Amalie Skram

Amalie Skram

Biografía
Nacemento	(nb) Berthe Amalie Alver 22 de agosto de 1846 Bergen, Noruega
Morte	15 de marzo de 1905 (58 anos) Copenhague, Dinamarca
Lugar de sepultura	cemiterio de Bispebjerg
Relixión	Cristianismo
Actividade
Ocupación	activista polos dereitos das mulleres, escritora
Movemento	Naturalismo
Pseudónimo literario	Amalie Mueller
Obra
Obras destacables O Povo de Hellemyr (pt)
Familia
Cónxuxe	Erik Skram (1884–1899) Bernt Ulrik August Müller (1864–1882)
Fillos	Jacob Worm-Müller  () Bernt Ulrik August Müller Ludvig Müller  () Bernt Ulrik August Müller Johanne Skram Knudsen  () Erik Skram
Irmáns	Johan Ludvig Alver
Descrito pola fonte	Grande Enciclopedia Soviética 1969-1978, (sec:Скрам Амалия) Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron Pequeno Dicionario Enciclopédico de Brockhaus e Efron

Berthe Amalie Alver, máis coñecida como Amalie Skram, nada en Bergen o 22 de agosto de 1846 e finada en Copenhague o 15 de marzo de 1905, foi unha escritora naturalista e feminista norueguesa. É considerada a autora máis importante do chamado Det moderne gjennombrudd ("O avance moderno"). Entre as súas obras, destaca a tetraloxía Hellemyrsfolket (1887-1898), que analiza as relacións dunha familia durante catro xeracións.

Berthe Amalie Alver naceu en Bergen, Noruega. Os seus pais eran Mons Monsen Alver (1819-1898) e Ingeborg Lovise Siversten (1821-1907). Era a única nena nunha familia de cinco irmáns. Os pais levaban un pequeno negocio que entrou en bancarrota cando Amalie tiña 17 anos. O pai emigrou entón aos Estados Unidos para evitar a cadea. A nai e máis os fillos permaneceron en Noruega.^[1]

A nai forzouna a casar cun home máis vello ca ela, Bernt Ulrik August Müller (1837-1898), un capitán de navío e dono dun muíño. Tras trece anos de matrimonio e o nacemento de dous fillos, Skram sufriu unha crise nerviosa, en parte atribuída á infidelidade do seu home. Posteriormente, pasou varios anos ingresada nun hospital mental, e logo divorciouse de Müller. Xunto cos seus dous fillos, Jacob Müller e Ludvig Müller, trasladouse a Kristiania (actual Oslo), onde comezou a súa actividade literaria. Alí, entrou en contacto coa comunidade bohemia, entre os que se atopaban Arne Garborg e Bjørnstjerne Bjørnson.

En 1884, Amalie Skram casou de novo, esta vez co escritor danés Asbjørn Oluf Erik Skram (1847-1923), fillo do director de ferrocarrís Gustav Skram.^[1] Mudáronse a Copenhagen, onde tiveron unha filla, Ida Johanne Skram. As súas obrigas como ama de casa, nai e escritora, así como a pouca aceptación das súas radicais obras, conducírona a outra crise mental en 1894, polo que ingresou nun hospital próximo a Roskilde. En 1900, puxo fin ao seu segundo matrimonio.

Amalie Skram finou seis anos despois en Copenhagen. Foi enterrada no cemiterio Bispebjerg.

En 1882, saíu do prelo o seu primeiro relato, "Madam Høiers leiefolk", na revista Nyt Tidsskrift, aínda co nome de Amalie Müller. Un fragmento da súa primeira novela, Constance Ring, foi publicado na revista Tilskueren en 1885.^[2]

Continuou escribindo obras até o seu pasamento. Entre os temas da súa narrativa, destacan tres categorías:

1. Novelas sobre o matrimonio, nas que explorou tabús como a sexualidade feminina ou o status asoballado das mulleres na súa época. Estas obras foron percibidas no seu tempo como provocativas, o que lle valeu moitas hostilidades.
2. Novelas xeracionais, que analizan o destino dunha familia ao longo de varias xeracións. Este mecanismo narrativo permitiulle estudar as institucións sociais e as condicións do seu século, ao tempo que defendía o cambio social.
3. Novelas sobre as institucións mentais, nas que denunciou as condicións primitivas e brutais deste tipo de hospitais. Neste sentido, as súas obras produciron unha fonda renovación en Dinamarca, que conduciu a melloras nestas institucións.

Amalie Skram é considerada unha das pioneiras do que se coñecería como movemento das mulleres, principiando o seu avance en Europa. As súas obras, esquecidas tras da súa morte, viviron un proceso de recuperación na década dos 60.

• Madam Høiers leiefolk (1882).
• Constance Ring (1885)
• Karens Jul (1885)
• Lucie (1888)
• Fru Inés (1891)
• A traizón (1892)
• Hellemyrsfolket (As xentes de Hellemyr), unha tetraloxía:
  • Sjur Gabriel (1887)
  • To venner (1888)
  • S. G. Myre (1890)
  • Afkom (1898)
• Børnefortellinger (1890)
• Kjærlighed i Nord og Syd (1891)
• Agnete (1893)
• Professor Hieronimus (1895)
• Paa St. Jørgen (1895)
• Mellom Slagene (1895)
• Sommer (1899)
• Julehelg (1900)
• Mennesker (1905)

• A traizón (2023). Tradución do dinamarqués de Marta Dahlgren e Alejandro Tobar. Editorial Hugin e Munin.^[3]