[go: up one dir, main page]

Saltar ao contido

Moncayo

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Modelo:Xeografía físicaMoncayo
Vista no inverno
Imaxe
Tipomontaña
Lugar de importancia comunitaria
espazo natural protexido
parque natural Editar o valor en Wikidata
Localización
ContinenteEuropa Editar o valor en Wikidata
División administrativaAragón, España Editar o valor en Wikidata
Mapa
 41°47′17″N 1°50′18″O / 41.7881, -1.8383
CordilleiraMoncayo mountain range (en) Traducir Editar o valor en Wikidata
Características
Altitude2.314 m Editar o valor en Wikidata
Prominencia topográfica1.298 m Editar o valor en Wikidata
Superficie11.157,92437 ha Editar o valor en Wikidata
Categoría V da UICN: paisaxe protexida/paisaxe mariña
World Database on Protected Areas
IdentificadorEditar o valor en Wikidata 348928 Editar o valor en Wikidata
Área protexida da rede Natura 2000
IdentificadorEditar o valor en Wikidata ES2430028 Editar o valor en Wikidata
Historia
Data de creación ou fundación1978 Editar o valor en Wikidata

O Moncayo, ás veces tamén chamado Monte de San Miguel é unha montaña de 2.314,3 m.s.n.m., que forma parte do Sistema Ibérico, situada entre a provincia de Zaragoza (Aragón) e a provincia de Soria (Castela e León), en España. Pola súa altura é a cima máis elevada do Sistema Ibérico e un dos picos emblemáticos da Península Ibérica.

Desde 1978 o contorno onde se ergue está protexido como Parque Natural de la Dehesa del Moncayo cunha superficie de 9.848 ha.

O clima é do máis duro dentro do conxunto do Val do Ebro, aínda que as temperaturas máis baixas se alcanzan nas depresións que cortan os ríos e que poden superar os -15 °C. Ao tempo é a zona máis chuviosa, especialmente na cara setentrional do macizo, onde converxe a nubosidade procedente do noroeste da península, o que fai que as precipitacións medias anuais estean arredor dos 1.000 mm.

Vexetación

[editar | editar a fonte]

O relativamente nivel alto de precipitacións, favorece a aparición de plantas propias doutros dominios florais, como o carballo, que se desenvolve nas ladeiras setentrionais baixas, e a faia, que xorde nas zonas de avesedo.

Vías de ascenso

[editar | editar a fonte]