Lu Xun

Lu Xun

Nome orixinal	(zh-hant) 魯迅
Biografía
Nacemento	Zhou Shuren 25 de setembro de 1881 Shaoxing, República Popular da China (pt)
Morte	19 de outubro de 1936 (55 anos) Shanghai, República Popular da China
Causa da morte	tuberculose
Residencia	Shanghai (1933–1936)
Educación	Universidade de Tohoku (pt) Kobun Institute (en) Sendai Medical College (en)
Actividade
Ocupación	ensaísta, novelista, crítico, escritor, tradutor, crítico literario, esperantista, poeta, escritor de contos
Empregador	Universidade de Beijing
Membro de	League of Left-Wing Writers (en)
Xénero artístico	Ensaio e conto
Movemento	New Culture Movement (en)
Pseudónimo literario	Lu Xun 豫山 豫才 豫亭
Obra
Obras destacables Kong Yiji (en) (1918) O diario dun tolo (1918) O diario dun tolo (1921) The True Story of Ah Q (en) (1922) Call to Arms (en) (1926) Panghuang (en) (1926) Panghuang (en) (1928) Picking the morning flower in the evening (en) (1935) A new version of the story (en)
Familia
Cónxuxe	Zhu An (1906–1936) Xu Guangping
Parella	Xu Guangping (1927–1936)
Fillos	Zhou Haiying  () Xu Guangping
Pai	Zhou Boyi
Irmáns	Zhou Zuoren Zhou Jianren
Premios
100 heroes and model figures who have made outstanding contributions to the founding of New China (en)
Sinatura
Descrito pola fonte	Grande Enciclopedia Soviética 1969-1978, (sec:Лу Синь) Obálky knih, Grande Enciclopedia Soviética (1926—1947)

Este artigo amosa escritos chineses. Sen o soporte axeitado, o texto pode mostrar símbolos sen sentido, coma caixas, marcas e outros.

Lu Xun (chinés tradicional: 魯迅; chinés simplificado: 鲁迅; pinyin: Lǔ Xùn; Wade-Giles: Lu³ Hsün⁴), pseudónimo de Zhou Shuren (chinés tradicional: 周樹人; chinés simplificado: 周树人; pinyin: Zhōu Shùrén; Wade-Giles: Chou¹ Shu⁴-jen²), nado en Shaoxing (provincia de Zhejiang) o 25 de setembro de 1881 e finado en Shanghai o 19 de outubro de 1936, foi un escritor chinés. Está considerado o fundador da literatura chinesa moderna debido á súa innovación temática –narrativa de contido realista e social– e ao uso do chinés vernáculo (白话, báihuà, lit. "lingua transparente") en substitución da lingua clásica literaria (文言, wényán, "lingua da cultura").

A súa obra exerceu grande influencia no Movemento do Catro de Maio e fai parte do panteón literario da República Popular da China, malia que nunca chegou a ser membro do Partido Comunista Chinés. Formou parte da Liga de Escritores de Esquerdas, fundada en 1930, na que se propugnaba a idea de que a literatura tiña que servir aos intereses da revolución. El mesmo renunciou á literatura como creación porque entendía que arte e política son incompatíbeis, e tras escribir varias escolmas de relatos e o libro de poemas en prosa Yecao 野草 ("Mala herba"), dedicouse exclusivamente ao ensaio político.

As súas obras "O diario dun tolo" e "Unha nube de vran" foron publicadas en galego por Edicións Xerais, na escolma Flores e leña (1982).^[1]

O seu primeiro nome foi Zhou Zhangshu máis tarde modificado para Shuren; foi o máis vello de catro irmáns, o máis novo Zhou Zuoren foi tamén un coñecido escritor. A dos Zhou era unha familia de funcionarios e letrados aínda que vinda a menos pola acusación sobre o seu avó de subornar nos exames imperiais. En 1899 ingresou na Academia Naval en Nanjing e despois pasou á Escola de Enxeñería Ferroviaria e de Minas. En 1902 obtivo unha bolsa de estudos do goberno para estudar no Xapón, e estudou Medicina en Sendai, carreira que deixou tras un suceso que ía ser fundamental na súa vida: un profesor puxéralle unha placa nunha lanterna de proxección sobre a execución dun chinés acusado de ser espía en Manchuria coa indiferenza dos espectadores chineses que vían a execución con indolencia, como un espectáculo. Lu Xun sentiu que tiña que facer mudar de espírito ao pobo chinés e a literatura podería ser o medio. Marchou a Toquio, alí quixo editar sen éxito unha revista e publicou algúns ensaios, aínda en wenyan (chinés literario clásico), nos que chamaba aos seus compatriotas ao heroísmo, e traduciu algúns contos rusos. En 1910 volveu a China, atopou traballo como profesor de bioloxía en Hangzhou e despois no de Shaoxing. Trala fin da monarquía traballou no Ministerio de Educación en Nanjing e logo en Beijing.

As obras de Lu Xun versan sobre temáticas moi diferentes, son diversas e versátiles na forma, e contan cun estilo distintivo e único. Ao longo da súa vida, cultivou multitude de xéneros literarios, entre os que destacan a novela, o ensaio, a prosa curta ou a poesía. As súas obras completas, editadas en vinte volumes, teñen unha extensión de máis de dez millóns de caracteres. O seu traballo tivo unha profunda influencia no desenvolvemento da lingua e a literatura chinesa modernas.

Lu Xun comezou a súa carreira coa novela O diario dun tolo, publicada en 1918 pola revista literaria Xin qingnian 新青年 ("A nova mocidade"). Trátase da primeira obra moderna en baihua, e tería unha enorme influencia na literatura posterior. Máis adiante, saíron do prelo varios relatos curtos, así como a novela curta A Q zhengzhuan 阿Q正传 ("A auténtica historia de A Q", 1921).

Lu Xun tamén fixo achegas aos estudos literarios, entre as que destacan Zhongguo xiaoshuo shi lüe (chinés: 中国小说史略, "Breve historia da novela chinesa") e mais Han wenxueshi ganyao (chinés: 汉文学史纲要, "Rudimentos de historia da literatura chinesa").

Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  Lu Xun

• Varios autores (1982). Flores e leña: Narracións chinesas contemporáneas. Tradución directa do galego de Fernando Pérez-Barreiro Nolla. Xerais. ISBN 9788475070667

1. ↑ "Fernando Pérez-Barreiro Nolla - Editorial Xerais". www.xerais.gal. Consultado o 2023-12-05. 

• 鲁迅 (La literatura china traducida en España)