Hioide

Hioide
Óso hioide. Superficie anterior.
Vista anterolateral da cabeza e do pescozo.
Latín	os hyoideum
Precursor	Arcos branquiais 2º e 3º

O hioide é un óso do pescozo, único, situado enriba da larinxe, coa que mantén importantes relacións. Únese a este órgano mediante a membrana tirohioide, entre a cartilaxe tiroide e o óso hioide. Na parte superior relaciónase coa parte máis posterior da lingua. A situación do hioide permite distinguir dous grupos distintos de músculos: os suprahioides (superiores ó hiode) e os infrahioides (inferiores ó hioide).

• Corpo:
  • Cara anterior: insírense os seguintes músculos:
    • Xenihioides
    • Hiogloso
    • Digástrico
    • Estilohioide
  • Cara posterior: relaciónase coa membrana tirohioide a través da bolsa adiposa de Boyer.
  • Bordo superior: insírese a membrana hioglosa e os músculos hiogloso, xeniogloso e xenihioide.
  • Bordo inferior: insírense os músculos:
    • Tirohioide
    • Omohioide
    • Esternocleidohioide
• Astas maiores:
  • Superficie interna: insírese o músculo hiogloso.
  • Superficie externa: insírese o músculo constritor medio da farinxe.
  • Bordo superior: insírese o ligamento tirohioide lateral. Tamén hai fibras do músculo constritor medio da farinxe, do hiogloso do digástrico e o estilohioide.
  • Bordo inferior: insírese a membrana tirohioide.
• Astas menores: insírense:
  • Ligamento estilo-hiodeo.
  • Músculo estilogloso
  • Músculo hiogloso
  • Músculo constritor medio da farinxe

Nos asasinatos por estrangulación este óso adoita romperse.

A posición do hioide é importante para determinar que homo podía falar e cal non. O primeiro en falar suponse a día de hoxe que é o Homo ergaster, cuxo hioide está máis elevado có dos homo predecesores.

• Aparello fonador
• Larinxe