[go: up one dir, main page]
Saltar ao contido

Uri Geller

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Modelo:BiografíaUri Geller

Editar o valor en Wikidata
Nome orixinal(he) אורי גלר Editar o valor en Wikidata
Biografía
Nacemento20 de decembro de 1946 Editar o valor en Wikidata (77 anos)
Ein-Gedi Hospital, Israel (en) Traducir Editar o valor en Wikidata
EducaciónTerra Santa College (en) Traducir Editar o valor en Wikidata
Actividade
Ocupaciónsensitivo (pt) Traducir, actor, pintor, presentador de televisión, ilusionista, mago, actor de cinema, blogueiro, modelo Editar o valor en Wikidata
Período de actividade1968 Editar o valor en Wikidata -
Descrito pola fonteObálky knih, Editar o valor en Wikidata
Páxina weburigeller.com Editar o valor en Wikidata
IMDB: nm0312414 Facebook: theurigeller Twitter: theurigeller Instagram: theurigeller BNE: XX945807 Musicbrainz: 95e68f34-df5e-4c26-80f0-2c088513e8d7 Discogs: 380286 WikiTree: Geller-269 Editar o valor en Wikidata
Uri Geller

Uri Geller (en hebreo: אורי גלר‎), nado en Tel Aviv o 20 de decembro de 1946, é un personaxe televisivo israelí coñecido por declarar ter poderes psíquicos. Comezou a súa carreira como mago en clubs nocturnos israelís, chegando a acadar certa sona polas súas actuacións nas que afirmaba ter habilidades paranormais como a telecinesia, a telepatía e a procura de auga subterránea. Un dos seus trucos máis coñecidos é o de dobrar culleres.‎[1]

Primeiros anos

[editar | editar a fonte]

Uri Geller naceu o 20 de decembro de 1946 en Tel Aviv, que estaba entón baixo o Mandato británico de Palestina. A súa nai e o seu pai eran de orixe xudía-austríaca e xudía-húngara, respectivamente. Geller é fillo de Itzhaak Geller (Gellér Izsák), un sarxento maior retirado do exército, e Margaret "Manzy" Freud (Freud Manci). Geller afirma ser un parente afastado de Sigmund Freud por vía materna.[2]

Á idade de 11 anos, a familia de Geller mudouse a Nicosia, Chipre, onde asistiu á escola secundaria Terra Santa College, e aprendeu inglés. Á idade de 18 anos, uniuse á brigada de paracaidistas do exército israelí, coa que serviu na Guerra dos Seis Días de 1967 e foi ferido en acción.[3][4]

Durante 1968 e 1969 traballou como modelo fotográfico; durante ese tempo, comezou a actuar para pequenas audiencias como animador dun club nocturno, chegando a ser coñecido en Israel. Geller comezou a actuar en teatros, salas públicas, auditorios, bases militares e universidades en Israel. Na década de 1970, Geller fíxose coñecido nos Estados Unidos e Europa. Tamén recibiu atención da comunidade científica, cuxos membros estaban interesados en examinar as súas supostas habilidades psíquicas. Na cima da súa carreira na década de 1970, traballou a tempo completo, actuando para audiencias televisivas en todo o mundo.

Carreira

[editar | editar a fonte]

Geller fíxose coñecido por demostrar en televisión o que el dicía era telecinesia, radiestesia e telepatía.[5] As súas actuacións incluían dobrar culleres, describir debuxos agochados e facer que os reloxos se detivesen ou corresen máis rápido. Geller di que realiza estas fazañas a través da forza de vontade e a forza da súa mente.[6] Os magos e os escépticos afirman que Geller foi atrapado facendo trampa e que as súas actuacións poden ser facilmente duplicadas con trucos de maxia de escenario.[7][8][9][10]

En 1975, Geller publicou a súa primeira autobiografía, "My Story", e recoñeceu que, na súa carreira inicial, o seu mánager convenceuno de agregar un truco de maxia para que as súas actuacións durasen máis. Este truco consistía en que Geller parecese adiviñar os números de rexistro de automóbiles dos membros da audiencia, os cales o seu representante lle deu iñantes da función. Un dos críticos máis destacados de Geller foi o escéptico James Randi, quen acusou a Geller en repetidas ocasións de tratar de facer pasar trucos de maxia como probas de poderes paranormais. Randi escribiu o libro The Truth About Uri Geller (A verdade sobre Uri Geller) desafiando as afirmacións de Geller, e a miúdo duplicaba as actuacións de Geller utilizando técnicas de maxia escénica.

A mediados da década de 1980, Geller foi descrito como "varias veces millonario", e afirmouse que realizaba servizos de radiestesia para grupos mineiros a unha tarifa estándar de £1 millón. En xuño de 1986, a revista Australian Skeptic informou que Geller recibira A$ 350.000 e outorgóuselle unha opción de 1.250.000 accións de Zanec a 20c cada unha até o 5 de xuño de 1987.[11]

Geller protagonizou a película de terror Sanitarium (2001), dirixida por Johannes Roberts e James Eaves. En maio de 2002, apareceu como concursante na primeira serie do reality show de televisión I'm a Celebrity... Get Me Out of Here!, onde foi o primeiro en ser eliminado e terminou en último lugar. En 2005, Geller protagonizou Uri's Haunted Cities: Venice, unha produción de XI Pictures/Lion TV para Sky One, que conduciu a un lanzamento de "detrás de escena" a principios de 2008 chamado Cursed; ambas as producións foron dirixidas por Jason Figgis. A principios de 2007, Geller organizou un reality show en Israel chamado The Successor, onde os concursantes supostamente amosaban poderes sobrenaturais; Os magos israelís criticaron o programa dicindo que se trataba simplemente de trucos de maxia. En xullo de 2007, NBC asinou a Geller e Criss Angel para Phenomenon, para buscar o próximo gran mentalista. O concursante Mike Super gañou o posto. En xaneiro de 2008, Geller comezou a presentar o programa de televisión The Next Uri Geller, transmitido por Pro7 en Alemaña.

En febreiro de 2008, Geller comezou un programa na televisión holandesa chamado De Nieuwe Uri Geller, cun formato similar ao do seu homólogo alemán. O obxectivo do programa era atopar o mellor mentalista nos Países Baixos. En marzo de 2008, comezou o mesmo espectáculo en Hungría (A kiválasztott en húngaro). Durante o espectáculo, Geller fala en húngaro e inglés. Geller tamén realiza as súas rutinas estándar de facer que os reloxos detidos se movan outra vez, as culleres salten dos televisores e as mesas se movan. Geller coproduciu o programa de televisión Book of Knowledge (Libro do coñecemento), lanzado en abril de 2008. En outubro de 2009, un programa similar, chamado O sucesor de Uri Geller, emitiuse na televisión grega.

Litixios e demandas

[editar | editar a fonte]

Uri Geller ten litigado ou ameazado con accións legais a algúns dos seus críticos cun éxito variado pero en xeral negativo. Os mesmos inclúen acusacións de difamación contra James Randi e o ilusionista Gérard Majax.[12]

En 1971, un estudante de enxeñaría mecánica chamado Uri Goldstein asistiu a un dos shows de Geller, e posteriormente demandou aos promotores do show por incumprimento de contrato. Queixouse de que Geller prometera unha demostración de varios poderes psíquicos, pero só realizara trucos de mans e maxia escénica. O caso presentouse perante o tribunal civil de Beerseba.[13] Geller non estivo presente xa que a citación fora enviada á oficina do promotor Miki Peled, quen a ignorou por ser trivial. Goldstein recibiu 27.5 liras (ao redor de $ 5) por incumprimento de contrato. Máis tarde, Goldstein admitiu que foi ao programa especificamente coa intención de demandalos para recuperar o seu diñeiro, e que xa atopara un avogado que o representase iñantes de asistir á presentación.[14]

Nunha entrevista de 1989 cun xornal xaponés, James Randi foi citado dicindo que Geller levara a un científico a "dispararse na cabeza" despois de descubrir que Geller o enganara. Randi logo afirmou que era unha metáfora perdida na tradución.[15] A historia tamén se repetiu nun xornal canadense, que citou a Randi dicindo esencialmente o mesmo: "Un científico, un metalúrxico, escribiu un artigo apoiando as afirmacións de Geller de que podía dobrar metal. O científico deuse un tiro despois de que lle amosase como se fixo o truco de dobrar unha chave".[16] En 1990, Geller demandou a Randi nun tribunal xaponés polas declaracións publicadas no xornal xaponés. Randi afirmou que non podía permitirse o luxo de pagar a súa defensa legal, por tanto, perdeu o caso por defecto. O tribunal declarou que a declaración de Randi era un "insulto" en lugar de difamación, e emitiu un veredicto simbólico na súa contra, facendo que se lle pagase a Geller só "un terzo do un por cento do que esixira".[17] Dado que o delito de "insulto" só se recoñece na lei chinesa e xaponesa, Randi non estaba obrigado a pagar.[17][18][19] Máis tarde, en 1995, Geller acordou non esixir o pagamento da multa xaponesa.[12] Randi sostivo que nunca lle pagou nada a Geller.

En 1992, Geller presentou unha demanda de $15 millóns de dólares contra Randi e CSICOP por declaracións feitas nunha entrevista do International Herald Tribune o 9 de abril de 1991,[12][15] pero non tivo éxito porque o estatuto de limitacións expirara. En 1994, Geller solicitou que se desestimase sen prexuízo, e ordenóuselle pagar $50.000 dólares polos honorarios do avogado do editor. Despois de non pagar a tempo, Geller foi sancionado con $20.000 dólares adicionais. Por mor da sanción, a demanda foi desestimada con prexuízo, o que, segundo os avogados de Randi, significa que Geller non podía presentar a mesma demanda en ningunha outra xurisdición.[20][21] En 1995, Geller e Randi anunciaron que isto resolveu "as últimas demandas restantes" entre el e o CSICOP.[18] Como parte do acordo, Geller accedeu a non buscar o pago da decisión xaponesa de 1990, a cambio de que Prometheus Books insira unha errata en todas as edicións futuras de Physics and Psychics, corrixindo as declaracións erróneas feitas sobre el.

En 1991, Geller demandou á corporación Timex e á firma de publicidade Fallon McElligott por millóns de dólares en Geller v. Fallon McElligott[22] respecto diso dun anuncio que amosa a unha persoa dobrando garfos e outros artigos, pero non pode deter un reloxo Timex. Geller recibiu unha sanción de $149.000 dólares por presentar unha demanda frívola.[17]

En 1998, a Comisión de Normas de Radiodifusión (BSC) do Reino Unido rexeitou unha queixa presentada por Geller, dicindo que "non era inxusto que os magos amosasen como duplican esas 'fazañas psíquicas'" no episodio de Equinox do Reino Unido "Secrets of the Super Psychics".[23][24][25]

Geller tamén considerou unha demanda contra Ikea por unha liña de móbeis con patas dobradas que se chamaba liña "Uri".[26]

Dereitos de autor

[editar | editar a fonte]

En novembro de 2000, Geller demandou á compañía de videoxogos xaponesa Nintendo por £60 millóns de libras pola especie Pokémon "Yungerer", traducida ao inglés como "Kadabra", que segundo el era unha apropiación non autorizada da súa identidade.[27][28] O Pokémon en cuestión ten habilidades psíquicas e leva unha culler na man. Geller tamén afirmou que a estrela na fronte de Kadabra e os patróns de raios no seu abdome son simbolismos populares entre as Waffen SS da Alemaña nazi. O katakana para o nome do personaxe, ユ ン ゲ ラ, é visualmente similar á transcrición do propio nome de Geller ao xaponés (ユ リ ゲ ラ). Cítaselle dicindo: "Nintendo converteume nun personaxe Pokémon malvado e oculto. Nintendo roubou a miña identidade usando o meu nome e a miña imaxe". O director do anime Pokémon e o artista do guión gráfico Masamitsu Hidaka confirmaron nunha entrevista que Kadabra non se usaría nunha Pokémon Trading Card ata que se chegase a un acordo sobre o caso. Até 2020, o acordo non se alcanzou e a última tarxeta de Kadabra lanzada estaba no conxunto Skyridge e-Reader (2002/2003).[29]

En 2007, Geller emitiu un aviso de DMCA a YouTube para eliminar un vídeo subido por Brian Sapient do "Escuadrón de resposta racional" que foi extraído dun episodio do programa de televisión Nova titulado Secrets of the Psychics (Segredos dos psíquicos). O vídeo inclúe imaxes de Geller sendo incapaz de lograr os seus trucos. En resposta, Sapient contactouse coa Electronic Frontier Foundation, emitiu unha contra notificación DMCA e demandou a Geller por mal uso da DMCA. A compañía de Geller, Explorologist, presentou unha contra demanda. Ambos os casos resolvéronse fóra dos tribunais; pagouse un acordo monetario (pero non está claro quen pagou a quen) e os oito segundos de material de arquivo propiedade de Explorologist foron liberados baixo unha licenza Creative Commons non comercial.[30]

Notas

[editar | editar a fonte]
  1. ↑ "Uri Geller". Paranormalist. 
  2. ↑ Margolis, Jonathan (1998) Uri Geller Magician or Mystic, Orion Publishing Group, p. 13. ISBN 0-7528-1006-5.
  3. ↑ Friedman, Matti (28 de decembro de 2006). "Bend it like Geller". Melbourne. Associated Press. He served in the Israeli paratroops, was wounded in 1967's Six-Day War...  (also in MSNBC and possibly other sites)
  4. ↑ Geller, Uri; Playfair, Guy Lyon. "Uri Geller, The Geller Effect": 6, 27, 79, 133. (p. 6) He served as a paratrooper during his military service in the Israeli Army and fought in the Six Day war of 1967, during which he was wounded in action. (p. 27) I am not particularly found of guns as weapons, having been wounded by one (...) (p. 79) In 1979 I finally married Hanna, whom I had known for more than ten years since we first met while I was convalescing from the wounds I received during the Six Day War of 1967. (p. 133) He showed me the large scar where he had been operated on after being wounded in the Six Day War. It was close to his left elbow joint, and the stitch marks were easily visible. 'I'm not strong in this arm at all,' he added. 'I can't even lift a heavy suitcase with it' 
  5. ↑ Geller, Uri (8 de novembro de 2000). "Geller: I can bend metal". The Guardian (Londres). 
  6. ↑ "Cyberspace Psychic". 25 de xullo de 2000. Arquivado dende o orixinal o 8 de novembro de 2007. 
  7. ↑ "The skeptic's Dictionary: Uri Geller". Skepdic.com. 
  8. ↑ Jones, Simon. (2002). "Geller, Uri". In Michael Shermer. The Skeptic Encyclopedia of Pseudoscience. ABC-CLIO. pp. 113–15. ISBN 1-57607-654-7
  9. ↑ Nickell, Joe. (2005). Camera Clues: A Handbook for Photographic Investigation. University Press of Kentucky. pp. 198–200. ISBN 0-8131-1894-8 "Skeptics point out that Geller is a former magician, that magicians can duplicate his effects by clever tricks, and that he refuses to perform when magicians are observing-apparently afraid they might discover his trickery. In fact Geller has actually been caught cheating. In one instance, although he pretended to cover his eyes while a secretary made a simple drawing, Geller actually peeked, thus enabling him to appear to read her mind and produce the drawing. Again, instead of bending a key "by concentration" as he pretended, Geller bent the key against a table when he thought no one was looking."
  10. ↑ Hurley, Patrick J. (2010). A Concise Introduction to Logic. 11th Edition. Wadsworth Publishing. p. 626. ISBN 978-0840034168 "In fact Geller was just a clever trickster who duped his audiences. Geller's trickery was exposed in large measure by the magician James Randi. After watching videotapes of Geller's performances, Randi discovered how Geller performed his tricks, and in no time he was able to perform every one of them himself. Sometimes Geller would prepare a spoon or key beforehand by bending it back and forth several times to the point where it was nearly ready to break. Later, by merely stroking it gently, he could cause it to double over. On other occasions Geller, or his accomplices, would use sleight-of-hand maneuvers to substitute bent objects in the place of straight ones."
  11. ↑ The Skeptic, 2.6.86, 6. Cited in Bob Couttie, Forbidden Knowledge: The Paranormal Paradox (Cambridge: Lutterworth Press, 1988).
  12. ↑ 12,0 12,1 12,2 Truzzi, Marcello (maio de 1996). "Psi Researcher". Psi Researcher, the Parapsychological Association newsletter. Arquivado dende o orixinal o 2 de xuño de 2008.  mirror[Ligazón morta]
  13. ↑ Randi, James (1982) The Truth About Uri Geller. Prometheus Books, pp. viii, 198, 215, ISBN 0-87975-199-1. Randi quotes "Legerdemain ruled breach of contract", Jerusalem Post, 5 de xaneiro de 1971. Quoted in An Apology from James Randi. Urigeller.com.
  14. ↑ Margolis, Jonathan. (1998). Uri Geller Magician or Mystic. Orion Publishing Group. p. 113. ISBN 0-7528-1006-5
  15. ↑ 15,0 15,1 Cuckoos and Cocoa Puffs by Carol Krol Arquivado 14 de setembro de 2005 en Wayback Machine. Skeptical Eye – Vol. 8, No. 3, 1995, a newsletter published by the National Capital Area Skeptics (NCAS)
  16. ↑ Orwen, Patricia (23 de agosto de 1986) The Amazing Randi, Toronto Star. p. M.1
  17. ↑ 17,0 17,1 17,2 "Randi's Geller Hotline for 1994: Recent Legal Developments". Randi.org. 11 de decembro de 1994. Arquivado dende o orixinal o 24 de xuño de 2007. Consultado o 7 de marzo de 2010. 
  18. ↑ 18,0 18,1 "PSI Researcher". Uri-geller.com. Arquivado dende o orixinal o 8 de decembro de 2012. 
  19. ↑ Randi, James (9 de febreiro de 2007). "More Geller Woo-Woo". SWIFT Newsletter. James Randi Educational Foundation. Arquivado dende o orixinal o 10 de xullo de 2009. 
  20. ↑ Geller, Uri (agosto de 1994). "Uri Geller Libel Suit Dismissed". Committee for Skeptical Inquiry. Arquivado dende o orixinal o 11 de febreiro de 2008. Self proclaimed "psychic" Uri Geller had to dismiss a multi-million dollar libel suit and has to pay over $20,000 in sanctions in an action he brought against skeptical book publisher Prometheus Books of Amherst, New York. 
  21. ↑ Geller v. Randi, US Circuit Court of Appeals for the District of Columbia, 1994.
  22. ↑ No. 90-Civ-2839 (22 de xullo de 1991).
  23. ↑ Este filme, realizado por Open Media, foi coñecido na súa primeira emisión como Secrets of the Psychics pero non debe ser confundido co anterior filme do mesmo nome Nova.
  24. ↑ Blackmore, Susan (novembro - decembro de 1998). "UK broadcast commission rejects Geller's 'Secrets of the Psychics' complaint". Skeptical Inquirer. Arquivado dende o orixinal o 26 de maio de 2006. 
  25. ↑ "Broadcasting Standards Commission". Openmedia.co.uk. 17 de xuño de 1998. Arquivado dende o orixinal o 17 de novembro de 2014. 
  26. ↑ Margolis, Jonathan (29 de decembro de 1999). "Nintendo faces £60m writ from Uri Geller". Londres. 
  27. ↑ "Uri Geller sues Pokemon". Arquivado dende o orixinal o 24 de febreiro de 2007. 
  28. ↑ "Geller sues Nintendo over Pokémon". 2 de novembro de 2000. 
  29. ↑ Sahagian, Jon (4 de xullo de 2008). "Second Interview with Masamitsu Hidaka – Many Interesting Points!". PokéBeach. 
  30. ↑ Sapient v. Geller, Electronic Frontier Foundation.

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]
Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Uri_Geller&oldid=6684237»