Renminbi

Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. (Desde setembro de 2015.)

Este artigo amosa escritos chineses. Sen o soporte axeitado, o texto pode mostrar símbolos sen sentido, coma caixas, marcas e outros.

O renminbi^[1] (chinés: 人民币 ; 人民幣, rénmínbì = moeda do pobo) é a moeda oficial da República Popular da China (RPCh), e cuxa principal unidade é o iuan^[2] (元, simplificación de 圆, yuan "obxecto redondo", cfr. ien 円, en xaponés, que ten a mesma orixe). É emitido polo Banco Popular da China, que é a autoridade monetaria da RPCh. A abreviatura oficial ISO 4217 é CNY, aínda que é tamén correntemente abreviado como "RMB". O símbolo latinizado é ¥.

O iuan está dividido en 10 jiao e en 100 fen.

O renminbi foi emitido por vez primeira polo Banco Popular da China en decembro de 1948, preto dun ano antes de que o Partido Comunista Chinés vencese na Guerra Civil Chinesa. Unha das urxentes tarefas do novo goberno comunista era acabar coa hiperinflación que afectara China desde os anos finais da época do Kuomintang (KMT). Máis tarde efectuouse unha revalorización que tivo lugar en 1955 a razón de 1 novo iuan = 10.000 vellos iuans.

Durante a época da economía dirixida, o valor do RMB taxouse en valores irreais de cambio a respecto das moedas occidentais, e foron postas regras duras de troca monetaria. Coa apertura económica da China continental en 1978, instituíuse un sistema monetario dobre, no que o renminbi só era usado domesticamente, sendo os estranxeiros forzados a utilizar certificacións de troca estranxeira. Os irreais niveis de ratios de troca nas transaccións conduciron a un forte mercado negro das transaccións monetarias.

A finais da década de 1980 e comezo da de 1990, a RPCh esforzouse en facer máis convertíbel o renminbi. Mercé o uso de centros de troca, a porcentaxes de cambio foron tomando niveis reais e o dobre sistema monetario foi abolido. O temor xerado pola crise financeira asiática de 1998 impediu a plena conversión da divisa chinesa.

Durante dez anos o renminbi estivo totalmente ligado ao dólar estadounidense a unha taxa fixa de 8,28 renminbi por dólar. O 25 de xullo de 2005 o Banco Popular da China revalorizou o renminbi á taxa de 8,11 renminbi por dólar norteamericano, pero o valor do renminbi pode flutuar nunha banda de oscilación do 0,3% do valor de referencia.

A taxa de troca do renminbi é centro dun tenso debate internacional. Moitos economistas e as administracións dos USA e a UE, opinan que a subvaloración da moeda chinesa favorece excesivamente as exportacións chinesas e mete presión sobre o mercado de traballo dos países máis desenvolvidos. Mais empresas occidentais importadoras cren que un renminbi subvalorado favorece as importacións desde a China máis convenientes, axudando a economizar e aumentar a produtividade.

Lembre: 1 iuan ou yuan (1 RMB) = 10 jiao (tamén dito "miao") e 1 jiao = 10 fen.

Hai en circulación moedas de :

• 1 yuan.
• 5 jiao.
• 1 jiao.

e son máis raras:

• 5 fen.
• 2 fen.
• 1 fen.

Hai en circulación billetes de banco de :

• 100 yuans.
• 50 yuans.
• 20 yuans.
• 10 yuans.
• 5 yuans.
• 2 yuans.
• 1 yuans.
• 5 jiao.
• 2 jiao.
• 1 jiao.

Os billetes de banco ostentan tamén numeración arábiga e mencións en varias linguas :

• Chinés simplificado cunha transcrición pinyin sen tiles.
• Uigur (lingua altaica en alifato árabe).
• Mongol (grafía mongol).
• Tibetano (en alfabeto tibetano).
• Zhuang (alfabeto latino).

• Yuan Renminbi - Billetes históricos e actuais da China (CNY / RMB) 1953-2019 (en inglés, francés e alemán)
• Yuan FEC - Certificados de divisas (FEC) da República Popular China 1980-1994 (en inglés, francés e alemán)