Tosca (ópera)

Tosca
	Cartel orixinal.
Forma	Ópera
Actos e escenas	3 actos
Idioma orixinal do libreto	Italiano
Libretista	G. Giacosa e L. Illica
Fontes literarias	Victorien Sardou: La Tosca (melodrama)
Estrea	14 de xaneiro de 1900
Teatro da estrea	Teatro Costanzi
Lugar da estrea	Roma
Duración	2 horas
Música
Compositor	Giacomo Puccini
Personaxes
	Floria Tosca (soprano lírico-spinto ou dramática); Mario Cavaradossi (tenor lírico-spinto); Barón Scarpia (barítono dramático); Cesare Angelotti (baixo); O Sancristán (barítono); Spoletta (tenor lixeiro); Sciarrone (baixo); Un carceleiro (baixo); Un pastor (voz branca); Nobles, relixiosos, soldados

Tosca é unha ópera en tres actos con música de Giacomo Puccini e libreto en italiano de Luigi Illica e Giuseppe Giacosa. Foi estreada no Teatro Costanzi Roma o 14 de xaneiro de 1900 cun notable éxito. O texto da obra baséase nun intenso drama, La Tosca, de Victorien Sardou, presentado en París en 1887, onde actuaba a gran actriz Sarah Bernhardt.

Tosca é considerada unha das óperas máis representativas do repertorio verista italiano pola súa intensidade dramática, violencia, e por conter algunhas das arias máis fermosas do repertorio. O argumento combina intriga, violencia e paixón. Xunto con Madama Butterfly e La Bohème, integra o trío de óperas máis coñecidas de Puccini.

Musicalmente, a obra mantense no estilo desenvolvido por Puccini ata o momento: continuidade do discurso musical, roto apenas por unha ou dúas arias. As escenas máis impactantes son o Te Deum do final do primeiro acto, e as arias Vissi d'arte (para Tosca) e E lucevan le stelle (para Mario). Dramaticamente, o segundo acto é dunha intensidade inigualada por outra obra de Puccini.

La acción transcorre en Roma o 14 de xuño de 1800, cando Napoleón vence a Austria na batalla de Marengo.

Personaxes

Personaxe	Tesitura	Intérpretes na estrea, 14 de xaneiro de 1900^[2] (Director: Leopoldo Mugnone)^[3]
Floria Tosca, unha célebre cantante	soprano	Hariclea Darclée
Mario Cavaradossi, un pintor	tenor	Emilio de Marchi
Baron Scarpia, xefe de policía	barítono	Eugenio Giraldoni
Cesare Angelotti, anterior Cónsul da República Romana	baixo	Ruggero Galli
Un sancristán	barítono	Ettore Borelli
Spoletta, un axente de policía	tenor	Enrico Giordano
Sciarrone, un xendarme	baixo	Giuseppe Gironi
Un carceleiro	baixo	Aristide Parassani
Un rapaz pastor	alto	Angelo Righi
Soldados, axentes de policía, monaguillos, nobres cabaleiros e damas, cidadáns, artesáns

Notas

↑ Martín Triana, José María (1992). El libro de la ópera (en español) (2.ª ed.). Alianza Editorial, S.A. p. 387. ISBN 84-206-0284-1.
↑ "Tosca: Performance history". Stanford University. Consultado o 27 de junio de 2010.
↑ Osborne, p. 115

Véxase tamén

Este artigo sobre música é, polo de agora, só un bosquexo. Traballa nel para axudar a contribuír a que a Galipedia mellore e medre.
Existen igualmente outros artigos relacionados con este tema nos que tamén podes contribuír.

[1] Martín Triana, José María (1992). El libro de la ópera (en español) (2.ª ed.). Alianza Editorial, S.A. p. 387. ISBN 84-206-0284-1.

[stanford-2] "Tosca: Performance history". Stanford University. Consultado o 27 de junio de 2010.

[3] Osborne, p. 115

[1]

[2]

[3]