta inflamación resólvese nuns poucos días.

Na bronquite crónica a inflamación bronquial é persistente, o que provoca unha deterioración progresiva da función pulmonar. É consecuencia de infeccións repetidas dos bronquios e bronquíolos ou de, por exemplo, o fume do tabaco. Vaise alterando a cuberta mucosa dos tubos, que se estreitan e obstrúen por un aumento de secreción de moco e unha contracción excesiva dos músculos da parede bronquial.

O primeiro síntoma é unha tose lixeira matutina da que habitualmente se culpa ao tabaco. Considérase que evolucionou cara a unha bronquite crónica cando o doente expectora a maioría dos días durante tres meses consecutivos en máis de dous anos sucesivos. Débense excluír outras causas, como a tuberculose pulmonar ou a existencia de bronquiectasias.

Na bronquite crónica simple o esputo é de aspecto mucoso (escumoso e abrancazado) e na bronquite crónica sobreinfectada o esputo é purulento (espeso e amarelo-verdoso).

A bronquite crónica pódese confundir co enfisema primario (tose e expectoración escasas, mais dispnea forte), coa asma crónica (respiración sibilante) ou con bronquiectasias.