Tarazona
 | Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. (Desde xuño de 2016.) |
| ||||
| Localización | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
| Estado | España | |||
| Comunidade autónoma | Aragón | |||
| Provincia | Provincia de Zaragoza  | |||
| Capital | Tarazona | |||
| Contén a división administrativa | ||||
| Poboación | ||||
| Poboación | 10.720 (2023) (43,93 hab./km²) | |||
| Xeografía | ||||
| Parte de | ||||
| Diocese | Diocese de Tarazona | |||
| Superficie | 244 km² | |||
| Altitude | 480 m | |||
| Comparte fronteira con | ||||
| Datos históricos | ||||
| Precedido por | ||||
Evento clave
| ||||
| Organización política | ||||
| • Alcalde | Luis María Beamonte (en)  | |||
| Identificador descritivo | ||||
| Código postal | 50500 | |||
| Fuso horario | ||||
| Código INE | 50251 | |||
| Ben de interese cultural | ||||
| Identificador | RI-53-0000064 | |||
| Sitio web | tarazona.es | |||
 | ||||
Tarazona é un concello español da comunidade autónoma de Aragón, situado na provincia de Zaragoza e cabeza da comarca de Tarazona e o Moncayo. Tamén é sede dun bispado. A súa poboación, en 2005, era de 10.875 habitantes
Áchase no val medio do río Queiles, a unha distancia de 86 km da capital autonómica, Zaragoza, a 20 km do monte Moncayo e o seu parque natural e a 15 km do mosteiro de Veruela. Pese a non estar situada nun dos principais eixes de comunicación, a industria exerce un papel moi importante na súa economía.
Historia
[editar | editar a fonte]Durante a época romana Tarazona foi unha próspera cidade, cuxos habitantes adquiriron o dereito romano (é dicir, gozaban de pleno dereita a cidadanía romana), de nome Turiaso. No Baixo Imperio, a cidade, que adquirira rango episcopal, viuse atacada durante a rebelión dos bagaudas, que a saquearon e asasinaron o seu bispo. Coa caída do imperio sufriu, igual que o resto de zonas urbanas, a decadencia, que sería compensada logo da invasión islámica.
Tarazona foi reconquistada en 1119 por Afonso I de Aragón, recuperando a sé episcopal. Despois da morte de Afonso I, Tarazona ficou como unha cidade fronteiriza entre Castela, Navarra e Aragón, logrando especial importancia estratéxica.
Durante toda a Idade Media conviviron na cidade cristiáns, xudeus e musulmáns. A presenza musulmá ficou reflectida na arquitectura de edificios de estilo mudéxar, como a catedral. Coa expulsión dos mouriscos, a cidade sufriu unha profunda crise.
No século XIV, foi ocupada polas tropas castelás durante nove anos, ao longo dos cales a catedral sufriu diversos danos.
Xa no século XX, converteuse nun importante centro industrial, especialmente na produción de fósforos e téxtil, que a partir dos anos 80 foron substituídas por outras industrias. Actualmente ten unha importante actividade turística, para o que conta con bos hoteis e restaurantes e unha excelente cociña rexional.
Lugares de interese
[editar | editar a fonte]Tarazona é unha esvelta cidade monumental. Destaca a maxestosa catedral de Nosa Señora da Horta de estilo gótico-mudéxar, que leva a restaurarse desde ha máis de 20 anos.
De grande interese é tamén a fachada da Casa do Concello, do século XVI, xunto coa portada renacentista coas figuras de Hércules (suposto mítico fundador da cidade), Pierres, Caco (seres mitolóxicos supostos habitantes do próximo Moncayo) e da procesión de coroamento do emperador Carlos V en Boloña. A praza, antigo lugar onde se celebraba o mercado urbano, é lembrada por Gustavo Adolfo Bécquer nas súas Rimas y Leyendas.
Outros lugares
[editar | editar a fonte]O conxunto monumental da Xudaría, corresponde ao antigo barrio dos hebreos da cidade.
Ademais, entre outras edificacións:
- Convento de Nª. Sª. da Mercé, dos séculos XVI e XVIII.
- Convento das Carmelitas de Santa Ana, do s. XVII.
- Convento das Franciscanas de Nª. Sª. de la Concepción, dos séculos XIV e XVI.
- Convento de Carmelitas de San Xoaquín, do século XVII.
- Convento de San Gaudioso, do século XVIII.
- Igrexa da Magdalena, dos séculos XII e XVI, con alto campanario mudéxar.
- Igrexa de San Atilano, do século XVIII.
- Igrexa de San Miguel, dos séculos XIV e XVI.
- Igrexa de San Vicente Mártir, do século XVII.
- Igrexa de San Francisco, do século XVI.
- Igrexa do Carmo, do século XVIII.
- Ermida da Virxe do Río, do século XVII.
- Pazo Episcopal, dos século XIV - XV; o pazo acolle a Exposición Permanente de Arqueoloxía.
- Casa de Linares, dos séculos XVI e XVII.
- Teatro Vello, edificio dos séculos XVI-XVII.
- Praza de Touros Vella, de 1792, de forma octogonal, convertida en vivendas civís.
- Teatro das Artes, teatro de tipo italiano de 1921.
- Mesquita de Tortiles, antiga mesquita islámica.
- Pazo e Xardín de Eguaras, do século XVI.
