Rodrigo Ovéquiz

Rodrigo Ovéquiz

Biografía
Nacemento	século XI
Morte	século XII
Conde de Galicia
Conde de Lugo
Conde Magno
Datos persoais
Ideoloxía política	García II de Galicia
Outro
Título	Conde
Pais	Oveco Bermúdez   e Elvira Suárez
Irmáns	Vela Ovéquiz Bermudo Ovéquiz

Rodrigo Ovéquiz ^{[1][2][3][4][5][6][7]} (ás veces escrito Rodrigo Ovéquez^[8] e mesmo Rodrigo Ováquiz^[9]), conde de Lugo e autoproclamado conde de Galiza^[10], foi un importante persoeiro na Galiza do século XI, na que foi líder da nobreza local e sostén do rei García II de Galicia. Fillo de Oveco Bermúdez e Elvira Suárez^[11], sublevouse co seu pai e co bispo de Santiago de Compostela, Diego Peláez, contra Afonso VI de León. A revolta fracasou e o monarca confiscoulle os bens e desterrouno. Casou con Toda González.^[12]

Foi neto de Bermudo Vélaz e fillo do conde Oveco Bermúdez ^[13] e de Elvira Suárez e irmán de Bermudo Ovéquiz e Vela Ovéquiz. Conde polo menos desde 1063.^[10] En 1073 rebélase, xunto cos seus irmáns, contra o rei Afonso VI, que apresara, había pouco, o seu irmán o rei García. En 1075 autoproclámase comes Galletiae (conde de Galiza).^[10][a] Xunto con Diego Peláez, bispo de Santiago de Compostela lidera unha revolta contra o rei Afonso VI de León en 1085, a última das grandes (e entón frecuentes) revoltas da nobreza galega, segundo algúns historiadores para ofrecerlle a coroa do reino de Galiza a Guillerme o Conquistador, rei de Inglaterra.^[1][14]

Segundo outros, o obxectivo sería liberar o rei García e casalo cunha filla de Guillerme o Conquistador.^[16][17][18]

Sexa como for, Ovéquiz asaltou Lugo, asasinou a Ordoño, meiriño do rei,^[5] e ocupou o castelo nos arredores da cidade e mesmo chegou a se facer con gran parte de Galiza.^[2] A rebelión dos Ovéquiz é un dos máis importantes acontecementos políticos do reinado de Afonso VI que se producen en Galiza. Parece que o enfrontamento destes magnates co bispado de Lugo é o fenómeno que desencadea a guerra.^[6][b] Tras seren derrotados, o conde e os seus seguidores foron desterrados a Zaragoza, baixo a protección do rei mouro Mostain,^[5] ou Almostain, de onde volveron para unha nova sublevación.^[2] A rebelión foi finalmente sufocada en 1088 e Rodrigo enviado ao exilio e os seus bens adxudicados á catedral de Lugo. Consérvase un documento de 1089 no que Rodrigo Ovéquiz fai unha importante doazón ao bispo Amor. O documento pode ser considerado como unha agnitio in veritate, ou declaración de culpabilidade, de Rodrigo, quen entrega, suponse, tódalas propiedades en litixio á sé.^[6] En 1090 reaparece en Galiza doando varias posesións á igrexa de Lugo.^[20]

Coa súa rebelión, levou a que o rei Afonso VI decidise repartir o territorio de Galiza entre súas dúas fillas e xenros: a Urraca e Raimundo de Borgoña deulles as terras ao norte do río Miño) e a Teresa e Henrique de Borgoña as terras ao sur do Miño, que se fixeron independentes 50 anos despois, creando o Reino de Portugal.^[21]

Referencias

• Diego Peláez
• Suero Bermúdez (sobriño)

• "De paseo polo Panteón dos Reis" CCG. 22/7/2004.
• Anta, Julio: "Alfonso VII, de rey de Galicia a "emperador" de Castilla y León" fiestras.com (en castelán).