Pescozo

En anatomía, o pescozo ou colo é a parte máis estreita do corpo que une a testa co tronco na maioría dos animais vertebrados.

O pescozo aparece por primeira vez no rexistro fósil nos primeiros animais que desenvolveron patas para desprazarse por terra, no período cámbrico da era paleozoica, en protoanfibios.

O primeiro animal con pescozo do que se ten coñecemento é o Tiktaalik roseae, que viviu hai 383 millóns de anos en ambientes continentais de lagoas e ríos. Cun corpo alongado e un fociño máis alongado có dos peixes, posuía aletas con ombreiros, cóbados e pulso. A súa descrición foi publicada o 6 de abril de 2006 por Edward Daeschler, da Academia de Ciencias Naturais dos Estados Unidos e Neil Shubin, da Universidade de Chicago, na revista científica Nature [1].

A forma é cilindroide, coa súa circunferencia inferior máis ampla. A lonxitude está determinada pola superposición das sete primeiras vértebras (columna vertebral cervical). A anchura (grosor) está determinada polo desenvolvemento das masas musculares e polos depósitos do tecido celular graxo.

• Límite superior: é o bordo inferior da mandíbula onde se atopa a glándula submaxilar, os ganglios submentonianos e submandibulares, vea e arteria facial, fascia intermaxiloparotídea e músculos estilohioide, digástrico e porción máis superior do esternocleidomastoideo. O límite superior do pescozo correspondería a unha liña imaxinaria que iría desde o queixo por diante ata a protuberancia occipital externa por detrás. No seu percorrido atoparía aos lados, o ángulo da mandíbula e a apófise mastoide do óso temporal detrás da orella.
• Límite posterior: é a confluencia dos músculos esternocleidomastoideo, esplenio da cabeza e elevador da escápula. O punto de Erb é o lugar onde aparece o nervio auricular maior no pescozo.

Desde o punto de Erb cara a abaixo fórmase o triángulo supraclavicular, que ten como límites:

1. Por diante o músculo esternocleidomastoideo.
2. Por detrás o músculo trapecio.
3. En profundidade, os músculos escalenos e a vaíña vasculonerviosa que pecha o espazo interescalénico anterior.
4. Por fóra a fascia cervical superficial.
5. Por baixo o músculo omohioide e a clavícula.

• Límite inferior: está formado pola cara superior da clavícula, unha liña que se proxecta ata a articulación acromioclavicular, e outra que une a do outro lado coa apofise espiñenta da sétima vértebra cervical.
• Límite anterior: está formado pola confluencia da fascia común ou liña branca infrahioide e a dos músculos prelarínxeos.

Podemos distinguir nun corte axial ou horizontal do pescozo:

• Medula espiñal.
• Columna vertebral cervical.
• Músculos do pescozo: pódense apreciar tres rexións
  • Rexión lateral do pescozo: músculo cutáneo do pescozo ou platisma, músculo esternocleidomastoideo, músculos escalenos (anterior, medio e posterior), músculo recto lateral da testa.
  • Rexión anterior ou hioide: divídense en suprahioides e infrahioides. Para máis información véxase hioide.
    • Suprahioides: músculo digástrico, músculo estilohioide, músculo milohioide, músculo xenihioide.
    • Infrahioides: músculo esternoesternocleidohioide, omohioide, esternotiroide, tirohioide.
  • Rexión prevertebral: recto anterior maior da cabeza, recto anterior menor da cabeza e músculo longo do pescozo.
• Arterias do pescozo.
• Veas do pescozo.
• Ganglios linfáticos do pescozo.
• Farinxe.
• Larinxe.
• Traquea.
• Glándula tiroide.
• As fascias do pescozo son máis de tres:
  • A fascia cervical superficial, que rodea todo o pescozo exteriormente, por baixo da pel, envolvendo o esternocleidomastoideo, o músculo trapecio e a vea xugular externa.
  • A fascia cervical media, que rodea os músculos infrahioides por diante, o espazo vascular carotídeo co seu contido (arterias carótides, vea xugular interna, e nervio pneumogástrico) e as vísceras do pescozo (traquea, esófago e glándula tiroide).
  • A fascia cervical profunda, que envolve a musculatura prevertebral e paravertebral e músculos escalenos.

• Nivel I: ganglios submandibulares.
• Nivel II: ganglios subdigástricos ou xugulares altos.
• Nivel III: ganglios xugulares medios.
• Nivel IV: ganglios xugulares baixos ou supraclaviculares.
• Nivel V: ganglios espiñales ou cervicais posteriores.