Mauritshuis

Koninklijk Kabinet van Schilderijen Mauritshuis; Mauritshuis
	Logotipo do museo Mauritshuis
Coordenadas	52°4′49″N 4°18′51″L / 52.08028, -4.31417
País	Países Baixos
Cidade	, A Haia
Director	Emilie E. S. Gordenker
Construción	1640
Inauguración	1822
Visitantes	500.476 (2015); 414.239 (2016)
Na rede
	https://www.mauritshuis.nl e https://www.mauritshuis.nl/en/
	[ editar datos en Wikidata ]
	v; c; e;

O Mauritshuis (en galego: "Casa de Mauricio"), oficialmente Gabinete Real de Pinturas Mauritshuis (en neerlandés: Koninklijk Kabinet van Schilderijen Mauritshuis), é un museo da cidade da Haia, nos Países Baixos, famoso por albergar varias obras mestras de Rembrandt (como A lección de anatomía) e tres das escasísimas pinturas de Vermeer, entre elas dúas mundialmente coñecidas: A rapaza da perla e Vista de Delft.^[1]^[2]

É un dos museos holandeses máis coñecidos e concorridos; en 2016 tivo 414.239 visitantes e o ano anterior chegou ao medio millón.^[3]

O edificio

O edificio atópase no grande estanque coñecido como Hofvijver, moi preto do Binnenhof, un complexo de edificios que acolle, entre outras institucións do Estado, a oficina do Primeiro Ministro e o Parlamento dos Países Baixos. Foi construído en 1640 para o conde Xoán Mauricio de Nassau (que lle dá o nome), daquela gobernador da efémera posesión holandesa en Pernambuco, Brasil.

Os arquitectos do edificio foron Jacob Van Campen e Pieter Post. Foi convertido en museo en 1822 para albergar o Gabinete Real de Pinturas.^[4]^[5]

Fachada posterior do **Mauritshuis**, sobre a auga do Hofvijver

O Mauritshuis foi un museo de xestión estatal ata a súa privatización en 1995. A fundación creada nese momento fíxose cargo tanto do edificio como da colección, que se entregou nun préstamo a longo prazo. O edificio, no entanto, segue a ser propiedade do Estado, que llo aluga á fundación.

O edificio forma parte da rede de monumentos nacionais dos Países Baixos (Rijksmonument) desde 1967.^[6]

Período de clausura (2012-2014)

Entre 2012 e 2014, o museo pechou as súas portas para abordar un ambicioso proxecto de renovación e ampliación, cun custo aproximado de 31 millóns de euros. Durante o período de clausura, unha selección das súas obras exhibiuse noutro museo da cidade, aínda que varias das máis famosas itineraron por varios países co fin de captar fondos.^[7]

Os salóns do vello palacio foron renovados respectando a súa ambientación renacentista; empregáronse tecidos de seda francesa para tapizar as paredes. Tamén se restauraron unhas pinturas de Giovanni Antonio Pellegrini que formaban parte da decoración do salón principal. Pero a intervención máis substancial foi a incorporación ao museo dun edificio próximo, que permanecía sen uso; para o sumar ao conxunto museístico construíuse un corredor soterrado que o conecta co palacio orixinal. Este segundo edificio alberga salas de exposicións temporais, así como as oficinas e demais espazos de uso interno. O Mauritshuis xa renovado reabriu as súas portas o 27 de xuño de 2014.^[8]

Durante esta clausura temporal por obras de reforma, o museo prestoulle A rapaza da perla a Kobe, cidade xaponesa tristemente famosa polo terremoto que a arrasou en xaneiro de 1995. En 2013, ese cadro de Vermeer e outros de Rembrandt, Frans Hals,Carel Fabritius, etc., viaxaron nunha mostra temporal á colección Frick de Nova York, institución que en 2015 respondeu xenerosamente prestándolle ao Mauritshuis un grupo de 36 obras.^[9]

A colección

A colección de pintura que alberga o museo céntrase especialmente na pintura do século XVII (o século de ouro da pintura holandesa), con obras de autores holandeses de sona, como:^[10]^[11]

Rembrandt van Rijn: Andrómeda (ca. 1629), Lección de anatomía do Dr. Nicolaes Tulp (1632); Susana e os vellos (1636); Saúl e David (1650); Retrato de vello (1667); Autorretrato (1669).
Johannes Vermeer: Diana e as súas compañeiras (ca. 1655), Vista de Delft (ca. 1660), A rapaza da perla (ca. 1665).
Jan Steen: A nena doente (ca. 1660-1665); Moisés e a coroa do faraón (ca. 1670); Como canta o vello, o mozo toca a gaita (ca. 1663-1665).
Paulus Potter: O boi (1647).
Frans Hals: O neno que ri (ca. 1627).
Carel Fabritius: O xílgaro (1654).
Cornelis van Haarlem: A matanza dos inocentes (1590).
Hendrick Avercamp: Escena sobre o xeo (ca. 1610).
Jacob van Ruisdael: Vista do castelo de Bentheim (ca. 1650)
Gerard de Lairesse: Aquiles descuberto entre as fillas de Licomedes (ca. 1685).