Raion de Turukhansk
O raion de Turukhansk (en ruso Туруха́нский райо́н) é un raion (distrito) do krai de Krasnoiarsk, Rusia.
Xeografía
[editar | editar a fonte]
O raion de Turukhansk está situado no oeste do krai, e limita ao norte co raion de Taimirsk Dolgano-Nenetsken, ao leste co raion de Evenkiisk, ao sur co raion de Ieniseisk, e ao oeste do óblast de Tiumén.
A súa superficie é de 211 189 km2.[1]
O seu centro administrativo (capital) é a localidade de Turukhansk.[2]
A través do distrito fúen os seguintes afluentes do río Ienisei: o Podkamennaia Tunguska, o Ielogui, o Nizhniaia Tunguska, o Turukhan, o Kureika e o Sukharikha.
O raion acolle a Reserva Natural de Turukhanski.
Demografía
[editar | editar a fonte]A súa poboación no ano 2010 era de 18 708 habitantes,[3] que descendera en 2018 até os 15 971,[4] polo que nese ano a súa densidade de poboación era de 0,089 hab./km2
A poboación do raion é un 38,5 % urbana, e un 61,5 % rural. A poboación da capital, Turukhansk, acolle ao 24,9 % da poboación total do distrito.[3]
| Evolución da poboación de: Raion de Turukhansk desde 1959 ata 2010
| |||||
| 1959 | 1970 | 1979 | 1989 | 2002 | 2010
|
| 14 105 | 11 105 | 13 766 | 19 257 | 12 439 | 18 708 |
Historia
[editar | editar a fonte]O distrito foi fundado o 7 de xuño de 1928.[1]
Xosé Stalin viviu no exilio no territorio do distrito moderno antes da Revolución de Outubro.
Goberno
[editar | editar a fonte]Desde 2013, o xefe do distrito e presidente do seu Consello é Anatoli I. Goloded.[1]
Particularidade demográfica
[editar | editar a fonte]O raion é o fogar da maioría dos compoñentes do pobo keta, un grupo étnico pequeno e en declive, cuxo idioma, o keto, é a última supervivente do gupo das linguas ieniseianas, que a maioría dos autores inclúen na suposta familia das linguas dené-caucasianas, relacionada coas linguas na-dené dos pobos indíxenas de América.[5]Hoxe en día, a maioría das persoas que aínda falan keto viven en só tres localidades: Kellog, Surgútikha e Madúika, todas elas situadas no distrito de Turukhansk. Segundo o censo de 2002, había 1 494 ketas en Rusia.[5] Pero o número de individuos que teñen como lingua materna este idioma era tan só de 213 en 2010.[6] A día de hoxe non se coñecen falantes monolingües,[7] polo que se considera un idioma en perigo de extinción.
Galería de imaxes
[editar | editar a fonte]-
Bandeira
-
Escudo
-
Reserva Natural de Turukhanski
-
Restos dunha ponte da liña ferroviaria do Círculo Polar
-
Río Dzhaltul, afluente do Sukharikha
-
Rio Kheta en xullo
-
Igrexa de Turukhansk
-
Aeroporto de Turukhansk
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ 1,0 1,1 1,2 Páxina web oficial do krai de Kasnoiarsk. Información sobre o raion de Turukhansk Arquivado 03 de marzo de 2016 en Wayback Machine. (en ruso).
- ↑ Lei #10-4765.
- ↑ 3,0 3,1 Censo ruso de 2010.
- ↑ "26. Численность постоянного населения Российской Федерации по муниципальным образованиям на 1 января 2018 года". Servizo de Estatísticas do Estado Federal.
- ↑ 5,0 5,1 Vajda, Edward J. (2013): Yeniseian Peoples and Languages: A History of Yeniseian Studies with an Annotated Bibliography and a Source Guide. London: Routledge. ISBN 978-1-1368-3740-1.
- ↑ Kryukova, Elena (2013): "The Ket Language: from descriptive linguistic to interdisciplinary research". Tomsk Journal of Linguistics & Anthropology 1: 39.
- ↑ Vajda, Edward J. (2006). Loanwords in the World's Languages: a Comparative Handbook. Berlin: De Gruyter Mouton. pp. 471–500.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte] |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Raion de Turukhansk |
Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Vajda, Edward J. (2013): Yeniseian Peoples and Languages: A History of Yeniseian Studies with an Annotated Bibliography and a Source Guide. Londres: Routledge. ISBN 978-1-1368-3740-1.
Outros artigos
[editar | editar a fonte]Ligazóns externas
[editar | editar a fonte]- Páxina web oficial (en ruso).
