Guerras Jin-Song

As guerras Jin-Song foron unha serie de conflitos entre a dinastía Jurchen Jin (1115-1234) e a dinastía Song da China (960-1279) que comezaron en novembro de 1125 e finalizaron o 9 de febreiro de1234.

Véxase artigo principal: Cronoloxía das guerras entre os Jin e os Song

En 1115, as tribos Jurchen rebeláronse contra os seus señores, da dinastía khitan Liao (907-1125) da rexión de Liao (hoxe Liaoning), e declararon a formación da Jin. Ao aliarse coa dinastía Song contra o seu inimigo común a Liao, Jin prometeu devolver aos Song as seis prefecturas do norte da China que caeran baixo control Liao desde 938. Os Song aceptaron pero a rápida vitoria dos Jurchen sobre os Liao, combinado cunha serie de fracasos militares dos Song, fixeron aos Jin remisos a ceder estes territorios. Tras unha serie de negociacións erradas que amargaron a ambas os partes, os Jurchen atacaron aos Song en novembro de 1125, enviando un exército cara a Taiyuan e outro cara a Kaifeng, a capital Song.^[1]

Os Jurchen trataron de conquistar o sur da China nos anos 1130, pero foron empantanados por unha insurxencia prol-Song no norte e unha contraofensiva dos xenerais Song Yue Fei, Han Shizhong, e outros. Os xenerais recuperaron algúns territorios, pero retiráronse por orde do emperador Song do Sur, que apoiou unha resolución pacífica á guerra. O Tratado de Shaoxing en 1132 estableceu o límite entre os dous imperios ao longo do río Huai, pero os conflitos entre as dúas dinastías continuaron até a caída da Jin en 1234 cando unha campaña en contra dos Song polo cuarto emperador Jin, non tivo éxito. Perdeu a batalla de Caishi (1231) e máis tarde foi asasinado polas súas propios oficiais desafectos. Unha invasión da Jin motivada polo revanchismo da Song (1206-1208) tamén tivo éxito.

Unha década máis tarde, a Jin lanzou unha campaña militar errada contra a Song en 1217 para compensar o territorio que perderan baixo os invasores mongois. A Song formou unha alianza cos mongois en 1233, e ao ano seguinte capturaron conxuntamente Caizhou, o último refuxio do emperador Jin. A dinastía Jin derrubouse ese ano de 1234; pero despois da desaparición da Jin, a dinastía Song converteuse no novo branco dos mongois, e caeu en 1279.

As guerras implicaron cambios tecnolóxicos, culturais e demográficos na China. As batallas entre os Song e Jin provocaron a invención e introdución da pólvora e as primeiras armas de fogo. O asedio de De'an en 1132 foi a primeira aparición rexistrada da lanza de lume, un antepasado temperán das armas de fogo. Tamén houbo reportes de batallas con bombas primitivas con pólvora como o huopao ou bomba incendiaria, e a tiehuopao ou bomba explosiva, frechas incendiarias e outras armas relacionadas.^[2]

No norte da China, as tribos Jurchen convertéronse na minoría gobernante dun imperio que seguía habitado predominantemente polos antigos súbditos dos Song do Norte. Os inmigrantes jurchen establecéronse nos territorios conquistados do norte e asimilaron a cultura local. O goberno Jin abandonou o seu goberno descentralizado de tribos seminómadas instituindo unha burocracia imperial centralizada seguindo o modelo das dinastías chinesas anteriores, baseando a súa lexitimidade na filosofía de Confucio. Refuxiados fuxidos do norte foron reasentados polos Song no sur da China. O norte era o centro cultural da China, e a súa conquista polos Jin diminuíu o estado rexional da dinastía Song. Os Song do Sur, con todo, recuperaron rapidamente a prosperidade económica no territorio conservado, e o comercio cos Jin era lucrativo a pesar de décadas de guerra. A capital dos Song do sur, Hangzhou, expandiuse e converteuse nunha importante cidade comercial.

Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  Guerras Jin-Song

• Man Jiang Hong
• Cronoloxía das guerras entre os Jin e os Song

• Descubrimento arqueolóxico que pode ser o maior da dinastía Song (en portugués)