Bieito XI, papa

Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. (Desde xuño de 2017.)

Bieito XI, papa

(1352, Treviso)
Nome orixinal	(la) Benedictus PP. XI
Biografía
Nacemento	1240 Treviso, Italia
Morte	7 de xullo de 1304 (63/64 anos) Perugia, Italia
Causa da morte	veleno
Lugar de sepultura	Catedral de Perúgia (pt) Monument of Benedictus XI (en) San Domenico (en)
194º Papa
30 de outubro de 1303 – 7 de xullo de 1304 (Gregoriano) ← Bonifacio VIII – Clemente V →
Cardeal bispo de Ostia list of bishops of Ostia (en)
1300 (Gregoriano) – 1303 (Gregoriano) – Niccolò Albertini →
9º Mestre da Orde de Predicadores
1296 – 1298 ← Étienne de Besançon (pt) – Alberto de Chiavari (pt)  →
Datos persoais
Relixión	Igrexa católica
Actividade
Lugar de traballo	Roma Estados Pontificios
Ocupación	sacerdote católico, frade
Orde relixiosa	Orde dos Predicadores
Enaltecemento
beato
Día de festividade relixiosa	7 de xullo
Participou en
1303 (Gregoriano)	Conclave de 1303 (pt)
Descrito pola fonte	Nordisk familjebok Biblioteca dixital BEIC Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron

Bieito XI, nado en Valdobbiadene en 1240 e finado en Perugia o 7 de xullo de 1304, foi o Papa nº 194 da Igrexa católica, entre 1303 e 1304.

Chamábase Nicola Boccasini. Ingresou con 14 anos na orde dominicano en Venecia. Destacou pola súa intelixencia como mestre. Foi nomeado prior da Lombardía, e en 1296 o noveno de superior xeral da orde dos Predicadores. Polas súas calidades estivo encargado dunha delicada misión diplomática en Flandres, onde obtivo éxito. A continuación Bonifacio VIII nomeouno cardeal en 1298. Foi bispo de Ostia. Na controversia co rei Filipe o Fermoso de Francia, é un dos cardeais que permaneceu fiel a Bonifacio VIII, co que se refuxiou no castelo de Anagni, sendo feito prisioneiro e forzado sen éxito a abdicar. Á morte de Bonifacio VIII, foi elixido Papa en outubro de 1303.

Moito máis pacífico que o seu antecesor, o seu breve pontificado iniciouse coa absolución da excomuñón ditada contra Filipe o Fermoso de Francia, pero negouse sistematicamente a perdoar os autores materiais da ofensa sufrida polo seu predecesor en Anagni, excomungando tanto a Guillaume de Nogaret, conselleiro do rei francés, como a Sciarra Colonna.

Tras oito meses de pontificado, morreu en xullo de 1304, ó parecer envelenado por orde de Guillaume de Nogaret.

Dos seus oito meses de pontificado, coñécese a anécdota de que a súa nai, pobre e viúva, foi visitalo, para o que foi vestida apropiadamente para ser recibida polo Papa. Este, ó vela, protestou por no recoñecer á pía dama, humildemente vestida, á que tanto quería.

Foi beatificado en abril de 1736 por Clemente XII. O seu nome foi introducido no martiroloxio romano por disposición de Bieito XIV en 1748. A súa festividade ten lugar o 7 de xullo.

As profecías de San Malaquías refírense a este papa como Concionator patareus (O predicador de Patara), cita que fai referencia á súa pertenza á Orde dos Predicadores.

Este artigo sobre Papas é, polo de agora, só un bosquexo. Traballa nel para axudar a contribuír a que a Galipedia mellore e medre.  Existen igualmente outros artigos relacionados con este tema nos que tamén podes contribuír.