Abeto de Douglas

Abeto de Douglas
Pseudotsuga menziesii en Varsovia.
Estado de conservación
Pouco preocupante
Clasificación científica
Reino: Plantae División: Pinophyta Clase: Pinopsida Orde: Pinales Familia: Pinaceae Xénero: Pseudotsuga Especie: P. menziesii
Nome binomial
Pseudotsuga menziesii (Mirb.) Franco[1]
Distribución

O abeto de Douglas,^[2] tamén coñecido como piñeiro de Oregón, (Pseudotsuga menziesii) é unha árbore do xénero Pseudotsuga orixinaria de América do Norte. En Galicia é empregado en repoboacións forestais e tamén con fins ornamentais.

É unha árbore de folla perenne e monoica. Adoita chegar aos 75 m de altura, aínda que existen exemplares de ata 100 metros. Está considerada como unha das árbores máis altas do mundo. O abeto máis alto de que se ten constancia era coñecido como "Mineral Tree". Medrou preto de Mount Rainier, en Washington; tiña 1020 anos de idade e 119,8 m de altura, e caeu en 1930. Na actualidade o máis alto é o abeto "Brummit", descuberto en 1991 en Coos County, no Estado de Oregón. Mide 100,27 m de altura e 3,5 m de diámetro, e ten un volume de 296,63 m³.

A súa cortiza é grosa, máis ou menos profundamente fendida e de cor marrón avermellada. En árbores novas a cortiza é gris e con bóchegas de resina.

As follas son acículas flexibles e acanaladas na face, de 2 a 3 cm de lonxitude e de cor verde escura, cun forte olor a limón ou mandarina ao fretar. As inflorescencias masculinas son verde-amareladas e as femininas verdosas ou vermellas.

Piña grande, de cor marrón clara e con brácteas que sobresaen entre as escamas.

Na súa área nativa vai dende a latitude 19º ata 55ºN.^[3] Medra nunha ampla variedade de condicións climáticas aínda que case todas cunha gran influencia oceánico-marítima caracterizada por invernos húmidos ( 700mm de precipitación como mínimo )^[4] e frescos, veraos relativamente secos, e longos períodos libres de xeada. En climas semellantes ao galego a especie medra dende o nivel do mar ata os 1830m de altitude dependendo da orientación: sollío ou avesedo e a exposición.

Ten as mellores medranzas en chans ben aireados, profundos e con pH de 5 a 6. Non prospera ben en chans compactos e con mal drenaxe.^[3] É bastante tolerante coa fertilidade do chan aínda que non tolera os chans máis pobres de uzais e toxeiras.

A madeira do abeto Douglas ten unha grande duración, incluso no exterior. Tamén ten excelentes propiedades mecánicas. Ambas características a converten en madeira de elección na construción en determinadas circunstancias. A cor salmón da veta e a ausencia de nós se ben cultivada fai que sexa tamén moi apreciada en carpintaría interior.

É especialmente interesante citar que debido á cobertura da súa copa produce unha zona de sombra onde non medra o monte baixo co que o risco de incendios diminúe moito con respecto a outras coníferas coma o piñeiro.

Wikispecies posúe unha páxina sobre:  Abeto de Douglas

Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  Abeto de Douglas

• Abeto
• Pseudotsuga