Parc Güell

Parc Güell

(es) Park Güell
Tipo	parque escultórico parque
Epónimo	Eusebio Güell
Parte de	Obras de Antoni Gaudí
Situado na entidade xeográfica	Turó del Carmel
Localización
División administrativa	La Salut, España
41°24′49″N 2°09′10″L / 41.4136, 2.1528
Características
Material usado	Trencadís cerámica
Superficie	total: 20,2 ha Patrimonio da Humanidade: 10,79 ha zona de protección: 9,4 ha
Parte dun sitio do Patrimonio da Humanidade
Tipo	Patrimonio cultural
Data	1984 (8ª Sesión), Criterios de Patrimonio da Humanidade: (i), (ii) e (iv)
Identificador	320-001
Ben de interese cultural
Tipo	Monumentos do patrimonio histórico de España
Data	24 de xullo de 1969
Identificador	RI-51-0003818
Arte pública de Barcelona
Identificador	6021-1
Ben Cultural de Interese Nacional
Tipo	Monumentos do patrimonio histórico de España
Codi BCIN	58-MH-EN
Codi BIC	RI-51-0003818
Id. IPAC	62
Id. Barcelona	2617
Historia
Cronoloxía
1900-1906	construción
Páxina web	parkguell.barcelona…

O Parc Güell (en galego: Parque Güell) é un parque público con xardíns e elementos arquitectónicos situado na parte superior da cidade de Barcelona, en Cataluña.

É o resultado actual dunha infrutuosa operación urbanística que tentaba crear unha cidade xardín ao estilo inglés de acordo coas tendencias do momento que procuraban o contacto coa natureza. Foi deseñado por Antoni Gaudí, máximo expoñente do modernismo catalán, por encargo do empresario Eusebi Güell.

O proceso iniciouse no 1899 coa compra dos terreos de Can Montaner por parte do financeiro Eusebi Güell, e un ano máis tarde coa encarga do estudo desta iniciativa a Antoni Gaudí, seguindo no 1902 coa compra dunha segunda parcela, propiedade de Ramón Coll i Pujol.

A construción do parque tivo lugar entre os anos 1901 e 1904, ocupando unha superficie dunhas 15 hectáreas de terreo aproximadamente e nunha localización situada entre 150 m. e 200 m. de altitude cunha topografía moi accidentada. Adquirido polo Concello de Barcelona foi convertido en parque público o 1922, declarado de interese artístico no 1969 e patrimonio mundial por parte da UNESCO o ano 1984.

O parque Güell é o proxecto de zona residencial impulsado polo mecenas e grande amigo de Gaudí, Eusebi Güell. Seguindo o modelo das cidades-xardín, de moda en Gran Bretaña, constrúen os equipamentos e zonas verdes de sesenta vivendas que nunca se levaron a cabo.

En honor á paixón de Güell pola mitoloxía, Gaudí deseñou aquel contorno como unha nova Delfos grega. Así, a gran praza descuberta, destinada a ser o centro da vida social emula un teatro grego. A súa forma vén definida por unha varanda-banco que se curva en innumerables lugares e que permite, segundo a persoa, sentar na zona cóncava ou convexa, estando só ou en grupo.

Gaudí, no seu profundo respecto pola natureza, negouse a aplanar o terreo daquela leira árida e pedregosa, e someteu a súa arquitectura ós ditados da paisaxe para trazar tres quilómetros de paseos e viadutos.

A meticulosidade de Gaudí en tódolos detalles era tal que tivo en conta a acústica: os viadutos recubertos de materiais irregulares, situados xunto á zona residencial, absorberían o ruído das carruaxes; en cambio, a sala hipóstila, foco de vida social, está revestida de materiais duros, como o trencadís, onde se reflicte o son e produce un efecto de eco.

Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  Parc Güell

A Galipedia ten un portal sobre: Barcelona

• Localización en Google Maps
• Vista virtual en 360º presentada polo Concello de Barcelona Arquivado 11 de xuño de 2011 en Wayback Machine. (en castelán)
• El Parc Güell o la especificidad de Gaudí (en castelán)